Wilcza łąka

Legenda

Weszła tu. Nogi miała lekko ugięte jak do polowania. Wlokła ogon po ziemi. Spojrzała na wszystkich zimnym spojrzeniem.

Mel · Gość

-Hmm masz legowisko?-spytał-Jesteśmy zdaje mi się z tejsamej watahy, woda przwda?-spytał-Może najpierw wpadniemy do ciebie a potem na spacer...-dodał z uśmiechem.

Sasori

Kiedy przyciągnął zainteresowanie obcych momentalnie znów zacisnął kły. Czując czyjść mały nos na łapie spojrzał w dół, gdy zobaczył szczeniaka odrazu, podobnie jak on, odsunął się gwałtownie. Kilka razy zmienił położenie jakby z obrzydzeniem chciał uwolnić się od innych. Kiedy jednak poczuł na sobie kojący wzrok Siom, dawne poczucie jakby wróciło i uspokoił się stając w bezruchu. Westchnął cicho lecz cięzko, mrużąc oczy. Gdy powoli je otworzył, na pysku znów pojawił się pewny siebie, chytry uśmieszek. Spojrzał lekko "z góry" na innych, po czym powrócił do zainteresowania Siom. Potrząsnął łbem niesfornie, machnął zalotnie ogonem i uśiechnął się z ledwością do wilczycy.

Legenda

Nadstawiła uszu. - Woda? Czy oni należą do tej samej watahy co ona? - spytała samą siebie w myślach. Zmierzyła oboje zimnym spojrzeniem i posłała im kpiący uśmieszek.

Reika

- Owszem, mam legowisko. Niedawno założone - powiedziałam, czując się coraz bardziej swobodnie - Tak, z tej samej. O ile mnie węch nie myli. Więc prowadzę!
Z wesołym uśmiechem puściłam się pędem w stronę terenów Watahy Wody. Ogon majtał na boki niczym rozwiane włosy.

z.t
Napisz w moim legowisku, ja jutro odpiszę.

Sasori

Po chwili chcąc, niechcąc, jego wzrok powendrował po tu obecnych. Zobaczył kilka nowoprzybyłych, kapryśnie mierząc ich z góry na dół. Grymas na jego pysku nie zmienił się, był wciąż tak samo arogancki i cwany. Usiadł ciężko na glebiem wypinając pierść do przodu z przyzwyczajenia, co dało efekt , jak gdyby był jeszcze większy. Zaczął ruchliwie "sprzątać" ogonem kurz ziemny, lustrując przenikliwym wzrokiem co popadnie.

Legenda

Uśmiechnęła się pod nosem... Ugryzła się w język by czegoś głupiego nie powiedzieć. Położyła się w trawie. Znów lustrowała wszystkie wilki zimnym spojrzeniem. Jej wzrok zatrzymał się na czarnym wilku, którego jeśli się nie myli, zwą Sasori.

Sasori

Wzrok samca poszukiwał czegoś odmiennego, nie wiedząc czemu na swojej drodze napotkał spojrzenie szarej wilczycy. Jego mina ani trochę się nie zmieniła. Potrafił nie odrywać oczu od czyichś ślepi choćby po to by ową osobę zirytować. Akurat miał ochotę na jakieś zaczepki ale był też nieco zmęczony ciekawą "walką" ze Siomhą.

Mel · Gość

Pobiegł za Reika, był równie wesoły jak i ona.Zamim opuścił łąkę spojrzał na wszystkich i zawył ze szczęścia, że poznał nową koleżankę.Czyżby rodzil się nowy Casanova?...

Legenda

Nie odrywała wzroku od czarnego wilka. Co chwila spokojnie mrugała i to był cały jej ruch. Nie było nawet widać, że oddycha.

Sasori

I on nie drgnął nie kierując juz wzroku bez celowo po innych. Nie zauważył nawet wybiegających wilków, choć z tego powodu napewno byby zadowolony. Nadal szurał ogonem po ziemi, a unoszący się kurz wirował pod wpływem wiatru tu.. i tam.

Legenda

Ruszyła łbem by odrzucić lecącą jej na oko grzywkę. Po chwili znów wpatrywała się w Sasoriego.

Sasori

Możliwe , że już mu się nudziło. Nie spodziewał się, że wilczyca nie odwróci uwagi od jego wzroku, który przeważnie innych odstraszał. Położył się na wilgłej glebie machając końcówką ogona. Ułożył wygodnie pysk na łapach.

Siomha Lorcan

Zbyt była zafascynowana Sasorim, by wiedzieć, co dokładnie dzieje się wokoło. Jednak zwróciła uwagę na nagłą reakcję wilka, gdy u jego łap pojawiło się szczenię. Od tego momentu Sas był znów spięty, zimny i obojętny. Zauważyła również przybycie szarej wilczycy, o zimnym spojrzeniu. Widziała, że Sas zwrócił na nią uwagę, co z niewiadomych powodów, troszkę ją zmartwiło. ,, Co się ze mną dzieje?,,- pomyślała i położyła się obok Sasoriego. Musiała wziąć się w garść. Mimo to szturchnęła nosem łapę Sasa.- Hej, co się stało?- spytała cicho.

Reika

Znów pojawiłam się na łące, tym razem sama. Wskoczyłam na samotne drzewko, przyglądając się bez ruchu wszystkim po kolei. Wbrew pozorom mój wzrok ciągle lądował na czarnym wilku. Warknęłam, jakby nie panując nad sobą. W końcu znalazłam rozwiązanie - przykryłam łapami oczy. Westchnęłam, z zadowoleniem machając ogonem.

Lyanti

Weszła lekkim krokiem na łąkę. Rozejrzała się po zgromadzonych. - Hej. - powiedziała niepewnie i usiadła.

Siomha Lorcan

Spojrzała na przybyłą wilczycę i uśmiechnęła się do niej, kiwając łbem. Znów przeniosła wzrok na Sasa.

Reika

Uchyliłam skrawek oka i popatrzyłam kątem na nową wilczycę. Była mniej więcej mojego wieku. Jednak ciekawość nadal leżała na Sasorim. Usiadłam, kiwając się na gałęzi jak kot. Niezwykle zręcznym ruchem doszłam do końca gałęzi i zeskoczyłam z szanownego drzewka. Z gracją wylądowałam na dole. Brzuchem dotykając prawie podłoża, powoli przesuwałam się do przodu, w stronę wiadomej postaci. Zatrzymałam się około dwa metry dalej, czekając w bezruchu.

Sasori

Gdy Siom szturchnęła samca w łapę, momentalnie jakby się ocknął i skierował swój wzrok na nią. W jego oczach było jednak coś niewyjaśnionego, czego nie mogła dostrzec wcześniej. Mimo tego, spróbował zatuszować swe niekontrolowqane wczesniej zachowanie. Usiechnął się lekko kącikiem pyska i przejechał swym puszystym ogonem po grzbiecie wilczycy.
-A co się iało stać.. - odparł, jednak łeb widocznie chciał odwrócić się w drugą stronę by znów mógł pojawić się na nim ponury wyraz. Wkońcu oko zwróciło uwagę na młodą. Dało się zauważyć, że jest zainteresowana, zbliżając się do samca. Sas obrzucił ją parszywym spojrzeniem, mierzył jej kruche ciałko od uszu po koniec ogona. Wyraz jego pyska był martwy, a oczy przeszywały na wylot zainteresowaną.

Getsu

Wilczkowi bardzo przeszkadzał ten gips. Getsu nie mógł ani biegać, ani skakać, a czuł się o wiele lepiej i łapka go nie bolała.