Ciemny Las

Ayana

O, dzięki ci Blathe! - Ayana zarzuciła łapy na jego szyje i tak zawisła przez chwilkę w której właśnie to powiedziała

Blathe

Uśmiechnął się.
- Nie ma za co ... -. odparł i przytulił ją do siebie. Teraz było widać jego rumieńce, świadczące o tym iż Ayana mu się na prawdę spodobała.

Ayana

Ayana zauważyła że sie zarumieniła i zdecydowała sie w końcu zrobi to co chciała zrobić już od dłuższego czasu. Po chwili jak Blathe ją przytulił, ona go pocałowała w jego różowy policzek, nie miała pojęcia co o tym pomyśli ale była zadowolona z tego że to zrobiła.

Astwest

Pomiędzy drzewami coś przemknęło. Czarne, smukłe, jednak nie można było określić cóż to takiego. Wadera znów przybyła do krainy. Zauważywszy parę wilków, o ile się nie myliła, dosyć młodych postanowiła się z nimi zabawić. Fioletowe ślepia rozbłysły tuż przed ich oczyma. Chwilę potem czarna sylwetka przemknęła z prawej strony, potem z lewej. Uwielbiała tak się bawić. Bezszelestnie zataczała coraz to mniejsze kręgi wokół "młodych". Dwa fioletowe punkty co chwila gdzieś błyszczały.

Ayana

Ayana nagle sie obróciła jak zobaczyła fioletowe ślepia, - co to jest? - zapytała troche niepewnym głosem nadal stojąc blisko Blathe

Blathe

Uśmiechał się pod nosem, jednak gdy pocałowała go w policzek uśmiechnął się do niej ciepło i przytulił ją mocniej. To był bardzo miły gest z jej strony ... On także zauważył te fioletowe ślepia, przymknął oczy.

Ayana

Ayana przejechała mu lekko ogonem przed twarzą, żeby w końcu dostała odpowiedź. - Co to może być? - myślała

Blathe

Puścił ją i wstał. Zaczął się przyglądać tym fioletowym ślepiom ...
- Nie wiem ... -. odpowiedział cicho jej do uszka. Stanął nieco przed nią, w ten sposób chcąc ją ochronić. Choć nie wiedział co to może być ...

Ayana

Ayana niemiała pojęcia co ma zrobić, na jej twarzy namalowała sie wyraz 'troche przestraszona', i nawet nie próbowała tego ukryć.

Blathe

Spojrzał na nią kątem oka.
- Nie bój się ... Po prostu schowaj się za mną -. powiedział do niej cicho. Po chwili znów wrócił wzrokiem na fioletowe ślepia.

Ayana

Ok - Ayana wydusiła z siebie odpowiedź. Usiadła żeby jej nie był tak bardzo teraz widać, nadal patrząc na fioletowe ślepia

Blathe

Cały czas uważnie obserwował fioletowe ślepia, jednak bez skutku. Postać wo gule się nie poruszyła, po prostu nic ... Przymknął bardziej oczy i zmarszczył brwi.

Ayana

Ayana zauważyła że to coś, sie ani nie zbliża ani nie oddala, więc wstała i powiedziała - To coś chyba nie jest niebezpieczne - patrzała na Blathe

Astwest

Wadera dalej zataczała wokół nich koła coraz to mniejsze. Zobaczywszy, iż samiec zasłania wilczycę uśmiechnęła się cwaniacko. Zaszła ich od tyłu tak, by jej nie zauważyli. Pociągnęła małą za ogon, a po chwili fioletowe ślepia zaświeciły całkiem gdzie indziej. Niesamowita szybkość to jedna z jej charakterystycznych cech.

Ayana

Ayana poczuła że coś ją pociągnęła za ogon więc odruchowo sie obróciła i sie zdziwiła kiedy nikogo tam nie zobaczyła. - To sie chyba jednak zbliża - szepnęła Blathe'owi do ucha

Blathe

Spojrzał na nią.
- Wiesz co ... Masz rację -. odparł cicho i rozluźnił mięśnie. Jednak po chwili odwrócił się i chwycił Ayanę. Postać pociągnęła ją za ogon ... Zmarszczył brwi.
- Pokaż się no ... Nie rób sobie z nas żartów -. powiedział głośniej. Rozejrzał się za postacią.

Astwest

To był dopiero początek zabawy. Z chodu przeszła do truchtu, który z czasem zamienił się w bieg, jednak bezszelestny. Gdy zataczała koła była już niecałe dwa metry od "ofiar". Nie miała najmniejszej ochoty się ukazywać, przynajmniej narazie. Zaśmiała się demonicznie na słowa wilka.

Ayana

Ayana cały czas zbliżała sie powoli do Blathe, czuła jak serce jej wali, i emocje roznoszą, miała jednak nadziej że to nie jest nic strasznego.

Blathe

Słysząc jej śmiech skrzywił się na samą myśl.
- Słyszałaś mnie czy nie ? -. spytał głośniej. Rozglądał się za postacią ... Jednak przymknął znów oczy. Zauważył nagle ogon postaci.
- Ayana ... To jednak wilk -. powiedział dość zaskoczony.

Ayana

- Na szczęście - mruknęła cicho pod nosem, potym co Blathe powiedziała Ayana poczuła sie jakby jej kamień z serca spadł, ale nadal nie chciała zobaczyć mu prosto w oczy.