Wilcza łąka

Chris

Teraz to kapnęła.
- Więc o to chodzi ... -. stwierdziła widząc że otwiera pysk i poruszył nim ale z jego pyska nie wydobył się żaden dźwięk. Kiwnęła głową i spojrzała na niego.
" I jak tu teraz z nim gadać ? ... Eh, no trudno jakoś pójdzie " pomyślała.
- Długo tu jesteś ? -. spytała.

Torres

Znów wzruszył barkami. Był tu od pierwszych chwil życia, ale to raczej nie można było nazwać długa obecnością. Stwierdził jednak, że ten gest to nie jest wystarczająca odpowiedź i napisał: Od urodzenia..

Chris

Kiwnęła głową.
- Ja jestem tu już dość długo ... -. odparła.
- Ym. A masz jakąś rodzinę ? -. zadała kolejne pytanie. Dalej patrzyła na niego.

Torres

Pokiwał głową twierdząco. Napisał na śniegu: Ojca, matkę, dwóch braci, dwie siostry.
Spojrzał na wilczycę z wyrazem głębokim obojętności na pysku. Nie czuł się związany z rodziną. Przecież właściwie to nawet ich nie znał.

Chris

Kiwnęła łbem.
- Ja miałam ojca, matkę, brata i wiem że był jeszcze ktoś z rodzeństwa ale nie pamiętam. Mój brat przeżył i też mieszka w tej krainie ... Ale reszta rodziny zmarła -. odparła i spojrzała na wilka. Przez chwilę się zastanowiła, nie było o czym za bardzo rozmawiać.
- Mhm ... Co chciałbyś robić ? -. spytała.

Torres

Wzruszył barkami. Było mu to obojętne. Mogli iść na polowanie, posiedzieć w milczeniu, zrobić cos głupiego...byle nie rozmawiać. Chyba, że nie musiałby udzielać rozbudowanych odpowiedzi.

Chris

Zamyśliła się i spojrzała przed siebie.
- Może ... sobie posiedzimy w milczeniu ? Nie chce mi się nigdzie iść. Chyba że chcesz się ścigać ... -. powiedziała do niego i znów skierowała wzrok na Torres'a. Tak ... lepiej by nie rozmawiać.

Sune

Przywędrowała tu lekkim, spokojnym krokiem. Rozejrzawszy się dokoła, udała się na jedną z usypanych górek śniegu. Weszła na nią i przysiadła, owijając łapy ogonem. Panowała przyjemna cisza i spokój, jak miło.

Britney

Przywędrowała tutaj nucąc pod nosem skoczną piosenkę, tłumioną przez miętówkę w jej pyszczku. Usiadła z boku i zaczęła obserwować innych. Oczka miała szeroko otwarte. Mlaskała co chwilkę.

Getsu

Przybiegł na wilczą łąkę cały zmarznięty i mokry. Położył się wśród kwiatów, a jego futerko pachniało morską wodą. Spojrzał ciekawie w kierunku mlaskającej wilczycy.

Britney

Popatrzyła na nowego ciekawie. Przekrzywiła ciekawie łebek. - Siemka! - Powiedziała. Jej ogon latał mechanicznie w tą i z powrotem. Nie przestawała mlaskać. Jak ona uwielbiała miętówki.

Getsu

Getsu z radością szybko wstał i zaczął skakać wokół Britney. Merdał wesoło ogonem, a jego futro falowało od energicznych ruchów.
- Hej! - krzyknął na powitanie. - Jestem Getsu! - przedstawił się rześko.

Britney

Zaśmiała się i też zaczęła skakać. - Me imię brzmi Britney. - Przedstawiła się wesoło. - Miętówkę? - Zapytała, przymykając przy tym oczy. Nadal skakała, z zamkniętymi ślepkami. W pewnym momencie potknęła się i upadła. Przewróciła się na plecki i choć łapka ją lekko bolała, zaczęła się donośnie śmiać ze swojego upadku.

Getsu

Wilczek z powodu upadku koleżanki położył się i zaczął się śmiać razem z nią.
- Pobawimy się - spytał, po czym wstał i zaczął gonić motyla. Zatrzymał się czekając aż Britney wstanie.

Britney

Szybko wstała i dołączyła się do zabawy. Po kilku minutach usiadła i zapytała. - To jak? Chcesz tą miętówkę? - Zapytała wyciągając dwa cukierki. Jednego wsadziła sobie do mordki, a drugiego podała Getsu.

Getsu

Wilczek powąchał miętówkę
- Bardzo chętnie - odpowiedział, włożył do mordki cukierka i zaczął mlaskać. Potem zobaczył motylka i zaczął za nim gonić.

Britney

Pobiegła za nim. Mlaskała co chwilę, już się przyzwyczaiła. - I jak? Smakuje? - Zapytała, gdy już go dogoniła. Zastrzygła uszami i oblizała pyszczek. Polubiła tego basiorka.

Sune

Dostrzegłszy nowo przybyłe wilki, zaczęła je obserwować. Uśmiechnęła się delikatnie patrząc na ich wyczyny. Wstała i spokojnym krokiem podeszła do nich - Witajcie - postanowiła się przywitać.

Getsu

Wilczek oblizał mordkę i dalej cyckał cukierka, po chwili zauważył stojącego, obok nich
wilka - Hej, dołączysz się? - spytał i zaczął ganiać motylka. Biegł prosto i nie patrzał przed siebie, po chwili wpadł na wielkie drzewo. Cały czas płakał leżąc na ziemi.

Sune

Zauważywszy mały wypadek jednego z obecnych tu wilków, bez chwili zastanowienia, pobiegła w jego stronę. Przysiadła przy nim - Pokażesz mi, w którym miejscu cię boli? - zapytała przyjaznym, spokojnym głosem.