Ciemny Las

Joke

Pobiegł własnie w to miejsce. W jego oczach malowało się zagubienie i wielki żal. Nie wiedział co myśleć, co sądzić o tej sytuacji. Schowany w krzakach, przyglądał się temu, co dzieje się naokoło. Nikogo nie było, dobrze. Chciał być teraz sam. Chciałby wszystko zrozumieć... Nie umie.

Scarlett

Scarlett powoli tu przyszła. Ale jako Szpieg usłyszała kogoś. Schyliła łeb i powoli podeszła do krzaka. Wsadziła do środka głowę i zamrugała.
-Nic ci nie jest mały? Jestem Scar.-powiedziała spokojnie.

Joke

Przestraszył się obecnością kogoś innego, niż jego samego, po czym uciekł w kolejny krzak. Siedział tam cicho, nie ruszał się. Bał się nowo przybyłej. Tak wiec nie odzywał się tam, tylko skulony w kłębek leżał i nasłuchiwał, czy aby ktoś się nie zbliża.

Scarlett

Scar uniosła brew. A no tak! Przestraszyła biedne szczenie. Jaka ona głupia. Zrobiła Face Palm i powoli ruszyła do kolejnego krzaka. Usiadła przy nim.
-Mnie nie musisz się bać.-wyszeptała.

Joke

- A-A k-kim pani jest? - Wyjąkał, nie wychodząc z bezpiecznego miejsca, zwanego krzakiem. Po chwili jednak uchylił główkę z rośliny, spoglądając na szpiega. - Pani na pewno nic mi nie zrobi? - Nadal był zagubiony. Czuł się źle, ale nie przez wyrzuty sumienia. Czuł się źle dlatego, że jego matka tak szybko straciła nadzieję...

De Musica Angelus

Lifeline weszła do lasu ze znudzoną miną.Tak, nudziło jej się!Zauważyła młode szczenię kryjące się zapewne przed dorosłym.Tak, pamiętała jak bała się Renny nie przyznając się!Teraz jest już odważna, podeszła do młodego wilka i powiedziała:
-Dorosłych wilków nie ma się co bać.Zwykle.

Joke

Widać Lifeline bardzo się myliła. nie spotkała kogoś takiego jak Rav czy Xythuu...
- A kim jesteś ty? - Spytał przerażonym głosem, znowu chowając głowę w krzakach. Za dużo było to osób, by był spokojny. Lubił przebywać sam, czuł się wtedy bezpiecznie.

De Musica Angelus

-Hm...-zamyśliła się Life-Jestem również młodym wilkiem, ale ciut starszym od Ciebie.-Po tych słowach wadera uśmiechnęła się do młodego, by się jej nie bał.
Położyła się i ziewnęła.Nuda.Czekała na coś niesamowitego.Ale wiedziała,że nic się nie wydarzy.Przez chwilę myślała o różnych rzeczach które może zrobić.Bez skutku.Patrzyła zielonymi oczyma na dwa wilki.Odwróciła się i zobaczyła wróbla z połamanym skrzydłem.Oszczędziła mu cierpienia i go zjadła.Była tak głodna, że zjadła by konia z kopytami!Ale to dla tak młodego wilka było by za trudne.Zdrzemnęła się.
***
Gdy się obudziła, wyszła z lasu.Szukając radości i zabawy.

z.t.

Jasmina

- KOCHAJ MNIE NIEPRZYTOMNIE! - śpiewało sobie radośnie całkiem różowe stworzonko, truchtem poruszając się po krainie. Stworzenie było pozbawione widoczności przez długą, fioletową grzywkę, więc w chwili wejścia do lasu przywaliło całą swą różową egzystencją w najbliższe drzewo. Stworzonko leżało chwilę, podziwiając tęczowe jednorożce i kucyki pony latające przed jego oczami, dopiero po chwili wstało i przylizało grzywkę, ażeby cokolwiek mogło dojrzeć. I dojrzało - wilczek w jej wieku, skryty w krzakach. - Brrrraaaat! - zawołała Jazz, lecąc do Senshi'ego.

Scarlett

Scarlett przekrzywiła łeb patrząc na szczenie.
-Jestem Scarlett. Nie, nie zrobię ci nic. Bo czemu? Chcę ci pomóc. Coś sie stało?-schyliła się lekko, by spojrzeć mu prosto w oczy.

Joke

- Siostra! - Młody szybko wybiegł z kryjówki, w celu przywitania jednej z części swej rodziny. Hyn, w sumie ma tylko siostry. Tak jak mówił. Z resztą, nie ważne.
- Czemu tu przyszłaś? - Spytał, spoglądając na Jezz. Może i było to banalne pytanie, ale userka nie mogła nic wymyślić. x.x

Jasmina

- Bo cię kocham! - powiedziała wilczyca w locie, bowiem przed momentem odbiła się od ziemi i skoczyła na swojego ulubionego brata. Właściwie to nigdy wcześniej nie latała. Fajnie jest latać, jak się okazało. Zaraz jednak grawitacja wzięła górę i na biednego Senshi'ego opadł dość mocno różowy obiekt.

Joke

Ten przygnieciony ciężarem siostry upadł, lecz zaraz podniósł się, otrzepując z ściółki leśnej. - Ym... to miło. - Wydusił z siebie tylko, spoglądając na siostrę. Rodzina... w sumie to nie wiedział, czy dobrze jest ją mieć. - Chociaż mogła byś na mnie nie skakać. - Dodał po chwili, uśmiechając się nikle.

Jasmina

- Nie? - spytała Jazz, a jej oczy powiększyły się znacznie i napełniły łzami czystej rozpaczy, zaś pyszczek wyglądał mniej więcej tal: :C. Wadera przeniosła spojrzenie na brata i spytał ponownie: - Nie skakać? - biedne uczucia tego różowego stworzonka, ach biedne...

Joke

Basior westchnął spoglądając na siostrę. Zapomniał jako ona jest. - No już dobrze... możesz. - Zgodził się na niweczenie jego małego ciałka. Biedaczek. Zaraz po tym uśmiechnął się szeroko, machając ogonem w rytm jakiejś piosenki, nieznanego pochodzenia. Zapomniał zupełnie o innych wilkach, przebywających na terenie lasu, stali się... niewidoczni, o!

Jasmina

- Ach, dziękuję, dziękuję braciszku! - szczerze ucieszyła się Jazz. - A mamę i tatę już widziałeś? - spytała spoglądając na Senshi'ego z szerokim, radosnym uśmiechem. - Bo ja widziałam mamę i tatę i siostrę i brata! - oznajmiła dumnie. Ach, szczęściarzem był ten, kto spotkał tego różowego stwora.

Joke

- Tak...widziałem. - Odpowiedział poważnie, zaraz jednak smutniejąc. Właściwie, to on już nie miał ojca ani matki. Zostały mu tylko jego 3 siostry. Tylko...
-Nienawidzę ich... - Dodał cichym, ledwo usłyszanym głosem, już trochę bardziej nerwowo machając ogonem. Oni go już nie obchodzili.

Jasmina

Wilczyca zasmuciła się odpowiedzią brata.
- A mnie też nienawidzisz? - spytała. Czuła, że pytanie 'dlaczego', mogołby krępować Senshi'ego, więc nie naciskała. Przytuliła braciszka mocno, tak po siostrzanemu.

Eskarina

Szelest liści, ciche, bardzo ciche dźwięki. I nagle z drzewa zeskoczyła Eskarina. O tak, śledziła ich, szukała ich tropów.
- Cześć - powiedziała spokojnie.
Spojrzała na rodzeństwo, Sehshi... Całkiem ładny. Jasmina... Róż? Fe... Eska spojrzała na nich, wyczuła woń watahy wiatru... Ona była samotniczką, choć wiedziała, że gdy dorośnie dojdzie do jakiejś watahy.

Jasmina

- Cześć, siostrzyczko! - zawołała wesoło Jazz i przytuliła również Eskarinę. - Ale się za wami stęskniłam! - oznajmiła ze szczerym uśmiechem. - Gdzie właściwie byliście przez cały ten czas? - spytała nagle zaciekawiona.