Dziki las~Polowanie Darkly'ego

Darkly

Gdy Dark tu przyszedł, zobaczył wielki las. Był to las, gdzie było dużo zwierza. Tu ma się odbyć właśnie jego polowanie. Usiadł na zadzie i czekał, aż cokolwiek dotrze do jego nozdrzy, jakiś zapach. Tak bardzo chciał polować, i to już.

Berenika

O tak, las był naprawdę wielki. Gdy basior usiadł i zaczął węszyć, to drzewa szumiały lekko i szturchały jego sierść. Leciały liście i "tańczyły" w powietrzu. Śnieg opadał po woli i spadał prosto na wilka. Było pięknie, a w pobliżu nagle przybłąkała się tłusta sarna. Była gruba i nic nie przeczuwała. Stała tylko sobie i mimo wszystko jadła trawę. Myślała, że nic jej tu nie zagraża.

Darkly

O tak. Darkly, gdy zamknął oczy wyczuł woń sarny i aż otworzył pośpiesznie oczy. Zauważył, że nic nie przeczuwająca sarna je trawę. Zalazł ją tak, by wiatr wiał mu w pysk. Powoli zaczął się szykować na najlepsze, lecz póki co siedział w ukryciu. Nie chciał od razu zdradzić swojej obecności. Chciał ją zaskoczyć trochę później i wtedy ona na pewno nie skojarzy tak szybko tego, co jej grozi.

Berenika

Gdy wilk się zakradał, to sarna się zaniepokoiła. Rozglądnęła się, gdyż podczas jedzenia słyszała jakiś szelest. Okazało się jednak, że potem przestała się tym niepokoić i dalej jadła. Była bardzo tłusta i gruba. Węszyła jednak czujnie, i co parę kęsów źdźbeł trawy rozglądała się uważnie. Po jakimś czasie stwierdziła jednak, że to nie ma sensu, bo nikogo według niej nie było i dalej jadła spokojnie, jakby nigdy nic. Nie wiedziała ani trochę, co jej zagraża, jakie wielkie niebezpieczeństwo.

Darkly

Darkly zaczął myśleć, że polowanie się nie uda i chciał zrezygnować, jednak zauważył, że sarna już przestałą się tym przejmować i przeszedł w krzak o wiele bliżej niej. Mógł już spokojnie skoczyć, lecz nie chciał się narażać i zaczekał jeszcze. Położył się bezszelestnie, by sarna nie usłyszała, lecz jego przechodzenie na ten krzak, możliwe, że znowu usłyszała. Mimo wszystko napiął mięśnie do skoku, w razie gdyby sarna próbowała rwać się do ucieczki.

Berenika

Owszem, sarna usłyszała szelest, lecz myślała, że to ptak. Tylko nastawiła uszu. Zaczęło nagle do jej nozdrzy wlatywać niebezpieczeństwo, znak do ucieczki. Była zmieszana i nie wiedziała nagle co robić. Rozglądała się rozpaczliwie, gdzie tu uciec. Niebezpieczeństwo mogło być wszędzie. Zaczęła biec w stronę basiora, skacząc przez krzaki. Nie wiedziała, że źle robi uciekając w tą stronę. Myślała, że tam nie ma niebezpieczeństwa.

Darkly

Darkly zobaczył, że sarna biegnie w jego stronę. Przykucnął ostrożnie i śledził ją wzrokiem. Gdy będzie dość blisko, Darkly wykona morderczy skok, który zabije sarnę z powodu naruszonej mocno krtani. Czekał na tę najlepszą chwilę i aż się niecierpliwił, lecz wiedział, że cierpliwość nie popłaca, toteż czekał dalej.

Berenika

Sarna dalej biegła, byłą już niedaleko krzaka, w którym siedział na w pół niecierpliwy i na w pół cierpliwy basior. Sarna nie wiedziała, że tam jest wilk, który szykuje na nią morderczy skok, toteż biegła dalej. Nie wiedziała z której dokładnie strony biegnie woń niebezpieczeństwa, więc biegła na oślep. Była totalnie przerażona i uciekała co sił. Była o kilkanaście metrów od wilka i zbliżała się do najgorszej i chyba ostatniej chwili w swoim życiu. Jednak basior mógł chybić, lub nie przebić jej krtani. Nie wiadomo. Polowanie nadal jednak jeszcze trwa. Może będzie krótkie, a może długie, lecz tego na razie nikt nie wie.

Darkly

Darkly zobaczył, że sarna już jest baaardzo blisko, toteż napiął mięśnie i czekał na jego ukochaną chwilę. Zauważył nagle w ostatniej chwili, że sarna zaczęła swój skok. Gdy była już nad nim, on rzucił się na nią. Już miał chybić i tylko rozedrzeć jej bok, gdy nagle ona szturchnęła go dość mocno kopytem w bok głowy i dzięki temu Darkly chwycił ją prosto w krtań. Trzymał sarnę mocno, a najbardziej się zawziął za trzymanie jej, gdy poczuł ciepłą i świeżą krew w swym pysku. Czekał, aż zębami rozerwie jej krtań i zabierze się za jedzenie.

Berenika

Sarna, gdy poczuła kłucie w okolicach krtani takie mocne, to wystraszyła się na śmierć. Szarpała się i szarpała, lecz nie wiedziała, że w ten sposób pogarsza całą sprawę. W ogóle nie zdawała sobie z tego sprawy, że jak się będzie tak dalej szarpać i próbować uwolnić z uścisku wilka, to umrze z powodu rozerwanej krtani. Nagle jednak poczuła ostre jak sztylet kłucie i po chwili padła już prawie martwa.

Darkly

Cieszył się, że sarna po dość długiej chwili padła prawie martwa, więc puścił ją, ale nie na długo. Szybko zaczął rwać mięso i je jeść. Sarna była bardzo tłusta, a Darkly totalnie wygłodzony na maksa. Szybko nawet ją zjadł, bo czuł krew zwierzyny. Cieszył się jak jeszcze nigdy i gdy skończył jeść, to poobgryzał jeszcze trochę kości. Później pożegnał się jeszcze z lasem. Było już po udanym polowaniu i Darkly wyszedł stąd wreszcie, syty i szczęśliwy. Zawył po chwili jeszcze na pożegnanie tego cudownego lasu.

Berenika

O tak. Basior zjadł szybko sarnę i poobgryzał kości. Był syty i szczęśliwy. Sarna była martwa, a właściwie to zostały po niej same resztki, czyli trochę flaków, kości i trochę też krwi. Gdy wychodził, to zawył na pożegnanie lasu i wyszedł. Już nie był ani trochę głodny. Las pożegnał go także, szumem drzew i opadających na wietrze liści. Śnieg przestał padać i było tu teraz bardzo spokojnie. Teraz nie było tu już nawet żywej wilczej duszy, za wyjątkiem pozostałego po basiorze zapachu. Zwierzęta roślinożerne i ptaki już były spokojne. Niektóre ptaki także pożegnały wilka świergotem, jak i las.

I już nikt tu nie pisze. Temat ten nie jest przeznaczony do pogawędek i wspólnego pisania. I sorry za off.