Wilcza łąka

Abaddon

- Szkoda, że większość wilków nie dąży do zbliżenia się do ideału - Przywołał na pysk szerszy uśmiech. Nie chciał psuć miłej chwili z Volire wspomnieniem rodziców. - Zapewne jesteś córką Shade, skoro kojarzysz imię, które nadała mi... - tu zawahał się nieco. Jak nazwać tę wilczycę? - ...Bridget?

Volire

- Strzał w samo sedno - na jej błękitny pysk znów powrócił uśmiech.
Uniosła ponownie łeb, by patrzeć na Abaddona z "jego wysokości". Różowe oczy prawie przez cały czas błyszczały. Zwykle oznaczało to u niej tylko jedno.

Abaddon

Abaddon pamiętał z wczesnego dzieciństwa rodzeństwo Volire, a raczej jej siostrę - Herę. Zaczął zastanawiać się, co się z nią stało, lecz szybko odgonił te myśli. Utkwił spojrzenie w oczach towarzyszki, a na jego pysku wymalował się jeszcze szerszy uśmiech. Nie potrafił oderwać wzroku od tych głębokich, zabarwionych ciemnym różem oczu.

Volire

Uszy Volire udgięły się do tyłu automatycznie. Ona czuła się podobnie. Jej ogon zaczął charakterystycznie machać energicznie. Przysunęła pysk bliżej jego pyska. Była całkiem świadoma. Chociaź może nie do końca...?

Abaddon

Nie przysunął pyska do Volire, ani go nie oddalił. Po prostu, Abaddon tkwił w bezruchu i tylko koniec jego ogona poruszał się miarowo. Wzrok miał nadal utkwiony w jej oczach, chyba nawet nie dostrzegając, że wilczyca przysunęła do niego pyszczek.

Volire

A jej ogon wciąż latał w tę i we w tę, z energiczną siłą i mechanizmem. Poruszyła jedną łapą, podwijając ją pod siebie. Zielone oczy Abaddona ją wręcz hipnotyzowały. I kto ją wyrwie z "transu"?

Abaddon

Jeszcze przez jakiś czas trwał tak w patrzeniu w oczy Vol, aż w końcu postanowił to przerwać. A może wcale tak nie pomyślał i to był jakiś impuls? Przysunął pysk do pyszczka wilczycy i najpierw dotknął delikatnie jej noska swoim chłodnym nosem, a potem liznął ją lekko w pyszczek.

Volire

Odwzajemniła liźnięcie. Teraz jej ogon zaczął się ruszać coraz wolniej... Aż czubki traw nie czuły już jego obecności. Poruszała się tylko końcówka, mechanicznie i delikatnie. Ona spowrotem uniosła uszy jak wcześniej i uśmiechnęła się promiennie.

Abaddon

Końcem puszystego ogona zaczął przesuwać powoli po grzbiecie Volire, patrząc znów w jej oczy. Odwzajemnił uśmiech. - Przepięknie się uśmiechasz - mruknął cicho.

Volire

- Dziękuję - mruknęła cicho.
Miły dreszcz przeszedł po jej ciele, gdy poczuła na grzbiecie ogon towarzysza. Z zadowoleniem poruszyła uszami, przymykając oczy.

Abaddon

Wyciągnął przed siebie przednie łapy i oparł o nie pysk, ale wciąż nie spuszczał wzroku z Volire, który teraz nie zatrzymywał się już tak długo na jej oczach, wodził zaś po ciele wilczycy.

Volire

Ona wręcz przeciwnie. Wodziła wzrokiem za jego wzrokiem, aż na końcu odwróciła łeb, położyła go na łapach i zamknęła oczy. Wsłuchiwała się w taniec wiatru pośród źdźbeł trawy, świstu, ciepłego, wiosennego powiewu.

Abaddon

W końcu położył ogon wzdłuż ciała, wciąż patrząc na wilczycę. cieszyła go bardzo ta chwila ciszy, mącona jedynie szumem wiatru. Cisza, spokój, Volire... któż by pomyślał, że w tej krainie zdarzy mu się tak miły dzień?

Volire

Wilczyca wstała, obeszła Abaddona kilka razy dookoła. Na końcu legła tuż przy jego boku, wysuwając przed siebie łapy. Oparła łeb ponownie o nie, tym samym dotykajac towarzysza. Pozostała w tej pozycji, wodząc wzrokiem za szumiącymi źdźbłami.

Akeli

-Taaa...futra mi przybyło tak jak tobie.-powiedziałam i się zaśmiałam.-Ile to czasu minęło?-zapytałam ponownie i usiadłam.

Abaddon

Kiedy usłyszał głos Akeli, przeniósł na nią wzrok jakby nieco zaskoczony. Zupełnie zapomniał, że ona jeszcze tu jest. Przywołał na pysk uśmiech. - Oj, mnóstwo... na tamtej plaży to było chyba moje ostatnie spotkanie i z tobą i z Yumi - powiedział. Albo rzeczywiście tak było, albo to wydarzyło się tak dawno temu, że Abaddonowi zaczynała szwankować pamięć.

Volire

Poruszyła uchem, otworzyła jedno oko, zerkając na Akeli. Po chwili jednak znowu ucho przyległo do ciała, oko się zamknęło heh xd. Jej ogon nieustannie się poruszał.

Akeli

-Ab niech ja Cię uściskam haha.-powiedziałam i się zaśmiałam złowieszczo.Wstałam tym razem i się otrzepałam z kurzu ^^.

Abaddon

Ten złowieszczy śmiech nie spodobał mu się wcale. Zmarszczył brwi, przypatrując się Akeli. Tyle czasu się nie widzieli, a je charakter w ogóle się nie zmienił, nawet w najmniejszym stopniu!

Akeli

-No ee...ja Cię naprawdę uściskam,nic Ci nie zrobię (albo prawie)-podeszłam do niego i przytuliłam jak pluszową zabawkę.-Widzisz nic Ci nie zrobię.