Ciemny Las

Siomha Lorcan

Siomha obserwowała to powolne przedstawienie. W końcu byk padł na ziemię, a ta się zatrzęsła. Dopiero w tym momencie wadera spojrzała na otoczenie, a jej oczy spoczęły na Krillanie. Uśmiechnęła się dumnie.- Zapraszam na posiłek.- lekko pochyliła łeb, zachęcającym gestem.

Krillan

Kri właściwie nie był już głodny. Wystarczył mu widok maltretowanego zwierzęcia.. Jednak z grzeczności, usiadł przy zwierzynie i nachylił ku niej pysk. Uśmiechnął się łagodnie do wadery, nie patrząc na nią, a na byka.
-Jesteś dobra, w tym co robisz.. - mruknął. Zwykle nie potrafił prawić komplementów. Owszem, był mądry, a raczej aż 'za mądry'~ na niektórych, aczkolwiek przy waderach, które go interesowały zawsze zachowywał nie potrzebny dystans, nie chcąc ich od siebie odrzucić.

Siomha Lorcan

Powiodła za nim wzrokiem i również podeszła do ofiary. Jej łapy znalazły się w kałuży krwi.- Robię to, co umiem robić.- powiedziała i usiadła. Położyła łapy na ofierze i rozchyliła nimi sierść, by dostać się do skóry. Zębami chwyciła ją i rozgryzła. W końcu dostała się do mięsa. Jeszcze raz spojrzała na wilka. Wydawał się dziwny.- Czemu jesteś taki sztywny?- spytała i nie chodziło jej o jego posturę, a o zachowanie.

Krillan

-Sztywny? Hm.. Po prostu nie oswoiłem się z jakimkolwiek towarzystwem, niżeli tylko swojego umysłu.. - odparł żwawo, aczkolwiek spokojnie. Uśmiechnął się, by rozproszyć tę swoją poważną aurę.
-Nikt nie nauczył mnie jak się 'bawić'.. Jeśli o to Ci chodzi. - dodał w tym samym wyrazie. Fakt, nie wiedział co to jako, taka rozrywka. Zwykle przechadzał się po krainie, zadumany we własnym świecie, szukający wartości i sensów niektórych pojęć..

Siomha Lorcan

Przymknęła na moment ślepia. Wiedziała coś o tym. Ona ,,zabawy" uczyła się dopiero teraz, a wciąż jej to nie wychodziło. Nie powiedziała jednak o tym.- A co powiesz, po tym czasie spędzonym w moim towarzystwie?- spytała. Nie chciała uczyć wilka kontaktów interpersonalnych, ale była ciekawa.

Krillan

-Wiele rzec nie mogę, właściwie.. - odparł wpatrując się w ciało martwego zwierzęcia z widoczną chętką.
-Jednakże sądzę, że wpadłem na odpowiednie towarzystwo. Potrafiłaś ze mną rozmawiać, jak i dałaś mi szanse by zobaczyć Cię w akcji. - ostatnie słowa nieco ubarwił, zabawnym tonem. Wiedział, że wadera uważa tę znajomość za stosunkowo zwykłą i krótką.. Trudno jest znaleźć w tej krainie kogoś, kto zainteresował by się tak dziwaczną personą jak Kri..

Siomha Lorcan

Pokręciła łbem i uśmiechnęła się. Dziękowała bogom za to, że nie była jak większość i nie mówiła wszystkiego co jej ślina przyniesie na język. Jej myśli i uwagi pozostawały tylko jej tak, jak i teraz. Na parę sekund wlepiła w basiora przenikliwe spojrzenie błękitnych oczu. Jego wygląd był owszem, interesujący, ale nie robił na niej wielkiego wrażenia. Jeszcze raz się uśmiechnęła i pochyliła się nad parującym cielskiem.- Jedz, bo wystygnie.- rzuciła i sama odgryzła spory kęs.

Krillan

Liznął krwisty kawał mięsa, po czym mruknął coś do siebie. Widać było, że mina jego zrzedła, a humor jakoś podupadł na duchu.
-Jakoś już nie jestem głodny. - odparł po chwili, cichszym tonem. Zamyślił się, ukradkiem patrząc na waderę. Kiedy ta jednak odwracała się, basior wędrował spojrzeniem na martwe zwierze.

Siomha Lorcan

Podniosła łeb na Krillana i znów wlepiła w niego spojrzenie. Mogłaby tak godzinami. Minę miała nieodgadnioną.- Najadłeś się samym widokiem?- zapytała.- Jeszcze przed polowaniem mówiłeś, że jesteś głodny.- nie spuszczała z niego wzroku. Jeśli miał jakiś problem, ona mogla mu pomóc, jednak sama narzucać się nie będzie.

Krillan

-Tak, to dziwne.. - mruknął z niesmakiem. Wstając uśmiechnął się lekko, jednak dość krótko w stronę wadery.
-Będzie więcej dla Ciebie.. - dodał łagodnie i skierował sylwetkę ku gęstym drzewom, nie postawił jednak ni jednego kroku na przód. Machnął ogonem, bez większego entuzjazmu.

Siomha Lorcan

Zmęczonym wzrokiem spojrzała na zdobycz. Jakoś jej też się odechciało jeść. Westchnęła i podeszła do Krillana. Usiadła obok niego.- Może jacyś padlinożercy się posilą.- powiedziała i spojrzała w cień drzew.

Krillan

-Zawsze to jakiś pomysł. - odparł dość poważnie. Wzrok jego utkwił gdzieś między drzewami. Ogon bezwładnie kołysał się, popychany podmuchem wiatru, a uszy ułożyły na grzywie. Usiadł jeszcze na chwilę, prężąc pierś w przód.
-Jesteś taka dobro duszna? Czy po prostu nie chce Ci się jeść.. - dodał ni stąd, ni zowąd.

Siomha Lorcan

Zmarszczyła lekko czoło.- Jedno może wynikać z drugiego.- wzruszyła ramionami. Spojrzała na niego i znów przeniosła wzrok na drzewa. Nie czuła potrzeby dalej się tłumaczyć.- A czemu o to pytasz?

Krillan

Orzesz.. -.- Dobrze, że komuś wyrwałem postać Kri, z powrotem do siebie..
Sorka, ale nie miałem kompa (:

-I dobrze.. Niech będzie.. Pytam jedynie z ciekawości.. - uśmiechnął się tajemniczo, a zarazem z nutką fałszerstwa, którą próbował zatuszować łagodnym uśmiechem.
-Czemuż więc nagle straciłaś apetyt? - spytał, po chwili ujmującej ciszy. Usiadł, zawinąwszy ogonem łapy. Był z lekka znużony, jednak pasowało mu towarzystwo.

Siomha Lorcan

-Jako przedstawicielka płci pięknej, mam prawo i obowiązek zmieniać nastroje tak, jak mi się to żywnie podoba.- parsknęła dziwnym śmiechem i pokręciła łbem. Spojrzała na wilka.- Miałam ochotę zapolować. Jedzenie jest tylko dodatkiem.

Krillan

-No chyba będę musiał owy fakt zaakceptować.. A raczej nie mam innego wyjścia. - uśmiechnął się raźniej, mrużąc przy tym swe żółte ślepia.
-Trzeba mieć jakąś rozrywkę.. - dodał, znów tym niecnym tonem, który często odbierany był jako złośliwy. Zgarbił się nieco, siedząc w miejscu, a jego posępniejszy wzrok utkwił na martwym zwierzęciu.

Siomha Lorcan

Przyjrzała się Krillanowi jeszcze raz. Wciąż się lekko uśmiechała.- Trzeba, trzeba.- zamyśliła się na chwilę, ale dodała- Ale moją rozrywką nie jest zabijanie. westchnęła ciężko. ,, A co robi tutaj to truchło? Odpoczywa?!"- szepnął głos.- ,,Jesteś zabójcą... pogódź się z tym."
Siomha lekko potrząsnęła łbem. Nie zgadzała się z nim, ale nie chciała się kłócić na głos sama ze sobą.

Krillan

Zwrócił podejrzliwy wzrok na waderę, po czym dmuchnął w liście, wpięte w swą grzywę.
-Byłoby to głupim pytaniem, ale jednak korci mnie.. - mruknął w pewnej chwili.
-Co więc robisz na co dzień? Po prostu się nudzisz, czy jakaś rodzina lub zajęcie? - nawet nie wiedział z jakiej wadera jest watahy i czy chce mu powiedzieć, jednak ciekawość i fakt, że kończyły się tematy do rozmowy, nakłonił Kri do zadania owego, zwykłego pytanie.

Siomha Lorcan

Roześmiała się głośno, ale dziwnie pusto.- Egzystuję.- wytłumaczyła. Bo w jakie inne słowa można to było ubrać?- Po prostu jestem. Moja córka jest już dorosła.- wyznała. Ot tak. Po prostu.

Krillan

-Hm.. Rozumiem. - podumał chwilę, a zaraz potem uśmiechnął się leniwie.
-No nic.. Chyba znów dopadła nas nuda.. - rozejrzał się ponuro dookoła, czując, że dogodne tematy na rozmowę właśnie się ulotniły.