Las blisko cmentarza

Seshru

Przewróciła oczami, dlaczego ten czarny wilkopodobny nic już nie mówi? Wstała więc i przeciągnęła się, chciała sobie pójść, ale pomyślała, że ostatecznie może sobie jeszcze zostać. Usiadła więc ponownie, nie bedzie siedziała i czekała przecież... rozglądnęła się dookoła, ponownie popatrzyła na nowego wilka.

Massacre

- Owszem, masz ich unikać - oznajmił ze spokojem.
- Ale bardziej przejmowałbym się smokami. Niektóre żyjące tu gady nie są pozytywnie nastawieni do takich istotek jak Ty. - rzekł z przestrogą.
Oj tak... Taki wielki gad, mógłby pomylić młodą waderę z łatwym kąskiem...

Seshru

- Tu żyją smoki?! - wrzasnęła nagle, nie przerażona, tylko zdziwiona, czyli smoki istnieją naprawdę, tak jak myślała. Więc ma szansę spotkać zombie... skoro są smoki, to i zombie się znajdą.

Massacre

Massacre się zdziwił. Ona nie widziała jeszcze ani jednego smoka? To dziwne...
- Tak się składa, że jednego bardzo dobrze znam. Nazywa się Antharas i nie cierpi Zombie. To już jego zwyczaj. - oznajmił z lekkim zamyśleniem.
- Ostrożnie dobieraj słowa przy smoku. Niektóre naprawdę mogą to źle odebrać, albo przeinaczyć, a wtedy będziesz miała kłopoty. - dodał ku przestrodze.
Smoki smokami, ale jak wpadnie się takiemu gadowi pod łapę... Chroń tego, kto miał czelność wejść mu w drogę.

Seshru

Popatrzyła zdziwiona na ducha. On czyta w myślach? Właściwie to kim on jest?
- Kim jesteś? - spytała zaciekawiona, może wcześniej o to pytała, może nie... Nie wiedziała.

Massacre

- To kim jestem, pozostaje niewyjaśnione. Jak widać jestem zwykłą zjawą, zaś moje przebyte życie pozostanie w mej pamięci, na zawsze. - nijak to wytłumaczył, ale basior nie lubił o sobie opowiadać.
- Byłem dawnym wojownikiem Naggaroth. Walczyłem dla Watahy Cienia. Zabijałem, plądrowałem i tym podobne... - wydusił z siebie.
Po co on to mówił tak młodej waderze? No cóż... W sumie powinna wiedzieć coś o rozmówcy.

Seshru

- Wataha Cienia? Nie słyszałam o niej... - była ciekawa, wiedziała o nektórych watahach, o tej jednak nigdy nie słyszała. Może ona by się tam dobrze czuła? Może to wataha dla niej? A może nie...
Wojownik, wiedziała kto to jest wojownik, ale nie wiedziała co taki wojownik robi. Poza watahą wiedziałaby, ale Wojownik Watahy Cienia? Nie wiedziała co taki robi, ale chciała wiedzieć, jednak najpierw wolała się dowiedzieć co to jest Wataha Cienia, bo może później odpowiedź będzie oczywista?

Massacre

- Tak nazwano Watahę pod kierownictwem tyrana. Nie cierpiał outsiderów i każdego surowo karał, nawet śmiercią - choć to i tak było najłagodniejszą karą. Wataha cienia liczyła sobie ponad setkę dobrze wyszkolonych osobników. Była to machina nastawiona na całkowite wyniszczenie zarówno zwierzyny jak i wrogów. Nikomu nie życzyłbym, by znaleźli się w tej watasze. - lekko pokiwał łepetyną. To przechodziło wilcze pojęcie, co tam się wyprawiało!

Yukoshi

Yukoshi przywędrowała tu powoli, a pustym wzrokiem patrzyła w przestrzeń, jak by o czymś rozmyślała. W końcu niemal przeszłą cały las gdy z zamyślenia wyrwały ja głosy jakiegoś samca i samicy. Powoli spojrzała w ich stronę, znalazła nieopodal niskie drzewo z długimi gałęziami. Wskoczyła na jedną z nich. Ułożyła się wygodnie i w końcu spojrzała zmęczonym wzrokiem na rozmawiających. Przez chwile ich słuchała, potem ziewnęła i ''wyłączyła się'', odprężając i zamykając oczy. Nie słuchała już rozmowy tylko delektowała się tym cudownym dniem. Zadziwiające było, że potrafiła tak leżeć i nie słuchać rozmowy, ponieważ wypoczywała praktycznie obok nich. Zaraz za małą Seschru.

Seshru

Śmierć była najłagodniejszą karą? Jak to możliwe... chyba, że od śmierci gorsze było to, że było się niewolnikiem tej watahy... Kurczak poruszył się niespokojnie na jej głowie. Rozglądnęła się dookoła, nie przyszło jej do głowy, żeby popatrzeć w górę. Powróciła więc wzrokiem do ducha.
- A co było gorsze od śmierci?

Yukoshi

- Zapewne tortury. - Powiedziała w końcu wadera spokojnym głosem. Jednym susem zeskoczyła z drzewa i usiadła obok Seshru. Spojrzała pytająco na ducha i potem spojrzała na młodą.
- Nie pierwszy raz słyszę by w watasze istniało takie karani, ale nic się na to nie poradzi.- Spojrzała pustym wzrokiem przed siebie.

Seshru

Popatrzyła na wilczycę, więc to dlatego kurczak był niespokojny.
- Chodzi o Watahę Cienia. Jakie tortury? - spytała zaciekawiona, najwyżej później spyta się o imię tej nowej.

Yukoshi

Wyrwana z zamyślenia spojrzała na samice. W końcu powiedziała
- Zależy od alf, ale ogólnie często na przykład pozbawiano kończyn za zdradę, lub po prostu robiono bardzo brzydkie i bolesne rany. Zależy co kaci chcieli w ten sposób uzyskać. - Mówiła o tym bez emocji jak by nie obchodził jej los torturowanych. Zresztą coś o tym wiem. - Dodała w myślach.

Seshru

- Dziwne... - powiedziała i dodała w myślach, ale interesujące. Kurczak zeskoczył jej z głowy na ziemię, popatrzyła na niego, chciała go zatrzymać, ale uznała, że powinien robić co chce. Zwierzątko zbliżyło się trochę do nieznajomej wilczycy.

Yukoshi

Jej spojrzenie wykrywając ruch natychmiast zatrzymało się na małej żółtej kuleczce. Z zainteresowaniem obserwowała maleństwo które powoli się do niej podeszło. Delikatnie przesunęła łapę w jego kierunku, ale nie chcąc przestraszyć stworzenia szybko ją cofnęła.
- Tak to jest dziwne, ale tak bywa. Wiesz wstyd mi to przyznać, ale pierwszy raz widzę coś takiego. Wydaję się małe i bezbronne, a jednak ciekawskie i jest takie słodkie. - Spojrzała nieśmiało na samice.
- Mogę wiedzieć co to za stworzonko ?

Seshru

- To jest kurczak. - powiedziała ze zdziwieniem, zwykle wilki uznawały przecież kurczaka za smaczną przekąskę, dlatego zdziwiło ją zachowanie wilczycy.

Yukoshi

-Aaa ... Kurczak, a ma jakieś imię ? - Była wyraźnie zainteresowana jak nie zafascynowana stworzonkiem. - Wiem pewnie pierwszy raz widzisz wilka który nie wie co to kurczak. - Uśmiechneła się leciutko.

Seshru

Pierwszy raz widzisz wilka, który nie jest pewny swojej płci. Już miała to powiedzieć, ale coś ją powstrzymało.
- Nie ma jeszcze imienia, noszę go na głowie od roku, ale imienia jeszcze nie ma. - powiedziała zdziwiona, że dopiero teraz to zauważyła, no przecież! Kurczak nie ma imienia.

Yukoshi

Przez chwile wadera rozmyślała o czymś. W końcu jednak powiedziała.
- Skoro przez tyle czasu nie miał imienia to może po prostu uznał za swoje imię słowo którym najczęściej go wołałaś - Spojrzała na stworzonko, a następnie na samiczkę. Dużo bym dała by móc dowiedzieć się więcej o tych watahach i o zwyczajach tu panujących. Bo na razie wiem tylko tyle co ukazały mi obserwacje i rozmowa z waderą.

Seshru

- Ja go nigdy nie wołałam, po prostu albo machnęłam ogonem, albo poruszyłam uchem i wracał, czasami musiałam po niego przychodzić. Ale nigdy go nie wołałam, dziwne... - zdziwiło ją, że tyle dowiedziała się o tym kurczaku, niby tyle go nosiła na tej glowie, ale jednak nic nie wiedziała na jego temat.