Ciemny Las

Summeru

Time kroczyła po woli, z gracją omijając rosnące tu drzewa. Niektóre były uschłe i to się jej podobało. Jest niezależna, mroczna i leniwa. Rozejrzała się. Szukała jakiejś osóbki, być może ktoś taki sam jak ona się napatoczy pod jej łapy. Wadera poprawiła grzywkę i przystanęła. Czekała, nasłuchując się różnych odgłosów.

Armor

Nikanor szedł, klnąc pod nosem z niewiadomych przyczyn. Po prostu miał na to ochotę. Jaki miły lasek... Taki pusty, cichy... Szlag, ktoś tutaj jest. Z wyrazem wielkiego niezadowolenia na twarzy wilk przeszedł kawałek i usiadł pod jednym z licznych drzew porastających ten las. Ech... Chwila samotności. Czy on naprawdę pragnie tak wiele?

Summeru

Samica usłyszała jego chód. Warknęła. Czemu nie może być sama choć na chwilę? To ją wnerwiało. Tym bardziej, że nowoprzybyły samiec usiadł pod drzewem, a gdy się obróciła, ujrzała go. Był zaledwie kilka metrów od Time. Ale las jak to las, ma pełno drzew i trudno się przez niego przedostać. Szara wydała z siebie głośne westchnięcie, wpatrując się w samca złowrogim wzrokiem. Ale no cóż, zobaczymy, może nieznajomy podejdzie? Czy wystarczy go zawołać? Taś taś taś, lub kici kici!

Armor

Wilk uniósł brew. Nie wiedział, dlaczego ta mała się na niego gapi, warczy i prycha. W każdym razie wolał nie odpowiadać. Jeszcze się okaże, że jest niespełna rozumu i co on biedny wtedy zrobi? Zapewne sobie pójdzie, tyle. Nikanor przeciągnął się, ziewnął i położył pod drzewem. Nie, nie miał zamiaru podchodzić. Po co? Wolał sobie poleżeć tutaj na miękkim mchu, bez niczyjego towarzystwa.

Summeru

Co za bezczelny wilk! Ale pasujący do niej... Time westchnęła, wcale nie prychała. Ten zielonkawy basior miał coś ze słuchem, lecz to jej nie jej sprawa. W takim razie spróbujemy przemocą...
- Time. - powiedziała krótko i bez zastanowienia, przekręcając oczami. On w jej typie? Nieważne. To jej sprawa, kto się jej podoba. Bo na oku ma rzęsę, drogie dzieciaki.

Armor

Time. Time. Time... Czyżby ta paniusia pytała go o godzinę? Wygląda na kogoś, kto nosi zegarek?
- Co 'Time'? - spytał całkiem spokojnie. Po co ukazywać swoją niechęć do świata zewnętrznego w tonie własnych wypowiedzi? W każdym razie nadrabiał miną.

Summeru

- O Jezusie, nazywam się Time, tak trudno zrozumieć? Na Anglika raczej nie wyglądam. Tym bardziej, że jestem Waderą. - powiedziała, naburmuszona. Nic jej się nie chciało, ale zacne dupsko ruszyć wreszcie musiała. Ironicznie badała wzrokiem teren. Nie ma rozrywki... Jakie to życie nudne! Bez krwi na ścianach, a z jest obciach.

Armor

- Nie jestem Jezus. Musiałaś mnie z kimś pomylić. - powiedział nadal spokojnie Nikanor, lustrując spojrzeniem zupełnie obojętnym wilczycę imieniem Time. Co to w ogóle za imię? Czas, czas, czas... - Nikanor. - rzucił w końcu. Niech jej będzie. Niech ma ten zaszczyt poznać jego imię.

Summeru

- A mi na Jezusa wyglądasz. - zarechotała Demonicznie wyciszając się później, aż jej głos ucichł.
- Przynajmniej jesteś taki leniwy, jak ja... - mruknęła pod nosem. Nikanor... Imię jak każde inne. Wilczyca zaczęła się namyślać i usiadła. Po chwili zrezygnowała z marzeń. Miała wszystko gdzieś. Tak było lepiej. Być obojętnym i pływać w złu. Time poprawiła grzywkę i wwierciła w Nikanor'a donośne spojrzenie.

Armor

- Dlaczego uważasz, że jestem leniwy? - spytał Nikanor, mierząc Time od stóp do głów. Czy ona śmiała go poniżać? Wykrzywił usta w pełnym niezadowolenia z takiego zachowania grymasie. I dlaczego ona się tak na niego patrzyła? Czego właściwie mogła chcieć, od niego, zmęczonego życiem wilka?

Summeru

- Hah. Bo zmęczony, to to samo co leniwy, chłoptasiu. Ja na przykład mam wszystko gdzieś i mnie życie nie obchodzi. - odpowiedziała mu, nieco zalotnie w jednym momencie. Zły wilk, to dobry wilk. Time rzeczywiście była leniwa. Ledwo co weszła do krainy, a już grymaski młodej panny ujawniały swą potęgę. Oj mój drogi, nie uciekniesz od jej zdania o Tobie...

Armor

- Zmęczony to nie to samo co leniwy. Zmęczony i leniwy to dwa inne słowa, o całkiem innym znaczeniu. - powiedział. Demonstracyjnie chciał rzucić w waderę słownikiem, ale akurat takowego nie posiadał. Przykre. - A mnie nie za bardzo obchodzi to, że cię życie nie obchodzi. - odpowiedział na drugą część wypowiedzi wilczycy imieniem Time.

Summeru

/Hah. ^^/

- Leniwy nie ma ochoty i leży, zmęczony chce spać i leży. Przynajmniej jest to podobne. - odpowiedziała i pokazała kły w lekkim uśmiechu.
- No właśnie, może życie i moje sprawy nie powinny Cie obchodzić. Lepiej powiedz coś o sobie, hm? - potrząsnęła odrobinę łbem. Zobaczymy, czy go wytrąci z równowagi.

Armor

- Nie. - powiedział Nikanor spokojnie. Wstał, przeciągnął się, ziewnął i położył ponownie, niemniej tym razem w nieco innej pozycji niż uprzednio. Machnął na wilczycę łapą, jakby chciał się odpędzić od natrętnej muchy i przymknął lekko oczy. Może jak je otworzy, coś się zmieni?

Summeru

- Maruda. - pomyślała wilczyca i westchnęła, po czym się przeciągnęła. Tak odruchowo. Nagle na jej ramieniu usiadł czarny kruk, Sperow. Zakrakał kilka razy, a ona powiedziała mu coś, szepcząc niedosłyszalnie.
- Ruszaj. - rzekła, rozkazując by kruk wykonał zadanie. Sperow usiadł na drzewie, pod którym leżał Nikanor i zrzucił kilka szyszek, wprost na wilka. A że miał dobre wyczucie, na pewno trawił. Z wesołym, ponownym pokrakiwaniem wrócił do właścicielki. Reakcja Nikanora - na pewno zła.

Armor

Bum. Bum. Bum. Paskudne, durne ptaszysko. Zabawy mu się zachciało... Zeźlony Nikanor spojrzał wściekle na Time.
- Weź umrzyj. - powiedział niezbyt sympatycznym tonem. Odwrócił się i po prostu odszedł, siadając przy kolejnym drzewie i rozmyślając o rzeczach, po których normalnej osobie nic dobrego się nie może zdarzyć.

Summeru

- Nie chce mi się umierać, jak na razie. A ty powinieneś być zaangażowany w lenistwo. - rzekła i westchnęła. Spojrzała krzywo na ptactwo. "Zły mudzin!" - powiedziała w myślach i dumnie wypięła pierś. Nie obchodziło ją to, że Nikanor był od niej starszy. Precz z dorosłymi!

Armor

Wadera znowu mówiła jakieś zdania, które w jego mniemaniu nie miały najmniejszego sensu. Ach, ta dzisiejsza młodzież. Tylko by w slangu gadała. Dlaczego niby ma się "zaangażować w lenistwo"? Ma zacząć być leniwy? Czy ją za przeproszeniem coś po...waliło? Może sobie być jaki chce, a na lenistwo na razie nie ma ochoty. Wilk pokręcił tylko głową zniesmaczony.

Summeru

Time spojrzała na dorosłego z kwaśną miną i zaśmiała się. Dorośli... niezrozumiane istoty, które oleju we łbie nie mają i chodzą nadumani... Kolejna maruda. Wadera wstała, przewróciła warkoczyk na lewą stronę i potrząsnęła przez moment głową.
- Żegnam. - odetchnęła i spojrzała na Nikanor'a. Po chwili zniknęła za mgłą.

z.t

Armor

Nikanor widząc, iż Time usunęła się z miejsca jego wypoczynku istotnie, zabrał się za wypoczywanie. Leżał, leżał, leżał... Niemniej nawet leżenie może się po jakimś czasie znudzić, więc wilk po chwili wstał i odszedł z lasu, gdzieś, nie wiadomo gdzie. Możliwe, że nawet on do końca nie wiedział gdzie znajduje się jego cel.

zt.