Jagodowy las

Idalia

Hekate przybyła do lasu krokiem powolnym, żeby idącą za nią Ginger się nie zgubiła. Usiadła, kiedy zawędrowała głęboko w las i zaczęła się rozglądać po okolicy, oczekując przybycia malucha. Wyglądało na to, że w tej części lasu będą same.

Ginger

Szła po śladach Hekate z nosem tuż przy ziemi. Chciała się przynajmniej troszeczkę wprawić w to wszystko. Oczywiście, zamiast zwracać uwagę na zapach, patrzyła na ślady łap wybite w ziemi. Z tego wynika, że wcale nie patrzyła przed siebie. Gdy była już niedaleko Hekate, a właściwie przy niej, przy grzmociła w drzewo. Odbiła się, upadając do tyłu. - Auć... - Syknęła.

Idalia

Powstrzymała chichot, gdy Ginger rąbnęła w drzewo. Wyglądało to komicznie, ale przecież mała mogła sobie coś zrobić. Podeszła do małej i pochyliła się nad nią.
- Nic sobie nie zrobiłaś? - zapytała. Przyjrzała jej się z uwagą.

Ginger

Podniosła wzrok i omal nie krzyknęła. Czemu? Nawet nie usłyszała, kiedy Hekate się ruszyła, a już była tuż nad nią! Uśmiechnęła się, próbując zatuszować swoją reakcję. - Nie, pewnie będę miała guza, i tyle. - Odpowiedziała promiennie i podniosła się.

Idalia

- Jeżeli chcesz się nauczyć naprawdę dobrze polować, to musisz bardziej się skupić i ciągle zachowywać czujność. Gdybyś podczas polowania zrobiła coś takiego jak przed chwilą, na pewno poszłabyś spać głodna - powiedziała. Z trudem powstrzymała westchnienie. Zapowiadało się wyjątkowo trudne szkolenie.

Ginger

Usiadła, uważnie słuchając Hekate. Pokiwała główką, nieco zawstydzona swoją niezdarnością. - Przepraszam. Postaram się zachować czujność w każdej sytuacji. - Rzekła takim tonem, jakby właśnie składała przysięgę. Owinęła łapki ogonem. - To na co polujemy? - Mała wolałaby pominąć teorię i od razu przejść do praktyki. Ale w ostateczności... postara się uspokoić.

Idalia

- To zależy od ciebie. Wolisz spróbować zapolować razem ze mną czy zrobić wszystko całkiem samodzielnie? - spytała. Co prawda Hekate wolałaby, żeby mała wybrała tę drugą opcję, wtedy polowanie na coś większego od zająca nie wchodziłoby w grę, przez co Ginger byłaby bezpieczniejsza. Polowanie na większą zwierzynę nie było dla takiego maluszka najbezpieczniejsze, a wspólne rzucanie się na zajączka kompletnie bezsensowne.

Ginger

Jej oczy zaświeciły, gdy tylko usłyszała obie opcje. - Chcę spróbować zrobić to samodzielnie! - Pisnęła rozentuzjazmowana. Zaczęła energicznie merdać ogonem, co wyglądało przekomicznie, gdyż mały pompon na jej zadku skakał zabawnie w obie strony. - Ale jako coś to powiesz mi, co robię źle, tak? - Wolała się upewnić. Bo, o ona pocznie jak Hekate postanowi zwiaaać?

Idalia

- Oczywiście, że tak. Przecież po to tu jestem - odpowiedziała i uśmiechnęła się lekko. Postawiła uszy sztywno i rozejrzała się po okolicy, przy tym zawzięcie wietrząc. Delikatny ruch powietrza szybko przyniósł do jej nosa charakterystyczną woń szaraka. Postarała się nie zdradzić małej, że w pobliżu jest zając, nie spoglądając w miejsce, z którego dobiegł ją ten zapach. Powiedziała cichutko, pochyliwszy się nas Ginger. - Spróbuj mi więc wytropić zajączka. Na pewno znajdzie się w pobliżu przynajmniej jeden.

Ginger

Słysząc rozkaz wyostrzyła węch, tym razem rozglądając się dookoła zawzięcie. Znajdzie go, znajdzie na pewno! Miała lekki problemy z odróżnieniem zapachów, gdyż nigdy nie opierała się na swoim węchu. Ale starała się, jak tylko potrafiła, lekko podnosząc jedną z łapek. Chyba coś wyczaiła. - Tam siedzisz... - Wyszeptała, spoglądając na niewielkie krzaki. Skąd wiedziała? Po pierwsze do jej uszu doleciał cichy szelest, po drugie z tamtej strony zapach był silniejszy. Delikatnie stąpając przyczaiła się. Po chwili wskoczyła w owe krzaki, uruchamiając u szaraka opcję ucieczki. Zając wyleciał ze swojej kryjówki, jak wystrzelony z procy i zaczął kicać przed siebie, gdzie go nogi poniosą. Tuż za nim gnała Ginger, nie spuszczając go z oczu. Skoczyła, przygniatając zwierzaka, jednak ten wyślizgnął się z jej łapek i uciekł przerażony. Gin podniosła się niezadowolona. To nie fear! Jego futerko było zbyt śliskie! Albo to ona za lekko go trzymała...

Idalia

Z uwagą obserwowała, jak Ginger węszy i potem czai się na zająca. A kiedy rzuciła się za nim w pogoń, Hekate powoli ruszyła za nią, by nie spuścić z oczu swojej uczennicy. Uśmiechnęła się lekko, widząc, że mała w miarę pewnie podejmuje decyzje i nie odpuszcza zbyt łatwo.
- Następnym razem złap się mocniej. Kiedy tylko dosięgniesz ofiarę, uczep się jej z całej siły przed zadaniem ciosu - powiedziała i przystanęła obok Ginger. Uśmiechnęła się, dodając. - Próbowałaś już kiedyś polować? Bo jeśli nie, to poszło ci naprawdę świetnie jak na pierwszy raz. Kiedyś już uczyłam jednego wilczka polowania i szło mu dużo, dużo gorzej.

Ginger

Uśmiechnęła się z dumą, wypinając swoją malutką pierś. Przysiadła przed Hekate, wysłuchując jej słów. Czyli nie jest tak źle. - Można tak powiedzieć. To znaczy... Próbowałam. Ale lubię też łapać motyle i bawić się w zapasy! - Odpowiedziała, kiwając główką ze zrozumieniem. Mała zamyśliła się na chwilkę. - Hekateee? - Oczywiście, przeciągnęła ostatnia literką. Robiła to coraz częściej. - A co zrobić jeśli nie można wyczuć zapachu? To znaczy... Mam małe problemy z wyczuwaniem zapachów. - Powiedziała, nieco się rumieniąc. Czemu? Uważała, bowiem, że każdy wilk powinien przecież umieć węszyć!

Idalia

Również usiadła.
- Musisz dużo ćwiczyć i poznawać zapachy. Na początku najlepiej jest obwąchiwać wszystkie rośliny, żeby jak najwięcej zapachów zapamiętać. Dzięki temu później łatwiej będzie ci określić, skąd poszczególny z nich dochodzi i do kogo lub czego dokładnie należy - odrzekła. Ona nigdy nie miała problemu z węszeniem, bardzo długo też była zdana w największej mierze właśnie na zmysł powonienia. - Kiedy będziesz chciała poćwiczyć węszenie, postaraj się chodzić w miejsca, w których jest wiele wonnych roślin, a ich zapachy się mieszają, na przykład na kwieciste polany lub właśnie do lasów. Wyznaczaj sobie jakąś roślinkę, zamykaj oczy i staraj się do niej dotrzeć, kierując się tylko jej zapachem. Bez podglądania.

Ginger

Wysłuchała ją uważnie z zafascynowaniem. Co chwilę kiwała główką, aby potwierdzić fakt, że słucha. - Dziękuję Ci. - Powiedziała, doskakując do niej i delikatnie przytulając jej łapę. Była jeszcze za mała by dosięgnąć do szyi, a przecież musiała sobie jakoś radzić. - Kto wie, może kiedyś, dzięki tobie, zostanę kimś ważnym w mojej watasze. - Uśmiechnęła się promiennie. W duchu zastanawiała się, jak odwdzięczy się Hekate.

Idalia

Zaśmiała się i podniosła drugą łapę, wolną od uścisku małej. Pogłaskała nią Ginger po łebku, czochrając jej przy tym grzywkę.
- Raczej dzięki swojej pracy niż mnie. Ja staram się ci tylko doradzić, a przecież to trening jest najważniejszy - powiedziała. - Bez systematycznych ćwiczeń nauczyciel niczego nie dokona.

Hiretsuna Shinigami

Wszedłęm w to miejsce powoli,poprawiając co jakiś czas czarny kapelusz al capone
którego miałem na głowie.Spojżałem i zobaczyłem jakiąś waderę i szczenię
-Cześć Ginger-powiedziałem do szczeniaka z uśmiechem.

Ginger

Zaśmiała się i odgarnęła poczochrana grzywkę z oczu. - Mam nadzieję, że nie zabiorę ci zbyt wiele czasu. - Jej nos wyłapał nowy zapach. Mogła się założyć, że go zna! Odwróciła się w stronę źródła zapachu. - Hej, Raven. - Mruknęła krótko i z powrotem zapatrzyła się w Hekate. - Co teraz? Spróbować ponownie? - Zapytała z uśmiechem.

Idalia

- Czasu możesz mi zabrać jak najwięcej, mam go zbyt wiele wolnego - odpowiedziała. - Spróbuj, jeśli wciąż chcesz.
Spojrzała na nieznajomego wilka i z grzeczności nieznacznie skinęła mu głową na powitanie. Zaczęła węszyć ponownie. Tym razem do jej nosa silny zapach zająca dobiegł z dwóch przeciwnych stron lasu. Ciekawe, co tym razem zrobi Ginger.

Hiretsuna Shinigami

Wskoczyłem na drzewo i poprawiłem kapelusz,co jakiś czas spoglądałem na waderę.Kopnołem w drzewo i prosto do łąpy spadło mi jabłko.Dziwne jabłoń w jagodowym lesie.

Idalia

- Tym razem spróbuj użyć tylko węchu - rzekła cicho do małej. Dwa zające, ukrywające się w dwóch zupełnie innych częściach lasu mogły sprawić szczeniakowi trudność, ale przecież Gin musi nauczyć się radzić sobie sama. Hekate usiadła i owinęła smukłe łapy ogonem, starając się nie szurać nim po leśnej ściółce, żeby nie spłoszyć szaraków. Czuła na sobie wzrok nieznajomego wilka, ale nie odwróciła się do niego - teraz była zajęta Ginger.