Las Roślinażeców

Taimi

Taimi uśmiechnęła się szczerze. Wyczuła nieprawdziwość uśmiechu Abigail. Jednak nieco dojrzała, zrozumiała, że natręctwem nic nie zdziała, jedynie wypłoszy waderę. Uniosła łebek, kierując się za spojrzeniem szarej wadery.
- Dawno tu przybyłaś? - zapytała, wciąż wlepiając swoje zielone ślepia w niebo.

Abigail

- Nie, niedawno. - odpowiedziała Abigail uśmiechając się nieco szczerzej. - Właściwie jestem tu dopiero od kilku dni... Może tydzień... - rzekła spokojnie ponownie przenosząc wzrok z błękitnego nieba na dojrzewającą waderę. - A ty? Długo tutaj jesteś? - spytała.

Mara

Dopiero teraz ocknęła się i spojrzała na Abigail,
-Witaj.- uśmiechnęła się miło do znajomej wilczycy. Jakoś mimo, iż widziała i rozmawiał z nią nad przepaścią to i tak niewiele o niej wiedziała.

Karin

Karin spojrzała na nowo przybyłą waderę. Była to Abigail! Podeszła do niej i usiadła obok.
-Cześć Ab..
Powiedziała i się miło uśmiechnęła. Ależ ona dawno jej nie widziała, ojej..od paru minut? Może nawet mniej niż parę minut.

Mara

Spojrzała na Karin i uśmiechnęła się.
-Powiesz coś więcej o sobie?- poprosiła nadal szczerze uśmiechnięta. Patrzyła na nią miłym wzrokiem oczekując odpowiedzi.

Scarlett

Scarlett niepewnie przybyła do lasu. Czuła, że nogi całe jej się trzęsą. Padła na ziemię. O tak... Ziemia była taka chłodna i przyjemna. Może już nie wstanie? Nie ma przecież takiej potrzeby, prawda?

Mara

Przeniosła swe spojrzenie na nową wilczycę. Rozpoznała ją... to Scarlett! Podbiegła do niej i próbowała pomóc jej wstać.
- Coś się stało? - spytała Scarlett.

Scarlett

Scarlett podniosła powieki i spojrzała na wilczyce.
-O witaj Maro! Nie, nic sie nie stało.-powiedziała podnosząc się.-Jak tam u ciebie? Wszystko dobrze?

Mara

-Tak. - przytaknęła. - Przepraszam, że... cię zostawiłam, ale to przez tamte wilki. Przepraszam. - powtórzyła i skierowała łeb w stronę ziemi. Było jej przykro.

Scarlett

-Nie, nic sie nie stało. Ja i tak chyba przysnełam. Teraz miałam mały wypadeczek, ale to nic!-powiedziała i uśmiechneła się do wilczycy wesoło.

Mara

Podniosła łeb i uśmiechnęła się. - Tak? Co się stało? - przysiadła sobie obok Scar i czekała na dalszy ciąg wydarzeń. Bardzo ją ciekawiło co się stało.

Scarlett

-Wpadłam do jakiegoś bagna. Wszytskie łapy mi utkneły, a czym bardziej próbowałam się uwolnić, tym było gorzej.-powiedziała i westchneła.-A później musiałam jeszcze pójść i zmyć błoto.

Mara

-Hm... a kto pomógł ci się wydostać? - powiedziała z minimalnym blaskiem w oku. Siedziała wpatrzona w koleżankę oczekując co powie. Nale coś się jej przypomniało.
- Słuchaj! Przepraszam, ale muszę lecieć! Sorry!- i wybiegła.
[z.t.]

Elena

Rany julek! Tyle czasu jej w tej krainie a mimo to jeszcze nie poznała każdego jej zakątka. A ile jeszcze istot nie poznała! Pora to wreszcie nadrobić. Stawiała smukłe, umięśnione łapy na ziemi, postawione pionowo uszy rejestrowały wszystkie dźwięki, nos osadzony na długim pysku wychwytywał zapachy a jasne oczy bystro zerkały spod rzęs. Po chwili zauważyła dwie wilczyce. Jedną z nich była Taimi, jej znajoma. Podeszła do niej i uśmiechnęła się ciepło.
- Witaj moja droga. Co słychać u Taharakiego? Jak jego oko? - zapytała i usiadła na ziemi owijając długi, cienki ogon wokół łap.
- Cześć, jestem Evana a ty? - zwróciła się do drugiej wilczycy z tym samym ciepłym uśmiechem.

Mara

Wleciała do lasu i przewróciła się. Powoli podniosła się i spojrzała na nowo przybyłą wilczycę.
-Jestem Mara. - uśmiechnęła się. Podskoczyła zwinnym ruchem do Scar. - Już jestem.

Elena

Ev skłoniła nieco łeb w geście powitania i znów ciepły uśmiech zagościł najej kufie.
- Miło mi cię poznać Maro,ja jestem Evana i należę do ognia a ty? - położyła się bez jakiegokolwiek szelestu na ziemię i założyła jedną łapę na drugą. Odchyliła głowę nieco w tył i patrzyła bystrymi oczami koloru niemalże białego na Mare.

Mara

Spojrzała na Evanę.
-Jestem z wody, ale to chyba nie robi wielkiej różności? - spytała miło się uśmiechając.
Podeszła do niej powolnym krokiem i usiadła obok.

Elena

- Nie, skąd. Ale prowadziła mnie ku temu pytaniu ciekawość. Tak jak i do tego - długo tu jesteś? - mrugnęła do niej okiem i poruszyła długimi uszami. Przyjrzała się swojej łapie i odłożywszy ją z powrotem na ziemię i powróciła wzrokiem na Mare.

Scarlett

Scar popatrzyła na nowo przybyłą.
-Chyba muszę już iść.-mrukneła pod nosem i powoli wstała. Spojrzała spode łba na przybyłą i opuściła to miejsce.

zt.

Samuerian

Samuel musiał się nieźle zawiesić, skoro kiedy ocknął się był trochę oszołomiony. No cóż - zdarza się.
- Wybaczcie, drogie panie, lecz chyba już na mnie czas. Niezmiernie miło było poznać. - Wilk uśmiechnął się zaczepnie do Mary, po czym skierował w swoją stronę.

zt.