Klub ,,Kość"

Ariana · Wysłany: Pon 14:17, 22 Mar 2010 Temat postu:

No to bawimy się - szepnęła do wszystkich. Wyjęła jeszcze jednego łosia i mnostwo kroliczków z pudełka. Wyobrażcie sobie ze jesteście na łące i widzicie króliczka który się pasi, - mówiła. Lecz nie możecie go odrazu zaatakowac bo wam wymsknie sie - powiedziała chichocząc. -Wymyślacie najprostszy atak z zasadzki - dodala patrząc w ich oczy. Muszę na parę dni wyjść z klubu mam prośbę do zastępcy by mnie zastępował -szepnęla i podała zastępcy notatki. No to dozobaczenia nie będzie mnie parę dni -szepnęła i znikła.

Mizu

Przyszła powoli i niepewnie. Zobaczyła dużo wilków w jej wieku... Jak jej się wydawało.
-Yyyy... Dzień dobry. - Powiedziała uprzejmie.

Setha

Setha nie patrzyła gdzie biegnie i by wpadła na pewną wilczycę, lecz w porę skręciła i wyhamowała. Rozejrzała się. Wbiegła do jakiejś jaskini, która znajdowała się w lesie. Było tam pełno dzieciaków. W tym wiecznych. Trochę się zmieszała i już chciała czmychnąć nie zauważona, gdy zobaczyła, że dzieciaki próbują coś złapać. To coś było małym różowym króliczkiem. Zastanowiła się przez moment i postanowiła się ich o coś zapytać.
- Co robicie? - zapytała nieśmiało.

Mizu

Spojrzała na większą od siebie wilczycę.
-Ja tam nie wiem... Dopiero przyszłam. - Powiedziała dziecięcym szeptem.
-Ale to śmiesznie wygląda. - Dodała ze słodkim uśmiechem... starając się nie przerywać ciszy chichotem.

Setha

Setha spojrzała na wilczycę. Po pewnym momencie zorientowała się, że odpowiedziała na jej pytanie.
- Przepraszam cię. - powiedziała nagle i zaczerwieniła się. - Przepraszam cię, że wpadłabym na ciebie.
Przyjrzała jej się dokładniej. Nie mogła określić ile ma lat ale posturą przypominała te wszystkie dzieciaki. I dawniejszą ją.
- Na imię mi Setha. - uśmiechnęła się do niej. - Może podejdziemy trochę bliżej i zapytamy się ich co się tu wyrabia? - zapytała nową poznano wilczycę.

Mizu

-Ale nic się nie stało. Dobrze, że na mnie nie wpadłaś, bo mogłabyś się potłuc. - Odpowiedziała na przeprosiny.
-Jestem Mizu. Miło mi Cię poznać. - Dodała chwilkę później
-Możemy podejść... Ale czy zwrócą na nas uwagę? - Zapytała z zaciekawionym wzrokiem. Wstała i wolnymi, małymi kroczkami zaczęła się zbliżać do innych.

Setha

Setha poszła za wilczycą. Gdy już zbliżały się do wiecznie młodych wyszła przed Mizu i zawołała.
- Hej! Co się tutaj wyrabia?! - uśmiechnęła się, żeby jej pytanie nie było odebrane jako oskarżenie.

//UWAGA!! Mogę się zamyślić i odpłynąć wyobraźnią gdzieś daleko (czyt. nie będzie mnie przez kilka dni przy kompie). Proszę cierpliwie czekać.//

Mizu

"Dobree..." Pomyślała. "Ale fajnie. Ja też chce krzyknąć. Ale może jednak później..." Powiedziała w myślach do siebie.
-Przyłączam się do pytania Sethy (dobrze napisałam? oO Jak nie to przepraszam). - Rzekła do wilków w swoim wieku.

Setha

Setha spojrzała na Mizu i uśmiechnęła się do niej. Później spojrzała w kierunku maluchów. Nie otrzymawszy odpowiedzi usiadła i postanowiła poczekać na nią.
- Tobie też radziłabym usiąść. - powiedziała do Mizu chociaż ciągle patrzyła na wilczki. - Możliwe, że długo będziemy musiały czekać na odpowiedź.

Mizu

-Nie lubią nas? - Zapytała siadając. I patrzała na inne wilczki. Machała ogonkiem w dwie strony jak szczeniak, który właśnie ma dostać mięso. xd
-Ja Cię lubię . - Powiedziała do Sethy uśmiechając się miło.

Setha

Zaśmiała się, ale wyszło jakby się zakrztusiła. Od dawna się nie śmiała.
- Miło usłyszeć, że polubiłaś mnie przez tak krótki czas. - powiedziałam do niej nadal się uśmiechając. Zamyśliła się na moment patrząc nadal na wilczki. - Nie to, żeby nas nie lubiły, ale raczej nas nie słyszą. - odpowiedziała na wcześniejsze pytanie. W tej chwili była poważna. - Patrz - wskazała na któregoś - wcale się nie rusza. Tak samo tamte. Tak jakby się "wyłączyły". - ostatnie zdanie powiedziała cicho, jakby sama do siebie mówiła. W jej głosie zabrzmiała nutka niepokoju. Jednak wiedziała, że w końcu muszą się "włączyć".

Mizu

Na odpowiedź się uśmiechnęła.
-A czy mnie też się da "wyłączyć" ? - Zapytała. Rozejrzała się po innych. Na prawdę... Jakby zatrzymał się czas. Może to jej wina...? Nie wiedziała. Nie podobało jej się to.
-Bo moja ... - chwila ciszy. Odchrząknęła.
-... mama - Zaczęła dalej mówić. - często mówiła, że przydałby mi się taki wyłącznik . - Przyznała z uśmiechem.

Setha

Setha nie usłyszała pierwszej wypowiedzi, bo zamyśliła się. Usłyszała za to ostatnie zdanie. Potrząsnęła łepkiem, żeby pozbyć się natarczywych myśli i odpowiedziała.
- To zależy czy potrafisz na długą chwilę się zamyślać. – domyśliła się, o co ją wilczyca zapytała. Domyśliła się również, że wilczyca nie ma matki. Możliwe, że ją straciła lub odeszła od niej. Ale Setha wykluczyła od razu tę drugą myśl. – Ja na przykład nauczyłam się tego tylko, dlatego, że jestem marzycielką. Od… - przełknęła ślinę jakby to zdanie było trudno jej wymówić. A później przeszła w szept – od kiedy byłam sama, co wieczór marzyłam o tym jak to będzie, kiedy odnajdę swoją mamę.
Setha spojrzała na swoje łapy. Trudno jej było mówić o tamtym etapie jej życia. Chciała go zakończyć jak najszybciej.
- Ale teraz to zdarza mi się, że w połowie rozmowy się „wyłączam”. – dodała ze śmiechem.

Mizu

-Nie możesz znaleźć swojej mamy? - Zapytała smutnym głosem. Wiedziała jak to jest nie mieć mamy... Prawdziwa matką ja zostawiła i podrzuciła samotnej waderze, którą potem zabili ludzie. Mizu dowiedziała się o tym jakiś czas temu. Jej samej było o tym trudno mówić. Ale nigdy nie chciała tego pokazywać.
----------------------------------------------------------------------
-Przepraszam Cię... Ale ja już muszę iść. - Powiedziała do koleżanki i zmierzyła wzrokiem inne szczeniaki. Zrobiła do nich obrażoną minę. Po czym uśmiechnęła się do starszej od siebie wilczycy i wyszła.

Setha

Setha rozejrzała się. Nie mogła znaleźć wzrokiem Mizu. „Znowuż się „zacięłam” i nie zauważyłam jak wilczyca sobie poszła” pomyślała, „ale cóż. Jeśli chcę się czegoś dowiedzieć na temat tego klubu to muszę czekać” stwierdziła, położyła się i łepek ułożyła wygodnie na swoich łapkach. Ziewnęła przeciągle. Była zbyt zmęczona, żeby cały czas patrzeć na nieruchome postacie wilczków. Zasnęła.

Mizu

Ponownie przyszła do klubu. Nie miała za bardzo co robić, a myślała że może zacznie się tu coś dziać. Zobaczyła Sethę.
-Cześć. - Powiedziała radośnie i nagle zauważyła, że śpi.
-Upsss... - Usiadła koło wilczycy mając nadzieję, że jej nie obudziła.

Maryse

Z uśmiechem wymalowanym na twarzy, przydreptała w nieznane jej dotąd miejsce. Ciągle nuciła "I can transform ya~!". Rozejrzała się dookoła. Podeszła wolnym krokiem do skrzydlatej wilczycy, a na pyszczku ciągle widniał banan. - Siemasz~! - krzyknęła jej prosto do ucha. Machała energicznie ogonem w tę i spowrotem. Prawo, lewo, prawo, lewo...

Mizu

Spojrzała na wilczycę z opaską na oczach i bardzo fajną fryzurą ;D
-Hejjj... - Powiedziała z uśmiechem od ucha do ucha.
-Jestem Mizu. A jak Ci na imię? - Zapytała.

Maryse

- Jestem Marysiak~! - krzyknęła wesoło. Miała dziś wyśmienity humor. Sory, ona zawsze go miała. xd Jednak widząc, że owa Mizu "nie jest wesoła" postanowiła trochę się uspokoić. - Jestem Maryse. - poprawiła się mówiąc spokojnie, co przychodziło jej z trudem. Klapnęła sobie obok Mizu grzebiąc łapą w ziemi.

Mizu

-Miło mi Cię poznać. - Przyznała z uśmiechem.
-Co tu robisz? - Zapytała ciekawie patrząc na grzebiącą łapę w ziemi.
Rozejrzała się jeszcze po innych wilkach i nadal widziała, że nic ciekawego się nie dzieje.
Nadal nikt nie zwracał na nie uwagi.