Las Dębowy

Loba

Jak sama nazwa wskazuje jest to ogromny las Dębowy obfity w zwierzynę.

* * * * * * *
Nagle przyszła ona. Loba, wilczyca spojrzała na zielony las.
-tu jest tak pięknie-Rzekła wilczyca

KaruHan

Wleciał jak szalony.
-Mack no choodź! - krzyknął - czuję zapach stada saren!

Macky

-Cicho, idioto! Ktoś tu może być! - zaczęła wilczyca, wciągając zapach. Nie byli tu sami...
-Czujesz gryfa, Mack? - spytał się Karu.
-Nie. Czuje zapach wilka.

KaruHan

-A już miałem nadzieję, że zobacze z bliska gryfa - zaczął smok. Wtedy popatrzył się na Macky - chodźmy na polowanie. Inny wilk może przysporzyć nam kłopotu - uśmiechnął się.

Macky

-masz rację - zaczęła wilczyca - więc chodźmy. Gdzieś tam są sarny. Przyda mi się pomoc, chodźby smoka bez skrzydeł i ognia - uśmiechnęła zabawnie - acz kolwiek, obiad może być na prawdę smaczny - zamyśliła się - jak myślisz, upieczemy ją, usmażymy, a może zjemy na surowo?

KaruHan

-ugotujemy na wolnym ogniu i dodamy troche grzybków. A w ogóle to cicho, głodny jestem przez ciebie - smok pchnął lekko wilczycę.

Macky

-Grzybki halucynki - zasmiała się wilczyca - dobrze wiesz jak na nas działają? A ja nawet nie wiem, gdzie je znaleźć. Może ty wiesz...

KaruHan

-Tak wiem gdzie są. A na dodatek pamiętam jak przez grzybki halucynki poszliśmy razem na cmentarz. Ja widziałem ducha Michaela Jacksona, a ty hitlera.

Macky

-Bardzo śmieszne - skrzywila się wilczyca -a teraz chodźmy, zdobycz nam ucieknie.
Po czym poszła w gląb lasu.
-Idziesz? - zapytała się towarzysza, który właśnie lizał sobie prawą łapę.

KaruHan

-Idę, idę. Pozwól, że usunę sobie pchełkę z mojego pięknego futra - po czym zaczął machać swoim ogonem, który nie był tak puszysty jak wilczycy, ale był za to trochę dłuższy.

Macky

-Ty masz futro? chyba troche sierści - fuknęła.
Wilczyca zauważyła, że niedaleko od nich pasie się smukła sarna. Od razu zaczęła się skradać, pokazując smokowi, żeby i on zaczął. Inaczej sarna zauważy równie dużego co Macky czarnego smoka, mimo iż ich ciemne sylwetki swietnie kryły się na tle ciemnego lasu.

KaruHan

Smok również zauważył potencjalną ofiarę.
-Ja idę z lewej, ty z prawej - szepnął tak cicho, że wilczyca ledwo co go zrozumiała - zaskoczymy ją.

Macky

Wilczyca zaczęła skradać się we wskazaną przez smoka ofiarę. Jej łapy stąpały cicho, nie natykając na rzadną z przeszkód - kamyka, listka czy patyka. Jej ogon spoczywał, wisząc bezwładnie. Starała się nie robić nim kurzu.

KaruHan

-Nie, w to drugie prawo! - szepnał głośne smok, zdeżając się lekko z wilczycą. - no dobra, to ja pójde w to drugie prawo - szpenął, widząc niespokojną sarnę.

Macky

Wilczyca przewróćiła oczami i poszla w "swoje prawo". Cichutko okrążyła ofiarę, nie robiąc przy tym najmniejszego hałasu. Stała już z tyłu gotowa do skoku.

KaruHan

Smok skoczył na zdezorientowaną ofiarę. Przestraszył ją, a ta zaczeła uciekać w stronę gdzie czekała pułapka zastawiona przez Wilczycę.

Macky

Wilczyca już szykowała się do skoku, kiedy sarna nagle skręciła, wyczuwając pułapkę. Wściekła Macky pognała za nią, starając się dogonić obiad. Była zbyt glodna, by odpuścić, szukać dalej i starać się upolować.

KaruHan

Smok, ponieważ był szybszy od wilczycy, postanowił wykorzystać siły zanim szybko się zmęczy. Nie był tak wytrzymały jak wilki i Macky. Sarna bardzo szybko skakała i skręcała w boki, jednak smoku udało się zachaczyć o jej bok, ułatwiając sprawę Macky.

Macky

Wilczyca zauważając fakt, iż sarna straciła siły przez szarpnięcie smoka, przyspieszyła. Dostała lekkiego kopniaka w nos, co na chwilę ją zdezorientowało. Szybko odzyskała pewnośc i skoczyła na zad sarny, wgryzając się w jej kręgosłup. Upadła wraz z nią, trzymała ją, dopóki nie przybiegł Karu.

KaruHan

Szybko podleciał, chętny do pomocy, Karu. Zlapał sarne za gardło, miażdżąc jednym chapnięciem gardło sarny. W chwili kiedy to zrobił, ofiara przestała się ruszać.