Ciemny Las

Needless

Spojrzała na wilczycę - Witaj - powiedziała niepewnie. Winka słynęła z nieśmiałości. Teraz czuła się naprawdę źle w nowej Krainie, bez żadnych znajomych...

Lydia

Wyczuła niepewność w głosie wilczycy. Uderzyła ogonem o śnieg, wzbijając chmurę w powietrze. Podeszła bliżej do nowej. Popatrzyła jej przez chwilę w oczy. Odwróciła wzrok. Naraz rzekła:
- Cóż, jeśli mam być szczera, to nie wiem kim jesteś, acz jeśli będziesz taka nieśmiała to nic w tej krainie nie zdziałasz - Lydia zaśmiała się lekko. Humor chyba powoli wracał ze swej wędrówki, a wilczyca zobaczyła go na widnokręgu.
- Skąd pochodzisz? - zapytała, a głosie wyraźnie można było wyczuć szczere zainteresowanie.

Needless

- Z dalekiej wioski - powiedziała już trochę raźniej. - Masz rację nie jestem wilkiem. Czyli nie całkowicie. - dodała po chwili.

Lydia

- Z wioski... - zamyśliła się. Wioski zawsze kojarzyły jej się z ludźmi. Wszystko jakoś podejrzanie pachniało. A może była po prostu przewrażliwiona? Sama już nie wiedziała. Ponadto ona nie była wilkiem! Różne myśli nękały Lydię. W końcu postanowiła, że zapyta wprost, bo z takiego rozmyślania nic dobrego nie wyjdzie.
- A więc kim jesteś? Opowiesz mi? - zapytała wilczyca cicho. Miała nadzieję, że... nie, w sumie mało ją obchodziło, czy zadając takie pytania, jest wścibska. Pragnęła tylko zaspokoić swą ciekawość.

Kanna

Kanna machnęła jedynie ogonem, kątem oka lustrując każdego z obecnych. Wróciła do Sasori'ego. Tariss lekko, leciutko niczym cień usiadła na barku wilczycy.
- A czy ja mam możliwość poznania Twego imienia? - wyjątkowy, tajemniczy, kobiecy głos zwrócił się do wilka o czarnym umaszczeniu - Mnie zwą Kanna.

Akeli

-Właśnie ja też nie wiem jak masz na imię,mogłybyśmy je poznać?-Spytała wilczyca i wstała okrążając kilka razy wilka dookoła.

Sephira

Sasori

-Sasori.. - mruknął dość smętnie, jednak na pysku ujanił się lekki, szyderczy usmieszek. Pewny siebie ułożył się wygodnie siedząc tuż obok małego, rwącego strumyka. Zmierzył tajemniczą wilczycę, która dziwnie przyciągła jego uwagę. Następnie kaprysnie spojrzał na drugą ciekawską.
-To aż takie ważne jak się nazywam? - mruknął nawiązując jakoś do choćby nic nie wartej rozmowy.. A kto wie, może akurat wilczyce mają do zaoferowania coś ciekawego? .. "Mało osób zdołało poznać mnie w przeszłości.." - przyszło mu nagle na myśl, a w oczach zabłysły dziwne iskierki, na myśl o dawnych incydentach, które pamiętają tylko najstarsi.. o ile jeszcze.. żyją..

Kanna

- Oczywiście - odpowiedziała.
Zadarła pysk w górę, patrząc w niebo. Zmrużyła ślepia, owijając ogonem tylne łapy. Wpatrzyła się w gwiazdy, jakby widziała w nich przyszłość.

Sasori

-Gdyż? - nastawił lewe ucho z lekkim zainteresowaniem. Machnął ogonem, zamiatając zwilgłe liście. Wlepił przeszywający wzrok w Kannę, po prostu, od tak, bez żadnego głębszego celu.

Kanna

- Gdyż imię mówi wszystko - powiedziała bez większego zastanowienia.
Trudno o taki pogląd na świat, jakim patrzyła Kanna. Czując na sobie wzrok Sasori'ego, wlepiła swój w jego ślepia.

Lydia

W oczekiwaniu na odpowiedź Winki, obserwowała otoczenie niechętnym wzrokiem. Być może zbyt szybko oceniła, iż dobre samopoczucie wraca. Wyszło na to, że było to mylne wrażenie. Czuła, że niedługo zaczną ją denerwować najbardziej błahe rzeczy. Ziewnęła przeciągle, gdyż nie było to dla niej nowym uczuciem. Miała nadzieję, że tym razem agresja szybko jej przejdzie, ponieważ z czasem robiło się to po prostu nudne. Jeszcze raz pociągnęła wzrokiem po wilkach i drzewach po czym położyła się. Jednak przez cały czas była czujna.

Sasori

-Ah tak... - mruknął tajemniczo, wstał i nie odrywając ani na chwilę wzroku od ciemnych oczu "towarzyszki" okrążył ją. Powolnymi krokami, przenikliwym wzrokiem lustrując odważne spojrzenie Kan. Z każdym ciężkim i pewnym siebie stąpem, na glebie zostawał duży i głęboki ślad łapy samca, który po chwili znikał.. Machał swobodnie ogonem. Lekkie powietrze wplatało się w jego grubą sierść. Mina wilka była tak zadziorna i arogancka, że wręcz irytująca. Uśmiechnał się z lekka szyderczo i zatrzymał przy wilczycy mając pysk tuż obok jej ucha. Podszedł do niej powoli, jak szaleniec, który ma ochote wypruć flaki swojej ofierze.
-I co?.. I co o mnie wiesz? - szepnął jej szatańsko w ucho, kątem oka patrząc w jej ślepia. Nie odsunął się ani na chwilę.

Kanna

- To co widać, słychać... - oznajmiła tajemniczym tonem - To, co widać w twoich ślepiach...
Kanna zmrużyła ślepia, wodząc wzrokiem za samcem. Poruszyła uchem. Osiągnęła wewnętrzny spokój, ale nie dała owinąć się wokół palca. Mogła zmienić się całkowicie w każdej chwili.

Sasori

-Tak, tak.. więc mi to wyjaw.. - mruknał nadal z szalonym uśmieszkiem. W jego oczach ponownie błynęło coś niezrozumiałego. Jakby coś w środku kierowało jego ruchami, a nie on sam. Machnął porywczo ogonem i odsunął się od wilczycy nie odrywając jednak oczu od otchłani jaką były jej ślepia.

Lydia

Obserwowała ze znużeniem rozmawiające nieopodal wilki. Wydawało jej się, że tego o czarnym futrze już gdzieś widziała. Po krótkim namyśle przypomniała sobie "rozmowę", która się między nimi swojego czasu wywiązała. Chociaż na to miano, wymiana zdań raczej nie zasługuje. Na takowym rozmyślaniu mijał wilczycy czas. Nie chciała przeszkadzać tamtym dwoje, aczkolwiek parę ciętych uwag cisnęło jej się na język. Przewróciła oczami, powstrzymując się przed komentarzem

Sasori

Kątem oka spojrzał gwałtownie na wilczyce, która im się przysłuchiwałą. Nie lubił zbyt takiego nie istotnego podsłuchiwania czy też obserwowania jego osoby. Machnął ogonem ponownie przecinając powietrze. Wbił pazury w mokrą glebe, a po chwili zastrzygł uchem. Przenikliwy wzrok wędrował teraz niesfornie po sylwetce Lyd. Czyżby skąś ją znał? Nawet jeśli to nie przypomina sobie.

Kanna

- Nie jesteś sobą - odpowiedziała krótko.
Jej słowa z pewnością trafiły do głębi Sas'a. Jej czerwone ślepia ślepo patrzyły w dal północną, prosto jak strzelil. Machnęła ogonem, będąc odporną na uroki Sasoriego.

Sasori

Pewny siebie uśmieszek zniknął mu chwilowo z pyska kiedy usłyszał wilczyce. Machnął ogonem i gwałtownie obrócił sie w jej stronę. Wyraz pyska miał nadzwyczaj nie przyjemny i wyzywający. Zacisnął lekko kły, a oczy powędrowały zaborczo w slepia Kan. Jednym krokiem już był przy niej i patrzył w jej obojętne oczy z ukrytą złością.
-Co ty możesz o tym wiedzieć.. - warknął jakby przez zęby. Przeszywając wciąż patrzył w jej oczy. Po chwili na pysku pojawił się szatański usieszek, jak szaleniec, którego nastrój zmienia się co sekundę. Wyszczerzył kły w geście chytrej miny.

Kanna

- Dużo - wilczyca mówiła z pełnym spokojem - Więcej, niż możesz się spodziewać.
Dobrze wiedziała, co jej słowa mogą uczynić z wilka. Nie raz, nie dwa widziała takie sytuacje, była ich świadkiem. Żaden z jej mięśni nie drgał, ogon leżał na ziemi jak kłoda. Ona dumnie wyprostowana, patrzyła wciąż w dal, tam, gdzie północ.