Wilcza łąka

Luan

Egh ... I Cisza robiła się niezręczna. Luan nie wiedział o czym dalej rozmawiać ... Ale jednak coś wymyślił.
- Ym ... Opowiesz może coś o swojej rodzinie ? -. spytał uśmiechając się do niej lekko. Po chwili spojrzał w niebo ...

Akeli

-Ja pochodzę z Watahy Mrocznej Róży.Znaczy pochodziłam.Moi rodzice byli tam alfa.I mnie rozpieszczali.Lecz po jakimś czasie znudziło mi się to i uciekłam z domu-powiedziała jednym tchem.

Idalia

Spomiędzy gęstych traw wyłonił się nagle czarny łeb. Wilczyca potrząsnęła głową, odgarniając niesforną grzywkę ze złocistych oczu. Czyżby zdrzemnęła się? Na to wygląda. Rozejrzała się po okolicy, lecz nie ujrzała żadnego nowego wilka. Ponownie oparła pysk o przednie łapy, wsłuchując się w cichy szum poruszanych na wietrze źdźbeł trawy.
W końcu wstała i ziewnąwszy przeciągle, wyszła powolny krokiem.

Volire

Błękitna wilczyca wkroczyła na zieloną, upstrzoną kwiatami łąkę. Rozejrzała się dookoła, po czym pełnym gracji i lekkości krokiem przemierzała "zielone pole". Poruszała uszami, ogonem. Wszystko było wykonywane po "Volirowskiemu".

Luan

Kiwnął głową ...
- Rozumiem ... Oguh. Muszę już iść. Do zobaczenia ... -. odparł. Wstał powoli i wyszedł.

Abaddon

Kudłaty, szarobury samiec wyłonił się spomiędzy wysokich traw, leniwym, niemalże kocim krokiem zbliżając się ku zgromadzonym na łące wilkom. Mruczał sobie pod nosem jakaś wesołą piosenkę, a długaśnym ogonem machał w rytm wyśpiewywanej melodii.

Volire

Błękitna postać usiadła, czyszcząc futro, czasem odrzucając grzywkę na bok, która wciąż, nieznośnie i natarczywie, opadała na oczy. Jednak Volire za żadne skarby świata nie chciała by jej ściąć. Kątem oka przyglądała się nowoprzybyłemu. Przymknęła oczy, po czym wstała i zafalowała ogonem w powietrzu. Podeszła do szarego wilka, siadając obok niego.
- Witaj. Jestem Volire - uśmiechnęła się delikatnie.

Abaddon

Na jego pysku od razu rozlał się szeroki uśmiech. - Witam piękną panią - odpowiedział, skłoniwszy jej się lekko. Można byłoby pomyśleć, że Abaddon ironizuje, jednak absolutnie nie miał takiego zamiaru. Po prostu był dziś w wyśmienitym humorze.

Volire

Wilczyca poruszyła uszami, a jej uśmiech odrobinę się poszerzył. Zamiotła ogonem, który dotykał, a właściwie "przejechał" po kwiatach i trawie.
- Czy owa "piękna pani" miałaby zaszczyt poznać imię szanownego pana? - rzekła, z góry starając się by nie wybuchnąć cichym chichotem.

Abaddon

- Nazywają mnie Abaddon - przedstawił się, siadając. Jego ogon wciąż pozostawał w ruchu, wystukując o ziemię dokładnie ten sam rytm, w który kołysał się jeszcze przed chwilą. - A czy Piękna Pani uraczyłaby swoim imieniem moją skromną osobę, czy woli, bym zwracał się do niej jak dotychczas?

Volire

Powiedziała już. xD

- Ah, zatem powtórzę. Volire. Miło poznać - wstała i przeszła się wokół wilka.
Niby przez przypadek musnęła jego sierść końcówką ogona, który, tak jak ogon wilka, nie pozostawał bez ruchu.

Akeli

-Abaddon znowu się spotykamy-powiedziałam z uśmiechem na pysku.-I jak futro odrosło?-zapytałam siadając obok niego.

Abaddon

Volire

Położyła się na trawie, wysuwając przednie łapy przed siebie. Łeb jak zwykle był z dumą uniesiony, a różowe, błyskające oczy wpatrywały się w Abbadona. Uszy poruszały się co jakiś czas, a ogon od niedawna energicznie się poruszał. Vol zauroczona?

Abaddon

Przez chwilę jeszcze patrzył na Akeli, która albo się zawiesiła albo zwyczajnie obraziła na niego za uwagę o przytyciu. Cóż... Ab nie przypominał sobie, by kiedykolwiek byli dla siebie jakoś wybitnie mili. Jego wzrok wrócił na Volire. Kiedy słaby, wiosenny wietrzyk przyniósł z jej strony zapach tak dobrze znanej my watahy, Abaddon uśmiechnął się. Noc.

Volire

Volire uśmiechnęła się delikatnie, przymknęła oczy.
- Długo jesteś w krainie? - zapytała, nie spuszczając z niego wzroku.
Szum zielonych, wysokich traw koił jej uszy. Uwielbiała takie miejsca. I jeszcze ta woń wiosennych kwiatów..

Abaddon

Zwykle skory do żartów i robienia różnych głupot Abaddon teraz był zadziwiająco spokojny. Położył się na gęstej trawie, nieustannie poruszając jasnym końcem puszystego ogona. - Od urodzenia, czyli można powiedzieć, że długo - odpowiedział, lustrując Volire spojrzeniem. Spytał. - A ty?

Volire

- Tak samo - odpowiedziała - Ah, chyba wiem, czyim byłeś synem. J.D?
Zaśmiała się cicho. Jej mama Shade jego mamę. Jednak Vol nigdy się nie wtajemniczała w jej kontakty. Wciąż poruszała energicznie ogonem. Przysunęła się nieco do Ab'a.

Abaddon

Kiedy usłyszał słowa Volire, mimowolnie się wzdrygnął. Sposępniał nieco. - Masz na myśli Bridget? Albo, jeśli ktoś woli, Layrę? - odrzekł. Abaddon wolałby nie pamiętać swojej rodziny, a właśnie w szczególności rodziców. - Nie wiem, czy kogoś takiego można nazwać matką.

Volire

- Nikt nie jest idealny - mruknęła.
Zamiotła ogonem po czubkach traw, jej uśmiech trochę zbladł. Poruszyła uszami, mrugnęła oczami. Położyła łeb na łapach.