Ciemny Las

Kain

- Wiem o kim mowa. o Niej prawda? Też się uczyłem. Ale potem odeszłem. Więc mnie zmiażdż. - powiedziawszy znalazł się o wiele dalej, ba, był bardzo szybki.

Alayna

Po czym przybrała swoją wcześniejszą postać. Stanęła przyglądając się wilkowi - Jesteś zbyt podobny do mnie. - powiedziała to z lekkim niesmakiem. Wyczuła nadchodzącego niedźwiedzia. Prychnęła z rozbawienia, usiadła.

Kain

- Jesteś wcieleniem zła, a ja..wampirem. są pewne różnice. - powiedział. Doskoczył po chwili do wilczycy. - Ty potrzebujesz ruchu a ja krwi. to jedyne co nas łączy, potrzebujemy.

Alayna

- Łączy nas także Ona. Być może tego nie widzisz, ale ruchu mi pod dostatkiem... Krew jest dla mnie jak powietrze dla Ciebie. - powiedziała to oddalając się o krok. Mlasnęła kilka razy po czym zaczęła kierować się w nieznane. - Być może się jeszcze zobaczymy.

Kain

- uciekasz? - spytał rozbawiony. Zeskoczył na ziemię, mrużąc lekko ślepia. Oni wrócą. Na pewno. Poruszył ogonem po czym wyniósł się z tąd.

nmg

Idalia

Shade

Shade przybiegła tutaj. Wiedziała, że w tym lesie jest dużo zwierzyny. Czekała na swojego syna. Usiadła i zaczęła bacznie się rozglądać.

Donn

Przystanął zaraz przy matce z wyraźnym spokojem węsząc za zdobyczą. Nagle usłyszał jakiś szelest a jego uszy automatycznie postawiły się na baczność przybrał pozycję wbijając wzrok w krzaki naprzeciw niego. W zaroślach błysnęły ślepia.

Shade

Siedziała i wpatrywała się w wyczyny swojego pierworodnego. Spoglądała na niego z zaciekawieniem, sam nauczył się polować... To zupełnie tak jak ona.

Donn

Pochylił łeb nisko ku ziemi i przeniósł cały ciężar ciała na przednie łapy. Zaczął powarkiwać dość głośno, wtedy zza krzaków wyskoczył spłoszony łoś dość sporych rozmiarów. Zwierze gdy tylko wyskoczyło z krzaków zaczęło miotać swymi rogami, Donn odskoczył płynnym ruchem w tył i odbijając się od pnia drzewa stanął przed nim obchodząc go i warcząc.

Shade

Shade uśmiechnęła się z satysfakcją. Doskonale wiedziała, że jej syn da sobie radę. Jednak po chwili narósł w niej niepokój. Ten młody wilk musiał sam nauczyć się polować, nie uczył go tego jego ojciec. Odwróciła łebek patrząc gdzieś w bok.

Donn

Donn sztuki polowania uczył się na zasadzie prób i błędów stąd pod jego futrem liczne blizny, które tylko czasem są widoczne. Wilk wyskoczył w górę by złapać kłami jego kark lecz nie zauważył jak jeleń szybko zamachnął się porożem i uderzył w szczeniaka z ogromną siłą. Młody wilk odbił się z hukiem od drzewa, uniósł się kurz po chwili na jednej z gałęzi stała lekko dysząca postać dumnego wilka, który nie odpuścił sobie nawet po tym dość ostrym uderzeniu co można było wywnioskować po wręcz wgniecionym pniu drzewa do środka. Odbił się prężnie łapami od gałęzi i leciał na ofiarę. Ta już przygotowała sobie kopyto by znów zadać cios napastnikowi i wtem wilk obrócił się omijając kopyto łosia i lądując pod jego podbrzuszem. Zagryzł kły a krew łosia natychmiast potoczyła się na glebę. Wilk szybkim ruchem nakłonił zwierzę do obrotu na grzbiet. Gdy łoś to zrobił sam na siebie podpisał wyrok. Donn odskoczył odbijając się od jego poroża gdy ten chciał znów go nimi uderzyć i złapał za nie pociągając z całą swą siłą w tył zwierzę co w rezultacie spowodowało, że skręcił mu kark. Odskoczył od niemalże konającego stworzenia i dysząc spojrzał na matkę. Łoś leżał już po chwili martwy w plamie swej krwi.

Shade

Shade nic nie powiedziała. Uśmiechnęła się tylko do syna, była z niego bardzo dumna. Takie wyczyny w młodym wieku. - Bardzo ładnie. - powiedziała cicho. Teraz w jej głowie znów siedziało to, że dzieci wychowują się bez ojca.

Donn

On skinął tylko łbem i przystępując z łapy na łapę uspokoił się powoli. Spojrzał na swą ofiarę i sam nie wierzył, że posiada tyle siły, zręczności i udało mu się powalić zwierzę no kilka dobrych razy większe od siebie. Chwilę za nurtowało pytanie czy należy do jakiegoś rodu, lecz szybko odrzucił tę myśl i żegnając się z matką zniknął.

Shade

Spojrzała na "ofiarę" i uśmiechnęła się. Obeszła ją dookoła. - Całkiem nieźle mały... Jak Twój tato. - wyszeptała. Odwróciła się i bardzo szybko wybiegła.

Vedette

Wchodzi do lasu i się zachwyca. Myśli: Ale ciemno, a jakie piękne niebo!
Słyszy burczenie w brzuchu. Czas upolować coś małego. Tylko jak to zrobić? Polować- umiem w miarę, ale tu są same wielkie sztuki. Mruczy: O kurczę.

Szasta

Wilk przystanął pod drzewem warcząc i zaciskając szczęki na krtani bawoła na tyle mocno i używając swej całej siły by ten nie mógł nic mu zrobić. Po prostu dusił zwierzę, które miotając się już ciężko pokaleczone opadało z sił. Wilk był niezwykle duży, większy niż normalny samiec, ale bawół i tak był kilka razy większy niż wilk pomimo to, to bawół przegrywał tą walkę o życie. Wilk utkwił swe połyskujące błękitne ślepia w czarnej wilczycy, krew spływała po jego kłach i pysku na ziemię lecz była to krew ofiary, on za to wkładając swój wysiłek w te polowanie pokazał swe wszystkie bardzo napięte teraz mięśnie i liczne blizny na ciele.

Volire

Przybiegłam tutaj bez większego wysiłku.
- Zawsze trafiam na dziwne miejsca - poskarżyłam się sama sobie.
Za mną leciała ruda wiewiórka. Usiadłam w miejscu i popatrzyłam przed siebie.
Zaciekawił mnie widok dużego, pfu, wielkiego, szarego wilka. Jedzonko! Tak dawno nic nie jadłam. Patrzyłam z grymasem na pyszczku co robi. Zaczęłam się rozglądać za czymś. Znalazłam małego zająca. Zaczęła się pogoń. Biegałam za nieustannie kicającym zającem, a Shanti biegała za mną w kółko.

Szasta

Skręcił bez większego wysiłku kark stworzenia, które pało martwe. Otrzepał się z krwi i zaśmiał na widok pogoni szczeniaka i machnął ogonem zastawiając drogę małej. Uśmiechnął się kątem pyska - Aż tak głodna? - spytał a raczej stwierdził.

Volire

Nagle wyrwana z pogoni za zającem walnęłam o łapę nieznanego mi wilka. Usiadłam z wrażenia i uniosłam do góry łepek. Kiwnęłam główką w odpowiedzi i spojrzałam za uciekającym zającem. Wiewiórka doskoczyła do mnie, jednak zaraz potem się schowała.