Las marzycieli (kwiecista polana)

Rasteria

Popatrzyła na wilczycę. Zatem... To jej sie spodziewała. Jej intuicja ją zachwycała. Uśmiechnęła sie nieco i odparła:
- To Ty przyszłaś do mnie, przedstaw się więc najpierw Ty, nieznajoma. - powiedziała i wyciągnęła szyję w jej stronę. jak pachniała? Z której watahy była? Noc. Ah, spokojnie.

Sayona

Uśmiechnęła się i odpowiedziała-Jestem Sayona.Podeszła do niej bliżej i zaczęła jej się przyglądać z zainteresowaniem aż w końcu zapytała- A jak ty się nazywasz?

Rasteria

Zakodowała i odpowiedziała:
- Rasteria. Tobie też wydaje się, że jest tu niepokojąco cicho i pusto?- zapytała po dłuższej chwili wahania.

Sayona

-Nieraz cisza i pustka są najlepsze-odpowiedziała ze smutnym tonem.Po chwili uśmiechnęła się i dodała-No rzeczywiście jest pusto za pusto.

Rasteria

-Co masz na myśli?- zapytała, patrząc na wilczycę i nawiązując do jej pierwszego stwierdzenia. Czyżby tamta była wybitnie samotna, albo...porzucona i niepogodzona z losem?

Sayona

-To długa historia-popatrzyła na nią i zaczęła opowiadać-Dawno temu gdy byłam mała moi rodzice zginęli w walce z innymi...Musiałam sama się jakoś wychować-Położyła się-W samotności i w ciszy.

Rasteria

- Ty nie masz rodziców, a ja swoich nie chcę znać. Kto ma gorzej?- zapytała, zadzierając kufę ostro w górę i zrywając się na łapy, zła. Warknęła, pokręciła się w kółko i znów położyła się na wydeptane miejsce, już spokojniejsza.
- Nie cierpię ciszy, nie cierpię hałasu durnych rozmów... Lubię tylko logiczne wypowiedzi kogoś, kto wie co mówi, a nie plecie trzy po trzy- stwierdziła w końcu.

Sayona

-O przepraszam nie wiedziałam,jednak ty masz gorzej wybacz-Siadła i popatrzyła na nią-Naprawdę tak ci ciężko ?-Spytała.Nie wiedziała że aż tak ją to poruszy.-Czuje się okropnie,wybacz..

Rasteria

- Nie przejmuj się, nie mogłaś wiedzieć. Wiesz... Ja jestem tylko wypadkiem. Pomyłką. Moja matka padła ofiarą gwałtu i należy do wilczyc, których nie ma za co szanować, jeśli rozumiesz o czym mówię. Mam jeszcze brata,ale... się stracił. Każde z nas poszło w swoją stronę. A Ty masz rodzenstwo? - zapytała już spokojniej. nie miała zamiaru sie na Sayonie wyżywać.

Sayona

-Rozumiem-Po chwili się uśmiechnęła-Miałam siostrę ale rodzice woleli ją bardziej ode mnie...Niby taka idealna była ,ale też zginęła z łapy swojego ukochanego-Po chwili powiedziała-Patrz która godzina muszę już iść cześć-Uśmiechnęła się i pobiegła.

Kadajna

Kadajna przyszła tutaj i podeszła do drzewa. Położyła się i zaczęła rozmyślać nad tym co wydarzyło się w wczoraj.

Sayona

Znowu tutaj przyszła żeby się rozejrzeć.Zobaczyła wilczycę bez wahania powiedziała-Hej jestem Sayona a ty?

Kadajna

Wilczyca spojrzała na Sayona.
- Hejka, ja jestem Kadajna. Pomachała leniwie ogonem. Spojrzała na niebieską wilczycę.

Sayona

Uśmiechnęła się i popatrzyła na nią.Po chwili powiedziała-Ale cisza,i spokój co nie?Zostałabym ale muszę pobiegać-Uśmiechnęła się i pobiegła.

Satrin

Satrin wylądował na dużym kamieniu i się położył. Po chwili ujrzał wilczycę, którą miała kłopoty. Spojrzał na nią, a potem odwrócił głowę.

Kadajna

Kadajna spojrzała na smoka.
- To był ten smok, który mnie wczoraj przyniusł do lecznicy. - pomyślała. Wstała i podeszła do niego. Po chwili się połorzyła koło niego.

Satrin

Satrin spojrzał na wilczycę, po czym położył głowę na łapach. - Cześć, jak brzmi twoje imię? - zapytał smoczym tonem.

Kadajna

- Hej. Ja mam na imię Kadajna, a ty? - powiedziała wilczyca.
Spojrzala na wielkiego smoka i dodała. - Dziękuję, że mnie wczoraj zabrałeś do lecznicy.

Satrin

To nic takiego. Ja mam na imię Satrin - powiedział spoglądając kontem oka na Kadajne. Widział w niej ducha walki i odwagi. Smok rozłożył skrzydła i wbił się w powietrze spojrzał na Kadajane i powiedział; - Na razie. - Potem wyleciał.

Mystic

Mystic rozpoczął zwiedzanie. Cóż, myślał o... W zasadzie to myślał o wszystkim. Myślał o Atricie i o Gress'ie. Nuda go napadła, więc podróżować zaczął. Nie ma lepszego zajęcia niż właśnie to. Zaczął marzyć. Myślał o tym, na jaką rangę chciałby zdać... Tak się rozmarzył, że po chwili omal nie usnął. Powoli skierował się w inną stronę. W końcu jego sylwetka znikła w dali.

zt.