Las Roślinażeców

Debra

-Ach miło mi poznać. KokuRai to po japońsku Czarna Błyskawica tak? Troche znam ten język.-powiedziała Ferine patrząc na wadere. Słyszała ich rozmowe i dodała:
-Acha i wybacz że się wtrącam ale się nie martw. Życie będzie nadal trwało więc martwiąc się jednym złym wspomnieniem do jego końca tylko je zepsujesz. Uwierz znam twój ból droga KokuRai.

Samuerian

Jael przebudził się z transu i z uśmiechem podszedł do Koku i jeszcze dwóch innych wilczyc. Uściskał przyjaciółkę.
- No cześć! - zawołał wesoło. - Rzeczywiście dawno się nie widzieliśmy. - dodał i zwrócił się do nieznanych wilczyc: - Witam, jestem Jael. - z tymi słowami ukłonił się i uśmiechnął zawadiacko.

Elena

Spojrzała na obie wilczyce. Chyba obie miały kiepskie przeżycia jeśli chodzi o jej ukochanego. Ale cóż, takie jest życie. Ponownie założyła łapę na łapę i potrząsnęła głową by ponownie płomiennoruda grzywka wróciła na swoje miejsce.
Uśmiechnęła się do Jaela.
- Witaj.

Debra

-Witam panie Jael'u. Mnie zwą imieniem którego pewnie jeszcze nigdy nie słyszałeś. Jam jest Ferine.-powiedziała dla żartu oficjalnie wadera po czym skineła głową w kierunku samca. Popatrzyła na Evanę swoimi fioletowymi oczyma.

Samuerian

- Miło mi cię zatem poznać, Ferine. - rzekł Jael kłaniając się tak nisko, że niemal dotykał ziemi (ach, jakiż on wysportowany. Nie dziwne, że wszystkie kobiety za nim szaleją! - pomyślał) i po chwili się wyprostował. Nie pamiętał już dlaczego wcześniej był zły i na kogo. Teraz już się nie przejmował.

KokuRai

Koku uśmiechnęła się szeroko do Jaela. - Hejka coś nowego? - zapytała i położyła się. Wadera lubiła z nim rozmawiać. Zamachała ogonem, a wiatr delikatnie rozwiewał jej grzywę. Pod nią śnieg stopniał, lecz zamokło futro.

Samuerian

- U mnie bez zmian. - rzekł nadal uśmiechnięty Jael wracając wzrokiem do KokuRai, choć Ferine była ładną wilczycą w jego wieku i ciężką było od niej oderwać spojrzenie. - Ale widzę, że ty się zmieniłaś. Dobrze wyglądasz.

Debra

Ferine uśmiechneła się gdy Jael się ukłonił. Cieszyła się że mogła tu spotkać jakiegoś wilka z watahy ognia jak czuła. Ziewneła cicho po czym wyciągneła z torby błękitną kulkę wielkości jej łapy. Zaczeła ją toczyć a w środku pojawił się dym w którym było widać zarysy... Twarz Jaela i Ferine. Ciekawe co to znaczy?

KokuRai

- Dziękuje - powiedziała wesoło. Jej oczy zalśniły, a nastepnie spojrzała na Ferine. Zamachała wesoło ogonem, a wiatr nadal rozwiewał delikatnie jej grzywę. Jej białe oczy zalśniły, lecz słońce zasłoniło się za chmurami.

Elena

Spojrzała na kulkę i uśmiechnęła się promiennie. Wiedziała, co to oznacza, ale udawała, że nic nie widzi. To nie jej sprawa, ale cieszyła się, że to bardzo prawdopodobna przyszłość tych dwojga.

Debra

Ferine poczuła na sobie czyiś wzrok więc uważnie się rozglądneła. Zobaczyła że KokuRai na nią spogląda więc zaciekawiona tym zachowaniem spytała:
-Coś się stało? Może w czymś pomóc?

Samuerian

Jael spojrzał na Koku. Wydoroślała. Nie była już taka, jak większość osób z ich paczki, zawsze wydawała się dojrzalsza. Wilk przekręcił głowę i wbił wzrok w Ferine. Miała w łapach jakąś kulę, lecz nie mógł dojrzeć, co to. Usiadł więc i siedział sztywno ze spojrzeniem wbitym w wilczycę.

Elena

Evana tylko uśmiechnęła się serdecznie na widok spiętego Jaela. Czuła, że widok z kuli to przyszłość Ferine i Jaela. Skąd? A to stąd, że wilk nie mógł oderwać od niej wzroku. Niemożliwe, by dał jej spokój.

Samuerian

Jael spojrzał na rudą waderę. Nie spodobał mu się jej uśmiech. W głowie młodego wilka zaczęły tworzyć się coraz nowsze teorie spiskowe. Jego ogon niespokojnie zamiatał ziemię, a zwężone oczy patrzyły to podejrzliwie na Evanę, to już mniej podejrzliwe na Ferine.

Elena

- Jaelu, spokojnie, nie jestem nikim kogo powinieneś się obawiać. - uśmiechnęła się ciepło i położyła łeb na łapach. Basior był ciekawą osobistością. Tylko zastanawiało ją dlaczego jest względem niej taki podejrzliwy. Zdecydowanie za bardzo spięty. - Po prostu się wyluzuj. Nie ma tu nikogo, kto chciałby kopać pod tobą dołki, prawda Ferine?

Samuerian

Jael rozluźnił się, zrozumiał bowiem, że jego zachowanie nie jest do końca grzeczne. Zapewne spowodowane starciem z Shajenem u Viktorii.
- Proszę mi wybaczyć, piękne panie moje złe zachowanie. - rzekł kłaniając się, a następnie uśmiechnął się czarująco.

Elena

Skinęła lekko głową. Przetarła łapą pysk i dotknęła niedawno zranionego ucha. Po chwili dotknęła nosa i stwierdziła, że nie jest już tak źle. Jednak nos nadal ją lekko piekł. Wsadziła go więc w śnieg i po chwili było już wszystko w najlepszym porządku.
- Znasz może Sekai? - zapytała basiora i potarła się delikatnie po nosie sprawdzając jego stan.

Samuerian

Jael zastanowił się chwilę. Sekai... Sekai... chyba nie spotkał się z tym imieniem...
- Nie. - powiedział w końcu. - Wydaje mi się, że nie znam takiej osoby. A powinienem? - dodał z uśmiechem.

Elena

- Cóż, jeśli nie chcesz miec kłopotów, lepiej jej unikaj. Na moje to szpieg. Widzisz mój nos? Ugryzła mnie i nawiała zanim ją złapałam, po prostu rozpłynęła się w powietrzu... przedstawia się jako Naya... Taka rudo-biała i straszy chochlikami... w każdym razie, to przyjacielska przestroga. - powiedziała wesoło i potarła się ponownie po nosie stwierdzając, że już jest całkiem dobrze.

Debra

Ferine spojrzała na Jael'a swoimi oczyma w taki sposób jakby nie wiedziała co robić: zapytać go o co chodzi czy może porozmawiać z nimi.
-Czy coś się stało drogi panie Jael'u?-zapytała patrząc na niego.