Ciemny Las

Debra

-Dziękuje.-szepneła. Wpatrywała się w naszyjnik. Chciała mu jakoś podziękować.-Ja także mam coś dla ciebie.-powiedziała i zaczeła szukać czegoś w torbie. ,,Uch" mrukneła wyżucając z niej jakieś graty. W końcu wyjeła małe, złote kółeczko i podała wilkowi.-Do kompletu.-powiedziała, uśmiechając się.

Hiretsuna Shinigami

Basior widząc kolczyka uśmiechnąl sie zaciskając łape w której był kolczyk.
- Dzięki - powiedział z uśmiechem. Pomimo że miał dość długie futro na uszach odgarnął je zwinnie i włożył kółeczko w dziurke w uchu. W końcu miał po dwa na każdym.
- Nigdy go nie ściągne, objecuje - powiedział i sie uśmiechnął tak że powinien dostać nagrode nobla.
- Chyba że chcesz coś jeszcze,wybieraj! - powiedział i wysypal całą zawartośc worka na ziemie. Były i kolczyki i naszyjniki i bransoletki a nawet pierścionki. Wygrzebał jednego z dużym kamieniem najprawdopodobniej szlachetnym diamentem. Zamknąl łape z pierścionkiem i podał go Fer.
- No i jeszcze to - powiedział podając jej kolczyk. Reszta leżałą na ziemi. Nie że dał jej pierwszy przypadkowy naszyjnik, nie.. ten był wyjątkowy bo specjalnie dla niej wybrany... Czyżby miłość u takiego basiora? No cóż pewnie tak...

Debra

-Okradłeś jubilera?!-zaśmiała się Ferine.-No cóż, gdybym wiedziała, że tyle dla mnie naszykujesz przyniosłabym coś więcej.-powiedziała i westchneła. Założyła na siebię całą biżuterię i uśmiechneła się, widząc jak błyszczy się w słońcu.-Dziękuje, naprawdę.-szepneła.

Hiretsuna Shinigami

Ten sie uśmiechnął.
- Nie ma za co - powiedział i pozbierał reszte do worka po czym go zawiązał.
- Dla ciebie wszystko..- powiedział zdawając sobie sprawe z tego co powiedział.

Debra

-Jeszcze raz dziękuje.-powiedziała Fer, podnosząc wszystkie graty które porozrzucała. ,,Dla ciebie wszystko" te słowa odbijały się w jej głowie. Uśmiechneła się ciepło do Ravena.-To co teraz?-spytała, podnosząc torbę.

Hiretsuna Shinigami

Basior sie uśmiechnął do niej.
- Wiesz wypadałoby abym te wszystkie graty zaniusł do swojego legowiska - powiedział i wskazał jej góre gdzie teren należał do watahy Wiatru.
- Od razu mówie nie było mnie miesiące więc troche może być brudno - powiedział i sie zaśmiał.

Shire

Shire nie widział powodów, dla których miałby jeszcze siedzieć w tym miejscu. Powoli więc wstał i skinął głową w stronę obecnych.
- Żegnam. - powiedział spokojnie i niespiesznym krokiem począł oddalać się w stronę, z której wcześniej tutaj przybył.

zt.

Astre

- W lesie, dobrze... Tak więc dziękuję. - Powiedziała nieco zrezygnowana. Odprowadziła odchodzącego wilka wzrokiem... Tak więc została sama. No dobra, jest jeszcze trójka wilków. Tyle, że jeden jakiś nieobecny, a parka zajęta sobą. "Co ta miłość robi ze stworzeniami?" Pomyślała nieco zirytowana. To uczucie nie było jej do końca znane, znała miłość siostrzaną, którą... trudno jest porównywać do partnerskiej czy jak to nazwać... Podeszła do jednego z drzew i stanęła na tylnych łapach. Przednimi łapkami oparła się o pień. Wbiła pazury w korę i wykorzystując swoje jaszczurze podobieństwo wdrapała się na jedną z gałęzi. Położyła się na niej, oplątała ją długim ogonem wbijając w korę kolec.

Unai

Hienopodobna postać pojawiła się w owym miejscu. Wilk powoli przesuwał się między drzewami, a wszechobecny mrok doskonale go krył. Bystrymi oczyma rozglądał się dookoła. Na gałęzi ujrzał coś podobnego do jaszczurki. Nie, to był smok. Unai chyba jeszcze nigdy nie miał styczności z tymi stworzeniami, więc wyraźnie się zaciekawił. Tuż za nim dreptał jego nieodłączny przyjaciel. Iker był śnieżną panterą. O dziwo nie przeszkadzały mu cieplejsze miejsca, zdołał już przyzwyczaić się do tego klimatu. Basior stawiając prawie że bezszelstne kroki, jak to miał w zwyczaju, wdrapał się na jedno z najbliższych drzew. Odpowiadał mu tutejszy mrok i chłód. Nie zwracał uwagi na którym drzewie leżał, toteż trochę zdziwił się kiedy nieopodal niego ujrzał smoka.

Astre

Srebrnołuska spojrzała na przybyłego... wilka? To był... wilk? Uśmiechnęła się delikatnie. Puściła gałąź, rozłożyła skrzydła i niepewnie przeleciała na drzewo, na którym był... ten zwierz. Przyczepiła się do pnia zaczepiając się pazurami o korę. Odwróciła się i spojrzała na wilka...
- Witaj. - Powiedziała z uśmiechem. Machnęła ogonem i powolnie zaczęła wchodzić na wyższą gałąź. Owinęła ją ogonem i obserwowała Unaia z góry, na jej pyszczku widniał uśmiech.

Unai

Spojrzał na smoczycę, która zaraz znajdowała się na 'jego' drzewie. Zlustrował dokładnie jej ciało podczas lotu. Z lekko zmrużonymi ślepiami przyglądał się temu stworzeniu. Wiele o nich słyszał, ale nie miał nigdy okazji spotkać, porozmawiać, a przynajmniej zobaczyć. - Witam. - przywitał się unosząc łeb. Zaraz jednak przeniósł się do siadu, gdyż nie miał zamiaru ciągle męczyć się i zadzierać tak mocno głowy. - Jestem Unai. - rzekł z nikłym uśmiechem. Dziś miał wyjątkowo dobry humor, gdyż zazwyczaj zaszywa się gdzieś z dala od jakiejkolwiek ludności i najczęściej odpoczywa. Ale nie chciał być takim 'dzikiem', więc jakieś znajomości należy zawrzeć.

Astre

- Miło mi Pana poznać, ja jestem Astre. - Powiedziała i delikatnie przymrużyła oczy nadal się uśmiechając. Potrząsnęła delikatnie głową, aby jej biała grzywka posłusznie opadła i zakryła duże oczy.
- Jeśli mogę spytać... Co tu robisz? - Zapytała... Ech, szukała już tyle czasu siostry, że teraz chyba może usiąść, odetchnąć i porozmawiać... Nie mogła jej znaleźć, jakby zaszyła się gdzieś pod ziemią. Racja, powinna się teraz martwić, ale siostra nie jest głupia. Jej przewrażliwienie może jest chorobliwe, jednakże dzięki niemu umie zadbać o swoje bezpieczeństwo.
- Jak się nazywa? - Zwróciła również uwagę na małą, śnieżną panterę. Chciała przeprosić teraz za to, że zadaje tyle pytań jednak.. stwierdziła, że chyba za dużo już by gadała.

Unai

- Miło mi. - mruknął. - Co tu robię? Zwiedzam. W prawdzie już trochę czasu jestem w krainie, lecz znam zaledwie kilka miejsc. Nie chcę byc aż takim odludkiem. - dodał śmiejąc się cicho. Owa Astre okazała się byc bardzo miłą osóbką, mimo że rozmowa dopiero się rozpoczynała. A rozmowa była bardzo potrzebna Unaiowi. Więc nawet ucieszył się, kiedy smoczyca sie rozgadała. Spojrzał na Ikera, który ostrzył sobie pazurki na jakims drzewie. W prawdzie już trochę urósł, ale... zawsze znajdzie się jakies ale. - To Iker. - przedstawił swojego towarzysza.

Wybacz, że tak długo odpisuję, ale nie mam weny, a przed chwilą jeszcze wszystko mi się skasowało... -.-

Ashia

Powoli i niepewnie Ashia wkroczyła do lasu.
-Hej - Przywitała niepewnie wilki

Astre

Nie martw się, ja też więc luz : )

- Odludkiem? Hmmm... No to co powiesz na to, aby jakieś kolejne miejsce zwiedzić? - Zaproponowała zostawiając gałąź w spokoju, ogon zwiesiła w dół. - Ja tak jak Ty jestem tu niedługo, a wiele miejsc jest mi obcych. Ale to tak jakoś... samo wyszło. - Tak, mogłaby zwalić wszystko na swoją bliźniaczkę, jednak nie ma w tym jakiegoś sensu... i byłoby to bezcelowe.
- Iker... - Szepnęła w sumie... sama do siebie. Zastanawiało ją czemu takie imię i czemu akurat taki towarzysz, ale... tę rozmowę zostawi sobie na później. Słysząc czyiś cichy głosik spojrzała z lekko uniesioną brwią na niebieską wilczycę... To było do nich? Nie wiadomo.

Unai

- Możemy pozwiedzać. - uśmiechnął się lekko. - Co proponujesz? - zapytał przyglądając jej się badawczo. Słysząc jakiś cichy, piskliwy głosik spojrzał na niebieską wilczycę. To było do nich? Możliwe. Skinął jedynie łbem, po czym swoją uwage z powrotem skupił na Astre.

Astre

- Hmmm... Co powiesz o morzu? Jest wiosna! Teraz może być tam całkiem... przyjemnie. - Nad morzem była tylko raz w swoim krótkim życiu i to nie za długo. Nic się nie stanie jak pójdzie tam jeszcze raz.
- To co o tym sądzisz? - Uśmiechnęła się nieco szerzej ukazując dwa rzędy śnieżnobiałych, ostrych kiełków. Machnęła ogonem już gotowa schodzić na dół. Dziwnym trafem miała wrażenie, że nie będzie miał nic przeciwko.

Unai

I owszem, Unaiowi spodobał się ten pomysł. - Sądzę, że to dobry pomysł. Chodźmy! - uśmiechnął się chytrze, jak to miał w zwyczaju, po czym przeciągnął się. O ile dobrze pamiętał nad morzem chyba jeszcze nie był. A przynajmniej nie w tej krainie. Wysunąwszy ostre pazury zsunał się po pniu zostawiając długie ślady. Oblizał leniwie kły, po czym spojrzał na Astre.

Astre

- Iiiiip~! - Pisnęła przymykając oczka. Potrząsnęła łbem i rozłożyła długie, białe skrzydła. Skoczyła w dół i zaczęła "nurkować". Będąc już przy ziemi rozłożyła je i delikatnie wylądowała tam gdzie powinna. Co prawda zwykłe latanie niezbyt jej szło, skrzydła ją delikatnie krępowały, a dokładniej jej ruchy. Ale się jakoś przyzwyczai, jaszczurze ciało to wszystko rekompensowało.
- No to chodź za mną! - Powiedziała i powolnie, na czterech łapach zaczęła znikać pomiędzy zielenią. Co jakiś czas rozglądała się i pilnowała, żeby się nie zgubić, ani oczywiście... Żeby nie zgubić Unaia.

zt.

Bursztynowe Morze? Ja jakby co zaraz wracam. Obiad T.T

Debra

-No to prowadź przodem. Mi tam nie będzie to przeszkadzało.-powiedziała i uśmiechneła się wstając. Spojrzała jeszcze raz na Ravena.