Las Roślinażeców

Chiyo

A ona sobie leżała, z dziwnie wygiętymi łapami i pyskiem na ziemi. Ogony majtały i szurały po ziemi, najwidoczniej okazując wnerwienie. A tak dodatkowo - pieniła ziemię. x__x

Keena

Pojawiła się na horyzoncie machając ogonem. Ni był jednak psem i nie była to oznaka szczęścia. rozejrzała się po lesie - było tu pełno wilków. Zauważyła wśród nich Cola więc podeszła do niego. Nie widziała go dość dawno. Stanęła obok niego.

Cole

Uniósł wzrok ma Keene i obadał ją swym spojrzeniem. - Witaj - rozbrzmiał donośny, zrównoważony ton. Jego oddech był tak cichy, że wręcz niesłyszalny. Po chwili wilk zniknął z tego miejsca niczym cień.

Sharon

Podeszła do pewnego wilka[Ozon] i spytała z tym swoim uśmiechem diablicy - Przepraszam czy mógłbyś mnie tu trochę oprowadzić? - przekrzywiła łeb a jej grzywka powiewała na wietrze - Jestem tu nowa. Nazywam się Sharon. - dodała.

Ozon

- Ozon. - przedstawił się z cała swoją nieśmiałością świadomy absurdalności swojego imienia po czym uśmiechnął się. - Sam jestem tu nowy.

Sharon

- Aha - zaśmiała się - Czy ja cię onieśmielam? - spytała z delikatnym uśmiechem na pysku. - Jeśli tak to wybacz, ale już taka jestem. Otwarta trochę zwariowana...- speszyła się.

Ozon

- Och , nie nieśmiały jestem z natury. - wytłumaczył wesoło.

Chiyo

Podniosła łeb, po czym znów go opuściła w swoją ślinę. Zaczęłą się podnosić, z marnym skutkiem. Ogony poruszyły się po czym złapały za jakiś krzaczek i podniosły jej cielsko.

Sharon

- Ach - westchnęła z uśmiechem i usiadła - Cieszę się, że cię spotkałam. Może mi coś o sobie powiesz? - zaproponowała.

Ozon

Uśmiechnął się niepewnie i machnął ogonem. Nie czuł się pewnie w tym temacie ale powiedział : - Co chciałabyś wiedzieć?

Sharon

- No nie wiem cokolwiek - zaśmiała się, - wydajesz się być ciekawym wilkiem - dodała i usiadła owijając ogon wokół łap. - Jak ci to pomoże to mogę ja zacząć. - popchnęła go delikatnie końcówką ogona starając się dodać mu otuchy.

Ozon

- Dziękuję za komplement.- powiedział. Był ucieszony że nie musi pierwszy zaczynać. - No to zacznij.- powiedział ale wiedział że opowiedzenie jej o sobie nie będzie przeżyciem ani prostym ani przyjemnym cokolwiek by powiedział.

Sharon

- eee...no więc tak gdy byłam szczeniakiem wywalili mnie z watahy za brak dyscypliny i niesubordynację. Nigdy nie znałam moich rodziców, z opowieści wiem, że moja matka zmarła przy porodzie a ojciec zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach. Nie miałam rodzeństwa, pozostawiona sama sobie musiałam jakoś przetrwać. Wędrowałam przez różne krainy lecz w żadnej nie mogłam znaleźć sobie miejsca. Teraz jestem i chcę spróbować tutaj. Jak już wiesz jestem niesamowicie otwarta i momentami wręcz bezczelna. Nie boję się wyzwań i lubię ryzyko. Nie ma rzeczy na świcie, której bym nie zrobiła. To chyba starczy na początek - uśmiechnęła się.

Ozon

Zamurowało go, a w myślach był na siebie zły. Uśmiechnął się i z ociąganiem powiedział
- Cóż mnie też wywalili z watahy. Też tak jakby za brak dyscypliny. Stawiałem się przywódcy. - wyjaśnił. - Swoich rodziców cóż.. znałem ale krótko bo oboje zmarli, można by powiedzieć w niewyjaśnionych okolicznościach jak miałem parę miesięcy.. Wywalili mnie jak miałem ponad pół roku i tak się szwendałem.

Sharon

- Hmm...można by powiedzieć, że wiele nas łączy - stwierdziła i po chwili dmuchnęła sobie w grzywkę - Mówiłeś, że jesteś tu nowy jak ja. Masz tu już jakichś przyjaciół? - spytała z delikatnym uśmiechem.

Ozon

- Wygląda na to że tak . - potwierdził po czym zastanowił się. - Niewiele osób potkałem a rozmawiałem właściwie tylko z jedną - z Sune.

Sharon

- No tak faktycznie bo ze mną nie rozmawiasz...- zaśmiała się i wstała. - Może się przejdziemy...takie wspólne zwiedzanie okolicy - zaproponowała i zamachnęła ogonem wznosząc tumany kurzu.

Ozon

- Rozmawiam. - przyznał i wstał. - Pewnie. w dwójkę raźniej. - powiedział i ruszył zastanawiając się gdzie by tu iść. Znał dwa inne miejsca ale nie chciał tam wracać.

Sharon

- Dobra to ja wiem jak trafić nad morzę...zaufasz mi? - zrobiła chytrą minę i czekała na jego odpowiedź gotowa do drogi. Jej oczy zabłyszczały.

Ozon

- Mogę zaryzykować. - zażartował i zamachał swoim ogonem. - No to prowadź.