Las pełen mroku&Głos wzbierający się w brzuchu James'a

James

Las, w którym mało jest promieni słonecznych. W centerum jest polanka, zresztą i na bokach. Łatwo tu polowań. Jest dużo dziur,w które zwierzyna mogłaby wpaść i się nie wydostać, zaś wilk tak.

James powoli kierował się w to miejsce. Usiadł przy borze. Dawno już świtało. Uśmiechnął się i rozglądał. Węszył, by wyczuć jakikolwiek zapach, jakiegokolwiek zwierzęcia. Zapoluje na... Jelenia, lub łosia. Co pierwsze znajdzie. Cekał, aż zapach sam wkroczy w jego nozdrza.

Siomha Lorcan

Promienie porannego słońca jeszcze tańczyły w sierści wilka, buszowały wśród traw i kwiatów, ale zamarły na skraju lasu, cofając się przed jego cieniami, jakby kryło się w nich coś strasznego. Chłodny wietrzyk szeptał coś James'owi do ucha, ostrzegając przed tym miejscem.
Ale przecież czuć było, że las jest domem dla licznej zwierzyny. Czemu więc by tam nie wejść i nie zapolować?
Wiatr nasilił się, wiejąc od zachodniej strony lasu i niosąc ze sobą silną woń saren i paru jeleni. Jednak zaraz zmienił on kierunek i trop się urwał. Można było podążać za nim tylko i wyłącznie za pomocą pamięci i cierpliwości.
Natomiast nowy, północny wiatr, kusił słabym zapachem jednego, może dwóch łosi. Ten trop był pewniejszy, ale przecież mógł już być przestarzały.
Co wybierze James? Któremu z wiatrów zaufa.

James

James dobrze zapamiętał, skąd dobiegały zapachy. On chciał polować na jelenia. Nie za młodego, ale też nie za dorosłego. Po prostu chciał polować na jelenia. Po to tu przyszedł przecież. Zaczał ostrożnie iść w stronę stadka saren i jelenia. Miał nadzieję, iż dobrze idzie. Starał się, by wiatr nie niósł jego zapachu. Teraz wiatr zawiewał mu w pysk. Miał nadzieję, iż nie zmieni kierunku. wtedy i James niestety go zmieni. Cierpliwie maszerował przed siebie.

Siomha Lorcan

//Jako, że idziesz w zachodnim kierunku, a aktualnie wiatr wieje z północy, nie może wiać Ci zbytnio w pysk, a co najwyżej w bok. Z resztą i o tym decyduję ja.//

Wiatr wiał w prawy bok James'a, to się nasilając, to słabnąc. Co prawda wilk szedł w dobrym kierunku, ale nie mógł jeszcze o tym wiedzieć. Na ziemi nie było widać żadnych śladów. Albo jelenie nie szły tędy, albo coś sprawiło, że trop był nieczytelny. Jedynie połamane gałązki świadczyły o ty, że ktoś szedł tutaj przed James'em.
Nagle wilk doszedł do rozwidlenia. Jedna ze ścieżek prowadziła dalej, prosto, a druga skręcała w lewo. Każda z nich wyglądała na nieużywaną, a na dodatek wiatr całkiem się uspokoił.

James

Aha, i tak nie zauważyłam.

James szedł ciągle, aż doszedł do rozwidlenia. Usiadł zamyślony. Nie mógł wybrać... Jednak skręcił w lewo. Nie wiedział jednak, czy to dobra droga. Czekał na bieg wydarzeń. Ale zapoluje tylko na jelenia. Taki jego cel. Nie chciał na nic innego. Był samotnikiem, nikt nie decydował o jego losie. Nie zatrzymywał się póki co.

Siomha Lorcan

Ścieżka w lewo była bardzo zarośnięta. Przedzierając się przez nią, należało uważać, żeby nie spłoszyć zwierzyny hałasem. A było co płoszyć. Już po paru pierwszych minutach poczuć można było woń jelenia i paru łani.
Małe stadko zatrzymało się na popas na pobliskiej łące.

James

James ostrożnie stąpając, starałs ie nic nie strącić, bądź trącić. Jednak... Czuł nie tylko woń jelenia. Jednak jeśli się nie uda, samiec zrezygnuje. Miał nadzieję, że jeleń będzie dość młody. Jak się na niego nie uda zapolować, złapie sarnę.

Brak weny.

Siomha Lorcan

James poruszał się ostrożnie, ale mimo to niefortunnie pod jego łapę trafiła sucha gałązka, która pękła z głośnym trzaskiem.
Zwierzęta poderwały łby do góry, ale tylko zamarły. Nie czuły bowiem zapachu wilka, gdyż wiatr zawiał prosto w jego mordę, chroniąc przed wykryciem.

James

/Nie przeciągajmy, bo brak weny mnie atakuje. Dobzie?/

James wraz z nadepnięciem na gałązkę zatrzymał się. Postanowił, że zacznie się skradać i delikatnie stąpać. Starał się tak zrobić. Było ciężko. Nie wiedział, czy przypadkiem nie będzie musiał... Nie, nawet o tym nie myślał. Nie chciał. Musi polować na jelenia. Dobrać sobie nie za dużego. Odpowedniego. Cierpliwie czekał, aż zobaczy swój cel.

Siomha Lorcan

Cel wilka był tuż tuż. James mógł usłyszeć, jak jeleń hałasuje liśćmi i gałązkami, zupełnie nie zdając sobie sprawy z tego, co na niego czyha. A może wiedział i udawał. No nic. Teraz wszystko zależało od tego, co zrobi wilk. Jak zaatakuje.