Zrodelko zyczen

Ginger

Nic. Żadnej reakcji z jego strony. Przestraszyła się. Bała się, że go... zabiła. Własnymi łapami utopiła drugiego wilka. Stała się morderczynią? - Nie... Proszę, tylko nie to... - Szeptała cicho. Jej oczy wypełniły się łzami. - Torak, pomóż! Ktokolwiek! Pomocy! - Krzyknęła. Stanęła, patrząc na Roana. Niech się obudzi. - Wstawaj, proszę.... - Wyszeptała, a parę łez spłynęło po jej policzku i skapnęło na ziemię i ciało wilczka. - Proszę... - Szeptała, co chwilę pochylona nad nim. On nie mógł umrzeć, bo wtedy... Ginger załamałaby się. Bo w kocu byłaby morderczynią... Małą morderczynią.

Deina

Zerknęła tym swoim znudzonym wzrokiem w bok. Jednak, tym razem, coś przykuło jej uwagę.
Wstała i ruszyła szybkim truchtem ku Roanowi.
- Głupie zabawy głupich dzieciaków. - mruknęła, jednak dostatecznie głośno, by Ginger to usłyszała. Przysiadła obok Roana i przytknęła łapę do jego pyska. Poczuła ciepły oddech.
- Stracił przytomnośc. Nic mu nie będzie. - mruknęła spod grzywy. - Ile czasu był pod wodą? - Rzuciła do Ginger, raczej mało przyjaznym tonem.

Ginger

Popatrzyła na nieznajomą. Nie, teraz nie będzie się przejmować jej niezbyt miłym tonem. Tu chodzi o Roana! - Nie wiem... Króciutko. - Odpowiedziała, schylając łebek. Była zawstydzona, a ta pani nie wydawała się jej polubić. Westchnęła ciężko, zerkając na szczenię.

Deina

Przytaknęła tylko energicznie. Przechyliła pysk wilczka do tyłu, aby mógł odkrztusic wodę, i jeszcze raz sprawdziła jego oddech.

Roan

Ciemność, krew, ból, krzyk. Roan był cały we krwi, słyszał wrzaski w ciemności. Poczuł coś ciepłego. To była łza. Jeszcze ciepła. Ciemność przerodziła się w światło, które stało się rzeczywistością.

- Khe! - Kaszlnął szczeniak. Podniósł się szybko i dyszał. Przejechał łapą po swoim pyszczku. Nie było na nim krwi. Rozglądał się dookoła. Nikt nie wrzeszczał. Wilczek chyba śnił gdy stracił przytomność. Zerknął na obcą waderę. O nic jej nie pytał. Spojrzał szybko na Ginger.
- Co się stało? - Spytał niepewnie.
- Dziękuję. - Powiedział po chwili gdy zorientował się, że to ona mu pomogła.

Ginger

Spojrzała przepraszająco na wilczycę. Nie chciała jej denerwować. Po raz pierwszy odkąd tu przybyła... Poczuła się odrzucona. Może to i dobrze? W końcu życie nie zawsze będzie kolorowe. Westchnęła po raz kolejny, podniosła swój zacny tyłek i odwróciła się. - Ja już chyba nie będę potrzebna... - Wyszeptała cicho. Powoli podeszła do jednego z drzew. Spojrzała w górę. Dobrze wiedziała, że nie da rady się wdrapać. Była za mała. Zbyt słaba. Położyła się i zaczęła rozmyślać. Nad swoją głupotą... Nad wszystkim. Mogła się spodziewać, że w końcu ktoś nie zaakceptuje jej durnego móżdżku.

Deina

- Topic się w Źródełku Życzeń... nie ma co, potrzeba farta. - rzuciła Deina. Rozpogodziła się nieco, wrogośc i irytacja zniknęły. Puściła oczko do wilka. Wiedziała, że nic mu nie będzie, i zaraz przytruchtała bezszelestnie za Ginger i stanęła za nią. - Każdy z nas popełnia błędy. - rzuciła cicho, ale nie bez uśmiechu. Tego co zwykle, bez krztyny ironii, cynizmu, złośliwości.

Ginger

Spojrzała za siebie. - Ale ja ciągle robię coś źle. - Stwierdziła, kładąc pyszczek na łapkach i spoglądając raz na Deinę, a raz na Roana. Eh, czemu musiała być taką kretynką? Prawie go zabiła... - Jestem Ginger. - Powiedziała smętnie do wadery.

Roan

Wilczek poszedł za waderą i usiadł przy Gin. Położył głowę przy jej głowie. Próbował ją pocieszyć, uspokoić.
- Już jest dobrze. - Powiedział i podniósł głowę. Nagle przypomniał sobie o czymś. Zastanowił się czy się spełni. Nie mówił jednak nawet słowa o tym, czego sobie zażyczył. Kto wie, może się spełni.

Torak

Podbiegłem do małej i usiadem naprzeciwko niej-Ginger nic się nie stało nie zaprzątaj sobie tym głowy jesteś jeszcze młoda-powiedziałem z uśmiechem do małej,wyjołem zza pleców jej ulubione czekoladowe ciacha-Chcesz?-spytałem z uśmiechem na pysku.

Ginger

Spojrzała na oczy Roana. - Dobrze, tak? To dlaczego jesteśmy mokrzy? - Zapytała, nie zastanawiając się nad sensem tych słów. Uniosła łeb i popatrzyła na wszystkich po kolei. - Nie, straciłam apetyt. - Mruknęła w odpowiedzi do Toraka. I oni... oni wszyscy chcieli ją pocieszyć? Wow... Na jej pysku pojawił się malutki uśmiech. Nieco smutny, ale jednak.

Torak

Schowałem ciastka do woreczka i położyłem się obok niej,Will przyleciał i stanoł przy Ginger bo wyczuł smutek,otulił ją swoim ciepłym skrzydłem i zaskrzeczał przyjaźnie-Widzisz nawet Will czuje że jesteś smutna-dodałem z uśmiechem na pysku.

Roan

- Jesteśmy mokrzy, bo woda była za mało sucha. - Powiedział i uśmiechnął się szeroko. Już zapomniał o tym, że przed chwilą stracił przytomność. Taki był z niego pływak, jak z żaby przekąska. W sumie nudziło mu się.
- No dobra. My tu gadu-gadu, a czas płynie. Co chcesz robić? - Spytał i wyczekiwał ciekawych pomysłów ze strony Ginger.

Deina

- Deina. - odparła wilczycy, wcale nie patrząc na nią. Po prostu gdzieś odpłynęła przez pewien czas, do swojego świata. Jednak można to uznac za brak wychowania, zatem skierowała na nią wzrok i dodała: - Nazywam się Deina.
Spojrzała na Roana. - A tobie jak na imię? Dobrze się już czujesz? - spytała z lekką troską. Kiedy zajmowała się czymś, jej cynizm i marudnośc gdzieś sie chowały.

Ginger

Jej uśmiech się powiększył, a ona sama wtuliła się w ciepłe pióra feniksa. Było jej tak przyjemnie. - Ja na razie muszę odpocząć. - Mruknęła do Roana. A i owszem, Gin miała ochotę na leniuchowanie, jak na prawdziwego lenia przystało. - Z jakiej jesteś watahy, Deina? - Zapytała waderę. Skakała tak wzrokiem po wszystkich. Robiło się tłoczno, ale to jej jakoś nie przeszkadzało. Może to lubiła? A czort wie, co ona lubi, a co nie.

Roan

- Hm? Roan. - Powiedział. Starał się za wszelką cenę usiedzieć w miejscu. Położył się obok niej i rozejrzał dookoła. Stwierdził, że to bujda z tymi życzeniami. Zamknął oczy i zmyślił się. Nie wiedział jeszcze co słyszał gdy był nieprzytomny. Nawet się tym nie przejmował.

Torak

Will sam się położył obok Ginger a ze skrzydeł zrobił coś w rodzaju dwóch namiotów gdzie w pierwszym leżała Ginger ja wgramoliłem się do drugiego i niema możliwości aby w środku było zimno bo Will ogrzewał środek piórami.

Deina

Jej nagle zaciekawiony wzrok spoczął teraz w górze, gdzieś w okolicy dzioba feniksa. Zmierzyła całą jego postac uważnym spojrzeniem, lecz... na swój sposób też nieufnym. Do jej pamięci wróciło wspomnienie pierwszego spotkania z Tenshi... odrobinę także nieprzyjemne, bo szpiegowanie kogoś nie jest najlepszym sposobem zawierania znajomości.
Powrót na ziemię, czyli twarde zderzenie z rzeczywistością. - Ja? z Wiatru. Ty pewnie Wody? - członków bratniej watahy potrafiła doskonale wyczuc. W końcu tatko był Alfą.

Ginger

Przyjrzała się swojemu rówieśnikowi. Na pewno czuł się dobrze? Jej mokre kłaki były ogrzewane przez skrzydło feniksa, więc nie mogła przejmować się zimnem. - Nad czym tak myślisz? - Zwróciła się do Roana. Przejechała po piórach feniksa. - Tak... Skąd wiedziałaś? -Zadała kolejne pytanie, tym razem skierowane do Deiny.

Deina

Uśmiechnęła się. Zmierzyła wilczycę tym przeszywającym spojrzeniem, jakby wszystko już wiedziała o swojej rozmówczyni. Potrafi byc denerwujące.
- Nos. Też się nauczysz rozpoznawac, jak podrośniesz. - postanawiała nie zdradzac dodatkowych warunków, jakie jej to ułatwiły, czyli wiek Ginger oraz pochodzenie Dei. Szczególnie tego drugiego...
Mimo wszystko niełatwo jest byc dzieckiem Wody i Wiatru. A przynajmniej wcale nie łatwiej, niż przeciętnie... Na wspomnienie rodziny uśmiech zniknął z jej pyska, a przygnębiające myśli powróciły... częściowo.
Blathe. Prawie go nie znałaś. Jak się z tym czujesz? - mówił głos w jej głowie...