Las Roślinażeców

Hiretsuna Shinigami

Basior spojrzał na medalion.
- Chętnie dałbym ci go do łap abyś go dokładnie oglądnęła lecz nie moge tego uczynić. Jest to medalion który pobudza demona, kiedy oczy nietoperza świecą jest to znak że demon się budzi, im bardziej świecą tym silniejsza moc potwora. A nie moge dać ci go do łap ponieważ nie moge go zdejmować a jeśli bym to uczynił, to i w tobie by się obudził demon, lecz ten wewnętrzny, nie ten który cie opętał. Staląbyś się obciążeniem dla każdego, byłabyś nieokiełznana aż w końcu to na ciebie zaczęli by wszyscy polować. - oznajmił i wzruszył barkami.
- No cóż... chyba lepiej aby mówić ci prawdę, nieprawdaż? - spytał jedncześnie to potwierdzając.

Lea

Rav, zgłoś się wreszcie po rangę, bo mylisz zwykłych przechodniów. x)

Lea także słuchała, co jeszcze Raven ma do powiedzenia na temat swojej demonowatości. Jakoś wcześniej nie dopytywała się, a teraz córcia ją wyręcza w przeprowadzaniu szczegółowego wywiadu. Niach, miło. Zwłaszcza, że ostatnio niewiele działo się w życiu dorosłej wadery. I mało osób chorowało, odwiedzało Lecznicę... Może to i dobrze.

Leavi

- Prawdam, prawdam. - Zaśmiała się krótko. W takim razie przyjrzy mu się ale tylko z pewnej odległości... No tak, wcześniej nie zwróciła nawet uwagi na to, że jest to nietoperz. Tylko ciekawe czemu, no cóż. Nie wiadomo... - A skąd go masz? - Może w Krainie jest ktoś kto specjalizuje się w różnorodnych medalionach? Może ktoś sprzedaje, a może po prostu dziadek go znalazł, nie wiadomo...

Hiretsuna Shinigami

Basior podszedł troche bliże swej wnuczki tak że dzieliło ich tylko pół metra a on stojąc był o dziwo wiekszy niżeli się zdawało.
- Oczywiście jeśli chcesz w łąpy twe moge go dać, lecz nie zdejmując go z szyji. - powiedział i nachylił się troche aby ta mogła wziąśc go do łab, poobkręcać w nich, pooglądać czy przyjżeć się mu dokładniej.
- Skąd go mam? Od pewnej szamanki. Zakupiłem go za niewielką ilość kości. - oznajmił.

Leavi

Podeszła nieco bliżej dziadka i wzięła medalion w łapki. Był... ładny. Jednak coś jej w nim nie pasowało. Pomijając fakt jakie miał właściwości, po prostu wydawał się... ciężki? No ale cóż, jakoś nie bardzo ją ciągnęło do takich "dodatków" więc nie miała co się przejmować.
- No to dziwne, że coś takiego jest sprzedawane. Bo pytanie... po co? Przecież to może przynieść niepotrzebne problemy chociażby Krainie, czyż nie? - Spytała mając w głowie już swojego rodzaju scenariusz. Co by się działo gdyby coś takiego miało baaaardzo dużo wilków? To miejsce mogłoby nawet zostać zrównane z ziemią! I nagła zmiana myśli na temat... lecznictwa! O tak... Tylko pytanie na czym ono dokładniej polega? Trudno stwierdzić, tzn. no... na pewno na leczeniu. O nie wierzę, prawie jak odkrycie Ameryki! No dobra, jak skończy rozmawiać z dziadkiem to pogada na ten temat z mamusią :3.

Hiretsuna Shinigami

Raven chwile pomyślał.
- Niepotrzebne? Cóż... nie wszyscy chcą to kupować a ja się skusiłem ponieważ i tak mnie coś opętało i tak. Pozatym prędzej czy później zcalało by się ze mną więc tylko przyspieszam ten czas. - oznajmił. A teraz zapaliło mu się światełko nad głową i zaświeciły jego turkusowe paski na pysku.
- A Leosiu jak i kochana wnuczko. Nie jestem aż taki stary jako iż mam cztery lata ale pragne was poinformować że Leoś będzie mialą młodszego brata a ty młodszego od siebie wujka. - dodał i uśmiechnął się a po tym paski wróciły do stanu nie świecącego.

Leth

Niby ninja, bezszelestnie wkroczył na teren lasu. - Witam! - Krzyknął wesoło do wszystkich tu zgromadzonych. - Zobacz mamo! Jestem już dorosły! - Pochwalił się, jakby było to naprawdę wielkie wydarzenie. Jednakże cieszył się, iż przekroczył próg dorosłości.

// Jbc. czekam na rangę więc jeszcze mam dojrzewający. :3 \\

Lea

Łojezusmaria! Za dużo informacji, jak na jej biedną, wrażliwą duszę... Raven jest w ciąży? Nie, chyba raczej Ferine... Może to i dobrze. Będzie miała rodzeństwo... Cóż. Leth jest dorosły? Jak to się stało? Kiedy? Dlaczego? Czy ona naprawdę jest już taka stara. Wadera przeniosła wzrok na Leavi i zaczęła dokładnie oglądać jej twarz, uprzednio biorąc ją w obie łapy. Przekręciła pod światło... Nie, on jeszcze jest małą córeczką mamusi.
- Synku! - wadera przystąpiła do tulenia Letha. - Gdzie byłeś? Tak dawno cię nie widziałam, malutki! - wiocha absolutna. Lea skończyła ceremonię powitalną swego potomka i wskazała na Ravena. - To jest dziadek Raven. - przedstawiła go. - A to tato jest twój wnuczek Leth. - Ojej...

Debra

Ferine powoli przyszła do lasu. Kiedyś tu przybiegała, ale teraz jakoś nie miała na to siły. Rozglądnęła się i dojrzała grupke wilków. Oh! Rodzinne zebranie rodu Ravena! Ferine podeszła bliżej i uśmiechnęła się.
-Witam serdecznie.-powiedziała spokojnie do Lei.

Lea

- O! Cześć, Ferine i gratuluję. - powiedziała z uśmiechem Lea. Jest i zaciążona. Stan przedzawałowy u Lekarki stopniowo ustępował - wilczyca mogła już nawet oddychać. - Potomkowie, to jest ciocia Ferine - partnerka dziadka Ravena. - ciekawe, drzewo genealogiczne stopniowo się rozrastało. Wielki ród Lejowatych ponownie zawładnie światem. Interesujące.

Debra

-A za co gratulujesz, moja droga Leo?-spytała Ferine, siadając obok Ravena i uśmiechając się lekko. Spojrzała na dzieci Lei i uśmiechnęła się do nich ciepło.

Lea

- Rzecz jasna zbliżającego się potomstwa, czyż nie? - Lea westchnęła. Kiedyś bardzo chciała mieć rodzeństwo, ale nie wiedziała, że przyjdzie tak szybko, Oby braciszek/siostrzyczka ją polubił/a. Wilczyca usiadła blisko swoich dzieci. No, to teraz będą miały wujka/ciocię. Fajnie. Chyba się ucieszą.

Leth

Poprawił mało widoczną grzywkę i uśmiechnął się. - Nie bój się mamo! Nie jesteś aż tak ... stara - Spróbował pocieszyć swą rodzicielkę. Widać, że należy do dużej rodziny...
- Witam! - Przywitał Fernie uśmiechając się jeszcze szerzej. Niedługo chce przedstawić swej rodzinie Maloe... oj, to będzie ciężkie.

Debra

-A no tak. Chyba to będzie jedynak. Przynajmniej ja mam takie odczucia.-powiedziała spokojnie, uśmiechając się do wilczycy wesoło. Czyżby była przygnębiona?

Leavi

- Młodszego od siebie wujka? Ale fajnie! - Zachichotała cicho. Niby to wujek, a tu spokojnie Leavi mogłaby być jego opiekunką, ha! Jak to śmiesznie brzmi. Ale nooo... może ta różnica kiedyś stanie się mniej zauważalna. Spojrzała na mamę, która... Na razie siedziała cicho, a po chwili, gdy ktoś znalazł się obok nich uśmiechnęła się szeroko od ucha do ucha. Jednak w jakże szerokim uśmiechu przeszkodziły jej obserwacje prowadzone przez własną matkę (xd)!
- Leth! - Krzyknęła i rzuciła się na starszego braciszka. - Co u Ciebie słychać? - Spytała pozwalając mu już swobodnie oddychać i znów przerzucając wzrok na... nie do końca wszystko ogarniającą Leę (xD). Za dużo informacji? Być może, w końcu... Mamcia wszystko inaczej odbierała niżeli ona.
- Właśnie! Będziemy mięli wujka... - Dodała jeszcze wesoło do brata... Machnęła ogonem i spojrzała na białą wilczycę, która prawie, że pojawiła się znikąd.
- Dzień dobry. - Przywitała się... Mmm... Ona chyba też powinna pogratulować. - I ja również! - Dołączyła się do słów własnej rodzicielki. Przekrzywiła nieco głowę i przez krótki czas obserwowała to dziadka, to Ferine.. Wyglądali jak dwa przeciwieństwa. Tak trochę... Ale one podobno się przyciągają.

Lea

Oj tak...
- Huh. - Lea zaczęła oddychać spokojniej. No dobra. Informacje przyjęte do bazy, wszystko strawione... Kurczaki. Kto by pomyślał, że tak się to wszystko zmieni. Trochę za dużo tego wszystkiego jak na jeden dzień. Ciekawe, czy demonowatość Ravena wpłynie na jego szczeniaka?

Debra

Ferine skuliła się na chwilę i jęknęła. Ale po chwili wróciła do swojej dawnej radości.
-Jakieś straszne skurcze wywołuje ten maluch.-powiedziała spokojnie, oddychajac powoli i usmiechając się do innych.

Hiretsuna Shinigami

Basior uśmiechnąłsię do Fer i cmoknął ją w policzek.
- Widać ma coś po nas. - oznajmił i zaśmiał się. Basior po chwili zesztywniał jakby coś go zamroziło, oczy na jego medalionie nietoperza zaświeciły na żółto w tym samym czasie co oczy basiora. Lecz jedno oko było prawie że pomarańczowe. No pięknie, Demonek wybrał sobie odpowiednią chwilę a co!!! Teraz to basior coś warknąłcicho pod nosem a z jego pyska na ziemie skapało co nieco krwi tak że ułozyła się pokaźna kałuża. Z takim łbem wywieszonym w dół wpatrywał się w ziemię a krew kapałą i kapała...

Lea

- Raven, wszystko w porządku? - spytała zaniepokojona stanem czarnego wilka Lea. Podeszła bliżej ojca i zerknęła na krew wpływającą z jego pyska. - Co się dzieje? - zapytała spokojnym, opanowanym głosem patrząc w oczy Ravena. Nie widziała nigdy 'ataku' demona, więc nie mogła określić, czy to właśnie on jest przyczyną dziwnego zachowania wilka.

Leavi

- Mamciu... spokojnie, to wszystko się poukłada. - Zachichotała cicho wierząc we własne słowa. No cóż, ona to wszystko traktowała na luzie, jako coś pozytywnego co było najnormalniejsze na świecie. Ale nie wiadomo jak odbierała to Lea, prawda? Spojrzała na Ravena...
- M-m-mamooo...? Co się dzieje? - Spytała, podejrzewała, że rodzicielka prędzej jej odpowie niż ona sama miałaby wiedzieć. Chociaż... zaraz... widziała ten błysk w oczach, widziała te światełka w medalionie... To znaczy, że...? Demon? Najprawdopodobniej tak, ale o krwi... dziadek NIC nie wspominał!