Jagodowy las

Enfer

Skinął głową na świeżo przybyte tutaj wilki.
Ujrzał sarnę w krzakach.
Oblizał pysk i podszedł bliżej, ale nie za blisko, żeby jej przypadkiem nieprzewidywalnym ruchem nie spłoszyć.
Sarna niczego się nie spodziewała. Spokojnie jadła sobie zielona i miękką trawę.
Żelazny zakradł się do niej bez szelestnie.
Przykucnął lekko na łapach i położył uszy ku sobie.
Ułożył łapy do wielkiego susa kręcąc delikatnie swoim zadkiem.
Odbił się silnie od ziemi, aż trawę wyrwał pod ciężarem z jakim się wybił.
Wielkim susem naskoczył na zrywającą się sarnę do ucieczki i zatopił ostre kły w sarnie przedziurawiając jej bez problemu tchawice. Przewalił ja na ziemie. Ruszała się i kwiczała ale to i tak na nic. On ja trzymał jak amstaf, który jak raz coś złapie to nie puści aż ona zginie. Krew jej leciała z gardzieli ale on na to nie zwracał uwagi, aż po chwili sarna już była unieruchomiona. Już poluzował swój szczękościsk i przytrzymując ja potężnymi łapami rozerwał jej tchawice, ze krew rozprysła się na wszystkie strony. Ochlapując inne wilki bez wyjątków. Zatopi krwawe kły w jej podbrzuszu i oderwał kawal mięsa. Po chwili rzekł chcecie trochę? I się uśmiechnął morderczo. Nie bójcie się... -rzekł- ja tylko to zrobiłem dla pożywienia a wilkom nic nie zrobię. I zaczął jeść.

Reika

Gdy jej nos zwietrzył krew, spostrzegła również, że jest ubrudzona krwią. Optelepała się, a resztę zlizała z białego futerka. Machnęła kilka razy skrzydłami, by i one stały się znów nieskazitelnie białe. Spojrzała na wilka.
- Nie, dziękuję - pokiwała głową.
Machnęła końcówką ogona, przyglądając się uczcie wilka.
- Reika.

Enfer

Spojrzał na wilczyce katem oka.
Zdziwił się troszkę jej zachowaniem. Czyżby nie lubiła mięsa pomyślał albo nie jest głodna...
Wiec -rzekł- Żelazny jestem -uśmiechnął się- ale z żelaza nie jestem stwierdził.
Większość wilków tak uważa z powodu mojego żelaznego zachowania -stwierdził-

Reika

- Miło mi - uśmiechnęła się ciepło - Książki nie ocenia się po pierwszej stronie.
Zwróciła wzrok na jagody. Zerwała kilka z nich i zjadła. Jagody na pewno były najsmaczniejszymi owocami dla Reiki. Uderzyła z zadowolenia skrzydłami o wiatr.

Taihen

-Wilki, jak widzisz, są nam przyjazne.-Powiedział przypominając sobie pytanie gryficy. Usiadł i spojrzał na niebo, ciemnej już barwy.-Chodź jeśli byłoby inaczej, nie byłby to wielki problem. Co do grona, to jest tylko fikcją, niby jestem przywódcą, jednak nie mam nikogo pod sobą.-Tu zrobił małą pauzę,.-No, teraz jesteś ty.-Uśmiechnął się do niej ciepło, swoim gryfim sposobem.

Kyinra

Znowu powróciła do lasu uradowana.Nie wiadomo czemu.Spojrzała na zgromadzonych i wzruszyła barkami.Siadła przy jagodach i zaczęła zjadać.

Cleo

Uśmiechnęła się do Taihena. Darzyła go wielkim szacunkiem. Po chwili powiedziała - a czy mogę pomóc coś zrobić dla grona naszego -spojrzała w jego oczy. Rozłożyla skrzydła i machnęła tak że pobliskie wilki, gryfy i smoki poczuły przyjemny dotyk wiatru.Zobaczyla też że wznieciła trochę kurzu, więc przestala machać.

Taihen

-Czy możesz coś zrobić?-Zastanowił się chwilę.-Chyba tylko być i zeń nie odchodzić...-Uśmiechnął się smutno. Tak jak mówił, grono było fikcją... .

Cleo

Uśmiechnęła się. Spojrzała w niebo i wstała. A czy mogę być twoją zastępczynią -spytała się spogladając w jego mądre oczy. Pragnęła być Betą chodź uważała że się nadaje.

Enfer

Żelazny spojrzał na gryfy.
Na jego złym pysku pojawił się lekki grymas.
Ale i tak już jego to nie interesowało.
Był obojętny no to co oni mówili.
Zajadał się sarną i w ogóle nic nie mówił. Jest przysłowie dotyczące psów. Jak pies je to nie szczeka. I on się podobnie zachował.
Cieszył się ze swojego pożywienia bo zawsze może być gorzej.
A więc koniec tych głupot -rzekł głośno-
Oblizał swój morderczy pysk z czerwonej krwi.
Rozłożył swoje skrzydła. Czarne skrzydła były ogromne i okazyjne.
Silny samiec stanął mocno łapami i ogon zrobił prosty.
Naprężył mięśnie wdychał ciężko powietrze. Nagle nabrał powietrza i szczeknął tak, że było go słychać na końcu drugim końcu lasu.
Zawarczał i załopotał ciężko czarnymi skrzydłami skrzydłami.
Jego wielkość się zwiększyła za pomocą skrzydeł. Ten głos był przerażający, że aż wszystkie ptaki z lasu się wzbiły w górę i uciekały gdzie pieprz rośnie.
Zwrócił się wzrok w stronę Reiki.
Ale zaraz spojrzał ku niebu.
Wziął lekki rozbieg i zaczął biec coraz wyżej i wyżej aż zaczął lecieć w górze jak ptak. Zasłonił im słońce. On nie lubił słońca, bo słońce jest za gorące twierdził.
Ale zaraz wleciał w cień gdzie go nikt nie zauważył. Przygotowywał się do lądowania.
Już był blisko ziemi dotknął pazurem ziemi i zaraz wylądował biegnąc. Zatrzymał się aż przy wodopoju. Podszedł do wodopoju i łyknął parę łyków po czym usiadł w cieniu i położył uszy ku sobie kładąc się na zimnej trawie.

Cleo

Spojrzała na przywódcę Taihena. Prosiła go wzrokiem by się zgodził zeby zostala zastępczynią.

Taihen

-Właściwie nie mam nic przeciwko. Jednakże...-Ostatnią sylabę przeciągnął. Zamilkł na chwilę.-Jednakże dwuosobowe grono nie powinno mieć przywódcy i zastępcy.-Spojrzał jej prosto w oczy.-Wybacz.-spuścił wzrok i nie patrząc na nią dodał-Ale jeśli grono się powiększy, będę o tobie pamiętać.-wymamrotał.

Cleo

Dziękuję -odpowiedziała nieśmialo gryfica i uśmiechnęła się. Skłoniła mu się i spojrzała w niebo jakby ją interesowalo.

Taihen

Gryf uśmiechnął się wyrozumiale.-Może masz ochotę na przechadzkę?-Zapytał, przyglądając się głębokiemu odcieniowi jej piór.-Osobiście chętnie przejdę się po krainie.-Zmrużył oczy w uśmiech.-Dawno nigdzie nie była... .

Cleo

A może chodźmy nad Bursztynowe Morze tam można pieknie wspominać swoje dzieciństwo i chwile -zapropnowała Taihen ofertę. Polubiła tego gryfa bo czuła wielka i bogatą przyjaźń.

Mika Cullen

Wbiegła na polanę ledwo hamując.
No nareszcie napełnię mój brzuszek.-pomyślała Mika.Rozejrzała się po otoczeniu.Spojrzała uważnie na zgromadzone wilki szukając kogoś znajomego.Gdy nikogo nie dojrzała zajęła się skubaniem pysznych jagód.

Cleo

Wiesz a moze chodźmy do mojego legowiska, cos ci przedstawię a to bedzie niespodzianka - dodała po chwili. Cieszyla się że zaadaptowała szczeniaczka, bo sama oczekuję potomka który wierci się w jej brzuchu. Czuła ze za parę dni będzie rodzić, ale nie obawiała się.

Aronn

Wszedł . Rozejrzał się dookoła i dostrzegł gryfa . Przestraszył się więc wysztrzerzył kły i pazury . Przyglądał się gryfowi z obrzydzeniem .

Cleo

Spojrzała na wilka i uśmiechnęła. Po chwili powiedziała w jego stronę - Nie bój się , nie zrobię ci krzywdy, wilki i gryfy i smoki żyją w przyjaźni -dodała i spojrzała w niebo -tylko gwiazdy wiedzą dokładnie, co wydarzy się za kilka lat - ucichła. Spojrzała znów w niego stronę i ukłoniła się w pełnym skłonie i okazywala w ten sposób szacunek.

Aronn

-Może tak może nie ... Ja jestem samotnikiem , nigdy nie wierze w to co gadają inni . - Nie przestawał być czujny udawał , że patrzy w inną stronę ale tak naprawdę patrzył na gryfa. Następnie dodał - Wiele razy toczyłem walkę czasem wygrywałem czasem przegrywałem ...-