bambusowy las

spyro-san

las gdzie wszedzie rosna bambusy

Brenda

//A może by się tak ciut bardziej rozpisać, co? Naprawdę nie można się poświęcić i napisać choć 2 porządne zdania? Od takiego czegoś mnie bierze -.-//
Sorry za Offa

Macky

Z mgły wyłoniła się ONA. Położyła się na miękkim mchu blisko bambusów. Była tutaj cisza... chyba najlepsze, jak dla ducha.

Kida

Szybko weszła z pościgiem za duchem. Zobaczyła go koło bambusów. Lezał i patrzył się w dal..
podbiegła do niego, jednak kiedy znalazła sie w odległości 10 metrów dopadły ją wątpliwości.. "a jak mi coś zrobi?" bała się mysleć co. Podeszła jednak.
-W..witaj..-zaczęła niepewnie, bacznie obserwując waderę/ducha.

Macky

-Witaj - powiedziała niewzruszona Mack - czego duszyczka pragnie? - Wyszczerzyła zęby w usmiechu, jak to zawsze u niej bywa. Patrzyła się jednak w dal, patrząc na zachodzące słońce. Chętnie by się rozpłyneła w powietrzu i postraszyła natręta. Czuła jednak że ten chce z nią pogadac.

Seele

Seele znudziły się zwykłe wilki.. Przyleciała w dziwne miejsce, w którym jeszcze nigdy w swym krótkim życiu, ani poza życiem, nie była. Dostrzegła ducha, nowego ducha, którego jeszcze nie znała i jakiegoś wilka.
A więc nowa dusza, do ''kolekcji''-zadrwiła pod nosem, tak.. Że nikt tego nie mógł usłyszeć. Wylądowała w małym kąciku i pojawiła się, jak to dusza. Machnęła łapą i mlasnęła głucho po czym, wbiła swe spojrzenie w jednego bambusa.

Kida

-Więc... chciałam się spytac, jak to jest byc duchem - wilczyca utrzymująca dystans zmusiła się do usmiechu - Ty nim jesteś więc.. chyba wiesz, jak być duchem?

Macky

Wilczyca, nadal niewzruszona, zaczęła swą wymowę..
- Czy fajnie jest być duchem? Cóż za wieśniackie pytanie.. chcesz być duchem? Podaj mi choć jeden powód, ale taki twardy.. - jednak zamiast dać coś powiedzieć duszyczce, nadal nawijała - Być duchem to nie jest zabawa. Nie mozesz jeść, nie możesz się bić, nie możesz polować. Możesz latać, znikać, przenikać przez przedmioty, straszyć wilki.. - na to zdanie się uśmiechnęła - poczekaj aż będziesz miała mniej sił, aż będziesz czuła ból mięśni, będziesz soie starzeć... na razie jesteś młoda, korzystaj z tego.
Skończywszy wypowiedź, wstała i spojrzała na Pośredniczkę Dusz. "No nie, czego tutaj szuka?"
-Czego tutaj szukasz? Ja jestem duchem chodzącym po tej ziemi, i przez najbliższe lata będe to robić. Jak mi sie znudzi, to ci dam znać.

Kida

Wilczyca popatrzyła się na Pośredniczkę dusz.
-No dobra, to ja lece... - i już jej nie było.

Seele

Hah? Jesteś duchem chodzącym po tej ziemi? A to ci dobra... Nie miałam pojęcia, że duchy chodzą-zaśmiała się, jednak wciąż pozostała w aktualnej pozycji. Nie odwracała się, bo po co?
Poza tym, Ja niczego tu nie szukam, nikt przecież mi wędrówki po świecie nie zabroni-rzekła obojętnie, jednak na jej kufę zaczął wpełzać złośliwy uśmieszek.
A czemu twierdzisz, że pytanie typu: Jak to jest być duchem?. Jest ''wieśniackie'', czy jak to ty tam nazwałaś. Jest to zwyczajne pytanie, najzwyklejsze w świecie.. Jeśli chcesz wiedzieć co lub kto to jest pytasz, a nie odpowiadasz w ten sposób. -dodała i parsknęła cicho. Spłoszyła przez to nową duszę, których nie wiadomo czemu, zaczyna przybywać?!

Macky

-A co, głodna się zrobiłaś? - spytała z ironicznym uśmieszkiem wadera. Nadal siedziała w takiej pozycji, jak przed chwilą, machnęła jedynie swoim ogonem. Jej białe oczy zaświeciły jaśniej.

Seele

Hehe.-zaśmiała się po raz kolejny i mlasnęła głucho po czym z jej gardzieli zaczęła wypełzać brunatna mgła. Seele zatrzasnęła pysk, a mgła zniknęła. Nie miała zamiaru jej gościć, ponownie...
Z pewnością jestem głodna i z pewnością sobie coś upoluję-powiedziała z chytrym uśmieszkiem, a jaką ironią w głosie. Chociaż siedziała tyłem do wadery, jej szeroki i podły uśmiech można było dostrzec bez problemu. Nah, ona myśli, że Seele przywróci jej kiedyś życie? Błąd.... Pośrednik nie ''rozdaje'' życia na lewo i prawo. Ożywiła tylko jedną osobę i to o jedną osobę za dużo. Teraz trzeba będzie sobie na takie coś zapracować.

Macky

-To idź, życzę miłego polowania i męczenia się. Ja nie potrzebuję jedzenia, picia ani spania. - po czym zaczeła się śmiać. - Czy ty w ogóle coś upolujesz? Nie wątpie. Twój obiad padnie przez zawał widząc taką istotę jak ty. - wadera pozwala sobie na takie docinki - złośc za złość.
Duch zniknął ale od razu pojawił się na gałęzi, siadając jak "bogini".

Seele

Czy ona była tak ''inteligentna'', że nie wyczuwała w jej głosie ironii? Wadera znów parsknęła i pokręciła łbem, tak powoli i spokojnie, że ho ho!
Teoretycznie tak. Jestem maszkarą i się tego nie wstydzę, taki jest prawdziwy duch!-powiedziała z złośliwym uśmieszkiem.
Poza tym, faktycznie.. Jak by cię ktoś zobaczył to, ho ho, szkoda gadać. Jesteś taka przeraźliwa z wyglądu, że nawet młode wilczątko by się ciebie nie bało-rzekła i zaśmiała się. Czego ona mogła się spodziewać? Nie spotkała jeszcze, żadnego ducha w krainie które mówią ''w tym samym języku''. Teoretycznie było ich kilku, ale odeszli z tej krainy..

Kida

Mimo strachu uparta wilczyca wróciła. Patrzyła się na dwie inne istoty, czując lęk. Ciekawość jednak wygrała i wadera została. Ona sama powinna mieć rangę "demon" albo "upiór" - miała w końcu demoniczny wygląd.

Macky

-Wiesz, moje wielkie łapy, nieproporcjonalny krótki pysk w stosunku do głowy i długi dziwny ogon plus bardzo chuda sylwetka tu nie wystarcza - rzekła nieurażona wadera - wystarczy naopowiadać im za życia różne historie związane z duchami. Strach gwarantowany - po czym znowu zaczeła się śmiać. - należe do rasy wilków jakim jest ta duszyczka Kida.

Seele

Wadera mlasnęła, po czym z ociągnięciem wstała. Była już tak długo duchem, tak długo nie żyła, że jak sobie teraz o tym wspomina to ho, ho, ho.. Ile czasu minęło. Seele uniosła się w górę, po czym zawisła na jasno zielonej chmurce, którą sobie wytworzyła. Przekręciła się na plecy po czym zaczęła patrzyć przed siebie.
Jesteś w błędzie, moja droga-powiedziała z nijaką miną.
Duch, nie jest po to, aby za żywych straszyć innych. Tu chodzi o to, żeby po twojej śmierci się ciebie bali.-dodała, lecz po tych słowach brunatna mgła znów zaczęła ''wychodzić'' z jej pyska, a ona znów go zatrzasnęła. Wyczuła tu obecność nieznajomej. Nie odwracając się zaczęła mówić.
A tyy? To kto?-spytała spokojnym głosem, nie patrząc na nikogo, tylko w niebo.

Macky

Duch również wyczuł nieznajomą. Rozplynęła się we mgle, po czym pojawiła się przy Kidzie.
-Czeeego duszyczka praagnie? - szepnęła jej na ucho a następnie wyszczerzyła sie.

Tibia

idę i idę i ujrzałam ducha o imieniu Macky
chciałam podejść, ale zbyt zie bałam więc odeszłam w inne miejsce

Kida

Wilczycę przeszył straszny chłód. Usłyszała za sobą głos i śmiech. Zamiast co kolwiek odpowiedzieć, odwróciła się w stronę lasu i pobiegła. Nie chciała się odwracać, zbyt bardzo bała sie duchów.
zt.