Jagodowy las

Rocher

Rocher siedział, a raczej wisiał na swym ogonie. Ogon mu się zsunął, więc spadł na waderę. Ich pyski się stykały. Czuł się nie zręcznie w tej pozycji. Szybko zszedł z niej. Zastrzygł uchem na szelest liści. Oblizał pysk z krwi. - Przepraszam panią.

Nela

Nic się nie stało - odpowiedziała nieco zarumieniona

Rocher

Znikąd wyciągnął wielki kwiat. Uwielbiał uwodzić wilczyce. Wplótł kwiat obok ucha jej. Uśmiechnął się ciepło do niej - Widzę, że jesteś głodna. - powiedział wskazując na sarnę. Westchnął głęboko w duchu.

Nela

Dziękuje - odparła krótko i spojrzała na sarnę - trochę

Paige

- Rocher! - wbiegła, i zatrzymała się przed basiorem z rozbrajającym. - Pamiętasz mnie może? Paige, przyjaciółka Twojej był... - ugryzła się w język. - Twoja dawna znajoma.

Nela

Spojrzała z pode łba na przybyłą wilczycę ale w takim tempie że nikt nie mógł tego zauważyć.

Rocher

Okrążył ją dookoła, wtulił się w nią po przyjacielsku - Droga Paige. Gdzie ty byłaś przez te dni. Tak jesteś przyjaciółka mojej byłej. Shoo. Trudno nie wyszło, przeżyję. - Uśmiechnął się lekko. Spojrzał kątem oka na Nelę - To jest... Nela. - przedstawił panie sobie.

Nela

Miło poznać - odparła

Paige

Rocher

- Nie odpowiedziałaś mi. Gdzie byłaś przez ten długi czas? No ja też zniknąłem. Ale w ważnej sprawie - mruknął do niej ciepło. Musnął ją na zaczepkę ogonem w bok. Uśmiechnął się czując i widząc Paige.

Wardress

Walnęła Mack'a łapą w pysk. - Cham. - westchneła. Spojrzała na swoją córkę. Ciekawała była czy Paige ją pozna.
Skinęła pyskiem do reszty i wybiegła.

Paige

Asha

Przybyła by polować, lecz na razie cierpliwie czekała na Beherit'a. Przysiadła na skraju lasu nasłuchując odgłosów natury i starała się usłyszeć kroki swojego nowego towarzysza.

Beherit

Po chwili w okolicy pojawił się basior o iście tygrysim umaszczeniu. Szedł dość szybkim lecz spokojnym krokiem, przyglądając się okolicy. Jeszcze nigdy nie był w tej części krainy.

Asha

W końcu jej czuły słuch i węch wychwyciły obecność rudego basiora. Pośpiesznie wstała i ruszyła w jego kierunku. - Ładnie tu, tak naturalnie. No więc na co masz ochotę? Sarny? Łosie? Zdaje się na twój gust smakowy - powiedziała i uśmiechnęła się do wilka.

Carly

Zwinnie wbiegłam na niewielką polankę w okręgu drzew. Wbiegłam na najwyższe i najrozłożystsze drzewo jakie znalazłam. Siadłam i westchnęłam. Z takiej wysokości widziałam dwoje wilków, a nawet więcej.
Wstałam i zeskoczyłam na dół. Poczłapałam przed siebie.

Beherit

Spojrzał na rosnące niedaleko drzewa, rozpoczynające las. Było mu zupełnie obojętne jakie zwierzę padnie dziś ich ofiarą. Odpowiedział po chwili. - Sama wybierz. Mnie to zupełnie obojętne.

Asha

Swoją chłodną odpowiedzią lekko przestraszył wilczycę, która ledwo zauważalnie drgnęła - No cóż, ostatnio żywiłam się sarną więc może teraz łoś - odpowiedziała niby to spokojnym tonem. Nastawiła uszy i uniosła łeb ku górze - Czuję... Tak, czuję łosia. Jest całkiem niedaleko. Możemy zaczynać - rozpoznała sytuację, po czym ruszyła biegiem w stronę lasu.

Beherit

Beherit spojrzał na waderę uważnie. Czy mu się zdawało czy w oczach Ashy pojawiła się lekka niepewność? - Łoś? Dobra myśl - powiedział i ruszył za wilczycą.

Asha

Biegła dość szybko, lecz kątem oka potrafiła jeszcze dostrzec, że Beherit podąża za nią. Opuściła łeb by dokładnie czuć trop swojej ofiary. - Jest już niedaleko - oznajmiła cicho. Po krótkim czasie zobaczyła swoją przyszłą zdobyć. Łoś stał na niewielkiej polanie. Nie był w stanie wyczuć zbliżającego się niebezpieczeństwa, gdyż wiatr wiał z korzyścią dla wilków. Asha cicho przyczaiła się w krzakach i czekała aż jej towarzysz zrówna się z nią by razem zaatakować.