Ciemny Las

Holiday

Wilk miał szybki płytki oddech, kończyny zaczęły mu drżeć...Upadł na pokryty szronem mech...
Nie wytrzymał..
Wędrówka wycieńczyła jego organizm doszczętnie.Jego ciało przypominało wyglądem chuchro..
Leżał tak sapiąc jak lokomotywa, bezradny, słaby, opuszczony..

Idalia

Usłyszawszy niepokojące sapanie i huknięcie, zerwała się na równe łapy i podbiegła do "źródła" tych odgłosów. - Pomóc Ci w czymś? - spytała nieznajomego.

Holiday

Podniósł łeb, jego ślepiom ukazał się nieostry obraz wilka, wziął głęboki oddech..
-Byłbym...bardzo wdzięczny..
Odpowiedział a na jego pysku pojawił się nikły uśmiech.

Idalia

Usiadła na chwilę. Miał taki słaby głos... W czym mogła mu pomóc? Zanieść go do lecznicy? Złowić dla niego zwierzynę? Zastanawiała się tylko chwilę. Pobiegła w las i po kilku minutach wróciła ciągnąc za sobą dorosłą sarnę. - Nie wiem co jeszcze mogę dla Ciebie zrobić - powiedziała, gdy położyła zwierzynę przed nieznajomym.

Holiday

Uśmiechnął się ponownie...
-Przedstawić się by mógłbym Ci podziękować..
Powiedział podnosząc się po pozycji siadzącej.Choć kończyny odmawiały mu posłuszeństwa, uginająć się pod nim.Nie dawał tego po sobie poznać.

Kaed'rin van Regis

Ma się rozumieć xD!
Zrobiła 'joł joła' xD i zaczęła tańczyć bregdens, a na konieć stanęła na głowie i powiedziała;
Joł!

Idalia

- Jestem Hekate - powiedziała i usiadła po chwili. Jeszcze przez chwilę węszyła zawzięcie by dobrze zapamiętać zapach nieznajomego.

Holiday

-Więc dziękuję Ci Hetake..
Powiedział skinął jej białym łbem, zanim zaczął spozywać sarnę spojrzał na wilczycę..
-A ty ...nic nie zjesz ?
Spytałem uprzejmie, zamilkł szłysząc jakieś głosy dobiegające z głębi lasu.

Idalia

/Hekate... xD/

- Nie... nie jestem głodna - odpowiedziała. Nie wiedziała czy ma coś powiedzieć, czy o coś zapytać... Nie była dobra w prowadzeniu rozmowy.

Holiday

Kiwnął łbem i zacząłem konsumcje sarny...
-Często tu przychodzisz ?
Spytał, pysk, oraz przednie kończyny miał "wymalowany" krwią przez co wyglądał jak seryjny morderca.Ponownie zatopił kły w sarnie, odrywając kawał mięsa.Zjadł go oblizując pysk.
-Jeszcze raz Ci dziękuję..
Powiedział biorąc głeboki wdech.

Idalia

- Nie częściej niż inne wilki z tej krainy - odpowiedziała. - Ten las to najlepsze miejsce do polowań.

Holiday

-Dobrze wiedzieć..
Powiedział usmiechając się..Nie wstawał jeszcz, spojrzał ro raz kolejny na Hekate.
-Wydaje mi się że się nie przedstawiłem..Jestem Holiday
Ziewnął przeraźliwie, pomimo zjedzonego posiłku nie był jeszcze w stanie iść.

Wardress

Lawirowała między drzewami. Zatrzymała się, delikatnie opuściła na ziemię. Jej czarne skrzydła rozwiały mgłę towarzyszącą jej od dawna. Wyczuła młode. Uśmiechnęła się pod nosem.

Idalia

- Miło mi Cię poznać - powiedziała gdy do jej nosa dotarł kolejny, całkiem obcy zapach. Przez chwilę węszyła by zapamiętać tą woń.

Nemezis · Gość

Przez dłuższy czas tkwiła w jednym punkcie, nieprzytomnie odgarniając wzrokiem gałęzie najwyższych drzew - w poszukiwaniu słońca.
Nemezis, w tym życiu nadzwyczaj szczupłe szczenię, z pozoru mizerne, jednak w oczach błyskały dziwne, niby beztroskie iskry.
Na kufie malował się niewyraźny uśmiech bez odbiorcy - satysfakcja z poczucia wolności. Prawdę mówiąc, nawet samym bytem przedstawiała wilcze odzwierciedlenie Włóczykija - raz jest, a raz jej nie ma.
Nigdy nie bywa w tym samym miejscu przez dłuższy czas. Mimo młodego wieku.
Zero odpowiedzialności, zero obowiązków, tylko ona, Nemezis, oraz nie do końca odkryty świat. Beznamiętnie zmierzyła otoczenie.
Związała mocniej bandaże, by niedługo potem pogrążyć się we własnych myślach.

Blooshya

Przyszła i rozejrzała się po otoczeniu dostrzegła swym uważnym wzrokiem szczenie między krzakami. Usiadła pod drzewem przyglądając się młodej wilczycy w gąszczu.

Kaed'rin van Regis

Spojrzała na młode...
Kogoś jej przypominała, ale nie wie kogo.
Podeszła do młodego szczeniaka.
Skąd pochodzisz? Zapytała nie pewnym głosem.

PS To do Nemezis.

Nemezis · Gość

Zerknęła na dorosłych przedstawicieli gatunku.
Leniwie odwróciła łeb w ich stronę, jakby od niechcenia skinęła głową.
Czyżby aż tak przykuwała uwagę? Nie ukrywajmy, czuła się nieswojo.
Cień zaciekawienia skierowała na czarną waderę z różowymi znaczeniami.
- Mój dom jest tam, gdzie świeci słońce i wieje wiatr. - ...po prostu z nikąd.
Badawczym wzrokiem zmierzyła wilczycę.

Beherit

Kroczył przez las powoli, ostrożnie... Ku zadowoleniu Beherita, miękka ściółka i odgłosy tętniącego życiem lasu zagłuszały jego kroki. Przystanął przy starym, okazałym drzewie i rozejrzał się uważnie.

Kaed'rin van Regis

Poprosu znikąd nie pochodzisz? Jakby czytała jej w myślach. Widać było na jej pysku tą odpowiedź i widać również, że jest samotna.

//Narka!//