Jagodowy las

Shade

- Wow... No dobrze. Żegnaj. - uśmiechnęłam się. - Wracam do legowiska. - mruknęłam sama do siebie i już po chwili mnie ni było.

Kirina

Przyszła powolnym krokiem. Była smutna. W ogóle nie zwracała na nic uwagi. Szła przed siebie z głową w chmurach. Myślała, czy nie wrócić do... Cichego Lasu... tam gdzie jest jej dom, gdzie rodzina... nie była tu szczęśliwa... Nagle krzyknęła. Wpadła w jakiś dół. Był głęboki na ok. 2m. W panice starała się wydostać, ale nie wystarczyło jej siły. W końcu wycieńczona zawyła jak najgłośniej, tak, jak tylko mogła i osunęła się na ziemię. Była półprzytomna.

Shade

Kirina dostała kiedyś od Smitha łańcuszek, ten łańcuszek działał na zasadzie "przywoływacza" kiedy coś się stało. Wiedziałam, że mojej małej coś zagraża wiec podążając za instynktem znalazłam sie tutaj. - Kirina! - krzyknęłam. Doł był dosć głęboki. - Kochanie oddychasz?

Kirina

Podniosła łebek. Gdy zobaczyła mamę szybko podniosła się.
- Mamo! Mamo! - krzyczała drapiąc pazurkami o "ściany" dołu, starając się wydostać.

Shade

Zaczełam spanokowana rozglądać się dookoła. Pobiegłam szybko po jakiś długi patyk, dość mocny, nie był suchy więc nie powinien się połamać. - Kiri posłuchaj, złapiesz się tego patyka a ja wciągnę Cię na górę. - celowo wybrałam taką gałąź, żeby częście którą spuszczę do małej była z licznymi rozgałęzieniami, aby mała mogła się mocniej chwycić. Włożyłam go do dołu. - Złap się. - drugi koniec mocno trzymalam.

Kirina

Złapała się łapkami rozgałęzień, a sam patyk uchwyciła w pyszczek.

Shade

Pociągnęłam go mocno do siebie, kiedy zobaczyłam, że mała trzyma się. Kiedy tylko znalazła się bezpiecznie na ziemi przytuliłam ją do siebie. - Kirina uważaj na siebie, martwię się. - wzięłam małą w pyszczek i opuściłyśmy to miejsce.

Kirina

Przyszła tu. Spacerując mijała dół, w który spadła miesiąc temu. Czuła jeszcze zapach jej matki. Nagle spostrzegła zająca.
- Złapię go! - powiedziała i zaczęła go gonić. Jednak nie udało się. Nie umiała polować. Musi się z tym pogodzić. Wróciła do dołu. Po chwili namysłu zaczęła kopać. Z ziemi uformowała "schodki" prowadzące do dna. Potem wyścielała dno ściółką leśną.
- Jak to robiła mama...? Ach tak! - powiedziała i oznaczyła schodki i dół. "to moje miejsce" - myślała. Chciała mieszkać sama. I w ogóle, żyć sama. Z dala od ich wszystkich. Tu będzie mieszkać. Sama nauczy się polować i tych innych rzeczy. Wykopała jeszcze dołek gdzie nałożyła kilka krzaczków jagód. Zjadła trochę i położyła się. Zaczęła myśleć, co dalej. Zasnęła.

Shade

Shade podążała za zapachem córki. Zobaczyła ją schowaną w niewielkim dołku. Uśmiechnęła się ciepło. Czekała, aż mała się obudzi, przecież nie chciała jej stracić. Złapała zająca, ale ogłuszyła go trochę, trzymała łapą, zwierzę było wciąż żywe i mogło uciec.

Kirina

Obudziła się słysząc szmery.
- Mama? Co ty tu robisz?! - krzyknęła. - Nie wrócę do domu! - wybiegła schodkami z dołu i uciekła.

Prima

Przyszła. Spojrzała na Shade i powiedziala:
-To pani! jak tak można, takie male biedne dzieci wyrzucać z domu! Wan tak cierpiała! - krzyczała.

Kristal · Gość

Przybiegła tutaj
-Prima...-przytuliła się do wilczycy płacząc-A więc to prawda... przyszłaś tu.. dzięki za wszystko gdyby nie ty...

Shade

Spojrzała na nieznajomą wilczycę dziwnie. - Ja nikogo z domu mojego nie wyrzucilam. - powiedziała do niej. - Wan i Sith gdzieś zniknęli. Nie miałam jak ich znaleźć. - Spojrzała ze smutkiem na oddalającą się Kirinę. Westchnęła i odeszła stąd.

Paige

Przyszła wraz z Carly, na polowanie.

Carly

Wbiegłam z Paige. Machałam ogonkiem na prawo i lewo. W lesie unosił się silny zapach jagód. Zapominając, po co tu przyszłam, stałam już przy krzakach jagód, wyjadając z nich pyszczne, fioletowe owoce. Opamiętałam się gdy zjadłam około 15 jagód. Wytarłam fioletowy pyszczek i zaczęłam węszyć. Trudno było, gdy czuć tyle zapachów.

Paige

- Carly? - zapytała zakłopotana. - Przed Tobą. Stado. Jeleni. - wyjąkała. - Powoli. - skinęła pyszczkiem, by Carly do niej dołączyła. Przycupnęła jak kot i zbliżała się do stada.

Carly

Podniosłam gwałtownie łeb, stawiając uszy na sztorc. Zorientowałam się zaraz potem, gdy Paii się zaczęła skradać. Machnęłam bezszelestnie ogonem i zaczęłam się skradać zaraz za towarzyszką. Jaką miałam ochotę na jelenia.
- Którego bierzemy? - szepnęłam, tak cicho by Paige usłyszała, a stado nie.

Tasha

Staneła przy kraku jagód. Wąchała małe, nibieski kulki. nie wiedziała co to, ani do czego to. W końcy złapała jedną w zęby, szybko przegryzła. Jej twarz oblało skwasznie.
-Jak ludzi moga to jeść?!-powiedziała do siebie i dalej przyglądała sie jagodom.

Paige

- Ja idę na tego największego - "alfę". Zaatakuję od przodu, tymczasem Ty będziesz z tyłu, w krzakach. Stado zawróci, bo się mnie przestraszy, a Ty wtedy podobijasz je z tyłu. Trochę. - szeptała. - Widzisz ten wąwóz? Musimy je tam zagonić. Ty tutaj odegrasz ważną rolę, bo będziesz centralnie z tyłu. Możesz je podgryść, pozabijać, i tak dalej. Ja też się będę tam kręcić. Kiedy dobiegniemy do wąwozu... Tam są skały, tak? Wybiegnę, pozrzucam je, i zataranuję im drogę. Dołączę do CIebie i je powybijamy. - dodała, ciągle szepcząc. - Ciii - syknęła do Tashy. Dobrze tylko, że była daleko, przynajmniej nie spłoszy im zwierzyny.

Carly

Wsłuchiwałam się we wszystko. Nie zauważyłam nawet, gdy moja obroża zniknęła, tak samo jak gwiazda na udzie. Kolory błękitu pociemniały, a grzywka poupadała na boki. Ale obroża nie upadła, poprostu zniknęła. Wynik reakcji mojej mamy? Możliwe. Miała magiczne zdolności. Ale czemu mi go zabrała... Jej nigdy nie zrozumiem. Kiwnęłam głową, rozważając decyzję Paige.
- W takim razie zaczynajmy - powiedziałam i machnęłam bezszelestnie ogonem.