Jagodowy las

Kalina

Kalina, niechętnie przeniosła spojrzenie na kolejną osobę, która się tu pojawiła.
- Nic - odpowiedziała swoim typowym, nieco ochrypłym głosem, siadając na ziemi. Caroline zamilkła, w sumie co ją ona obchodziła? Ledwie znała tę wilczycę, niespecjalnie zależało jej na kontynuowaniu rozmowy. Jak na wszystkim zresztą...

Sahama

Póki co usiadła w ciszy i rzucała okiem na każdą wilczyce z osobna. Hm, Kalina nie chce rozmowy? Toteż Sah nie będzie siedzieć w spokoju, bo nie chce i nie musi. Więc bidna główka obcej wilczycy, będzie nawiedzana przez słowa wadery - Nic... Aha - Odparła, wzdychając ciężko. Przemiłe towarzystwo, a czemuż tak sądzi? Ona nie zakłada, ona wie. Już w powietrzu ulatniała się ta nieprzyjazna woń. Tak, to już chyba nadszedł czas na poznanie kogoś innego i zupełnie przeciwnego od przyjaciela - Coś Ci jest? - Zapytała białej.

Kalina

Ton głosu wilczycy podczas wypowiadania pierwszej kwestii nie spodobał się zanadto Kalinie. Kiedy zaś Sahama zadała jej pytanie, spojrzała na nią brązowymi oczami i odpowiedziała:
- Nie, ale jak widzę, tobie owszem - jak zwykle za późno ugryzła się w język, więc najzwyczajniej w świecie rzuciła wyzywające spojrzenie waderze, gotowa na kolejne 'obelgi', jak odebrała jej pytanie.

Sahama

Wadera ujrzała w Kalinie zawziętość... i tak ma być, chociaż dziwacznie i nie na miejscu to wyglądało co dla niektórych, ponieważ gdy przyszła poczęła być lekko złośliwa. Dzisiaj ma brzydki dzień i trzeba jej to wybaczyć. Chyba coś się zmieni w Sahamie...
- Tia...Ulżyło Ci? - Zapytała z irytacją, gdyż dostrzegła wyraz oczu u wadery. Znosiło się chyba na burzę, więc rozmowa nie będzie miła.

Kalina

- Nie miało po czym - odpowiedziała, machnąwszy leniwie łapą Kalina. No cóż, w odgryzaniu się czuła się niczym ryba w wodzie, więc tylko przymknęła oczęta i spojrzała w niebo. Westchnęła cicho. Kolejny dzień mijał, znowu życie coraz krótsze, jakież to skłaniające do refleksji...

Sahama

Wilczyca powoli podeszła do Kaliny i usiadła obok niej, po czym wykonała ten sam gest co wadera. Lecz najpierw poprawiła grzywkę, która wylądowała na boku i odsłoniła widok. Niebawem wgapiła się w niebo -Bardzo grzeczna jesteś - Uśmiechnęła się złośliwie. Czyżby nasza dorastająca Sahama szukała bujeczki? Bidna Kalina. (Jakoś userce serce nagle zmiękło x]) Lecz jej postać tego nie okaże. Na kogoś trafić to musiało. W końcu i Sah poszukiwała wrogów. Może znalazła...

Kalina

Kalina omiotła spojrzeniem Sahamę. Czego mogła od niej chcieć? Czyżby szukała kłótni? No to się nie pomyliła...
- Dziękuję - odpowiedziała dumnie Kalina. - Tego samego o tobie nie umiem powiedzieć - dorzuciła z przekąsem, ponownie zerkając na błękit nieba.

Sahama

Sahama oblizała wargi i odeszła od Kaliny, siadając gdzieś niedaleko po czym się uśmiała.
- To już wiem - Odrzekła. Gdzie podziały się jej maniery? Normalnie brak kultury. Oj tam, nie będzie stroić żadnych na siebie zarzutów. Stało się, trudno, a wilczycę może dotknie kilka przeróbek. Koniec pieśni.

//Jeeeeezu! Co to kurwwde jest?! xc//

Kalina

Kalina prychnęła, przewracając teatralnie oczyma. Wstała i dumnym, wyniosłym krokiem zbliżyła się do Sahamy.
- Czego ty ode mnie chcesz? - spytała, wbijając spojrzenie brązowych oczu w niebiesko - fioletowe oczy wilczycy. - Jak właściwie masz na imię?

Sahama

Morda wilczycy poszerzyła się jeszcze bardziej - Jak widzisz, jestem bardzo towarzyska - Przerwała po czym dodała.
- Sahama, od dziś będziesz na nie skazana - Odparła i zaśmiała się, zupełnie nie w jej stylu. Natychmiast odsunęła się o krok od wadery, przecinając drogę wzroku. Na prawdę była zimna i upokarzająca, lecz wewnątrz mieściło się coś innego. Natomiast gdyby ją zobaczyła Ava, nie byłaby zadowolona, a Sah rozwścieczona i na pewno padła by ofiarą śmiechu Kaliny.

Kalina

Kalina z niezadowoleniem spojrzała na wilczycę. Więc jeszcze bawi się w poetkę? Wadera tylko prychnęła ponownie i spojrzała niechętnie na Sahamę. Tak się przedstawiła, a ile może być prawdy w tym imieniu? Równie dobrze mogła podać fałszywe dane, Kalina wcale by się nie zdziwiła...

Sahama

Poetka? O nie, nie, nie. Uważać tak tylko mogła Kalina. Wilczyca czasami nie potrafi wymówić czegoś prostymi słowami. Tak sobie pod pasowała i tyle.
Sah ponownie zmierzyła waderę wzrokiem, napełnionym nienawiścią. Nastała chwila ciszy. No, idealna pora dla Kaliny, by ta mogła odgadnąć czy rzeczywiście imię Sahamy jest prawdziwe.

Kalina

A wtedy zapada taka niezręczna cisza...
- Więc, Sahamo... - zaczęła Kalina, oglądając swoje palce. Jeden, dwa... trzy, cztery... Pięć palców! To niesłychane odkrycie! - ...jak długo jesteś w tej cudnej krainie? - mruknęła, jak zwykle głosem przepełnionym dumą i burżuazjnością.

Sahama

Zaraz... czegoś tu brakuje. A tak. Wilczyca nie odpowie, przynajmniej teraz, ponieważ nie poznała imienia obcej. Więc była tak łaskawa się o to spytać - Hm... -
- A czy mogłabym poznać Twoje imię? - Równie mogłaby nie zadawać pytań, ale chciała zachować choć trochę ogłady. Nie była pewna co będzie oznaczać oddźwięk wadery, fałszywy lub szczery. Jeżeli by podała tę pierwszą informację, trudno. Samica nic nie zrobi, chyba, iż wpadnie jej jakiś bezcelowy pomysł do łba.

Kalina

Kalina spojrzała niechętnie na waderę.
- A na cóż ci ta informacja? - zapytała spokojnie, nie zdejmując z Sahamy przenikliwego wzroku. Na jej kufie zaś można było dostrzec lekki, ledwie widoczny uśmiech.

Sahama

Ta... teraz będzie się z nią... Droczyła? Można tak powiedzieć. Wilczyca wywróciła oczyma - Ponieważ chcę wiedzieć z kim, czy nawet będę miała do czynienia - Odpowiedziała ze spokojem, wprawdzie przekornie. Wilczyca niechętnie, ale także utrzymywała swój bystry wzrok na Kalinie. No tak. Na co ona liczyła, że wadera poda jej grzecznie imię? Wygląda na to iż mamy do czynienia z małym uporem.

Kalina

Kalina uśmiechnęła się nieco szerzej, jednak wzrok wbity miała w ziemię.
- Różni różnie na mnie wołają, ty jednak możesz zwracać się do mnie Kalina, jeżeli tak bardzo chcesz znać moje imię - powiedziała wilczyca spokojnie, przenosząc spojrzenie brązowych oczu ponownie na waderę.

Sahama

- Och... Dziękuję za informację - Odrzekła lekko zuchwale, acz można też było dosłyszeć maluteńką wdzięczność. No już by mogła nawet tak powiedzieć, lecz nie zrobiła tego. Czemu? Bo tak sobie ubzdurałam. Oczy nadal spoczywały na Kalinie, która miała przyjemność się przestawić. Cóż mogła dalej mówić, zaraz jęzor jej odpadnie od gadania. Przecież nie odparła na pytanie wilczycy, więc ma czym zająć swoją paszczę. Lecz jakoś straciła wenę.

Kalina

Kalina gwałtownym gestem odgarnęła włosy z twarzy i spojrzała na Sahamę, mierząc ją spokojnym wzrokiem. Nie ponaglała waderę do odpowiedzi na jej poprzednie pytanie, albowiem sama zdążyła zupełnie o nim zapomnieć. Ot, chciała nawiązać jakąś rozmowę, kontakt z tajemniczą waderą... Teraz uważała to za zbędne.

Sahama

Nowy moment na ciszę? Nie sądzę. Sah ziewnęła przeciągle, ukazując przy tym swoje kły i wywalając jęzor na wierzch. Ta to ma sposoby. Niemniej jednak postanowiła się odezwać.
- A Ty? Skąd się znalazłaś w tek Krainie? - Spytała niechętnie, przeciągając literę "r". W sumie nic ją to nie obchodziło, ale parę danych uzyskać od nieznajomej, której nie lubi, to jest dużo.