Wilcza łąka

Wasp

Gdy zauważył, że w oczach siostry zabłyszczały łzy, domyślił się co się z nimi stało.
- Oni nie żyją, tak? - spytał by się upewnić.

Chris

-Tak... powiedziałam i rozpłakałam się.

Wasp

- Och, nie przejmuj się tak... - powiedział i objął siostrę. - Najważniejsze, że my żyjemy i się odnaleźliśmy.

Chris

-Tak,masz rację ale tęsknię za nimi... powiedziałam i obróciłam się w stronę brata.

Wasp

- Rozumiem... - powiedział cicho. - Ja na początku też za nimi tęskniłem. Ale ból i tęsknota z czasem zmieniły się w miłe wspomnienia spędzonych z nimi chwil.

Chris

-Dobra wezmę się w garść i nie będę płakać...Czy widzisz moją bliznę na oku?- spytałam.

Wasp

Odsunął się od siostry i przyjrzał jej pyskowi.
- Tak, widzę - odpowiedział. - Trudno jej nie zauważyć... Co Ci się stało?

Chris

-Właśnie,to druga historia chcesz to ci ją opowiem-powiedziałam ponurym głosem.

Wasp

Położył się na gęstej, miękkiej trawie.
- Opowiedz - powiedział i spojrzał na nią wyczekująco. Tak długo myślał, że Diana nie żyje... Teraz chciał poznać każdy szczegół z jej życia.

Chris

-Dobrze więc... jak jeszcze rodzice żyli napadły na nas bestie było chyba o 100 razy większe niż my tata powiedział:nie ruszajcie się stąd zabije je obiecuję!!!!! nasza mama powiedziała:nie kochanie,ja pójdę z tobą,Diana zostań tutaj! ja powiedziałam:dobrze
oni poszli z nimi walczyć ale właśnie one zabiły naszych rodziców,więc musiałam uciekać,ale pewnego dnia obudziło mnie trzęsienie ziemi chociaż to nie było trzęsienie ziemi to była jedna z nich to ta bestia,stanęła przede mną i walnęła mnie z całej siły swoimi pazurami,walnęłam na ziemię ze świstem po chwili ja wstanęłam i zaczęłam się z nią bić ale ona była silniejsza niż ja i pokonała mnie ostateczny cios jej pazurami i byłam pół martwa potem szłam i błąkałam się aż w końcu trafiłam tutaj i stąd ta blizna na oku...

Wasp

- Och, Diana... - szepnął. - Tyle musiałaś wycierpieć...
- "Gdyby wtedy uciekła ze mną nie musiałaby tyle przechodzić" - pomyślał.

Chris

-Ale boję się jednego,że ona może wrócić... powiedziałam z lękiem w głosie.

Wasp

Spojrzał siostrze w oczy i powiedział tonem najbardziej przekonującym, na jaki było go stać:
- Na pewno Cię tu nie znajdzie.

Chris

-Tak,ale jak mnie znajdzie z resztą obronie cię od niej zabije ją... powiedziałam poważnym głosem.

Wasp

- O mnie się nie martw - powiedział i uśmiechnął się ciepło. - Ja sam świetnie sobie poradzę. i nie martw się na zapas! Tej bestii tu nie ma, będziemy się martwić dopiero jeśli się pojawi.

Chris

-Dziękuję że mnie pocieszasz... powiedziałam z uśmiechem do brata.

Wasp

- W końcu jesteśmy rodziną - powiedział i uśmiechnął się. - Musimy trzymać się razem.

Chris

-Tak,masz rację...powiedziałam z uśmiechem.

Mack

Stanął za krzakami. Usiadł wśród wielkich chwastów, traw patrząc uważnie na Wasp'a i nieznajomą wilczyce.

Chris

Zakradłam się pod krzakami i skoczyłam w nie,wpadłam na nieznajomego wilka i powiedziałam.
-Hej,co tutaj robisz? spytałam i zeszłam z niego.