Las Roślinażeców

Ines

-Gdzie jestem...? W Lesie Roślinożerców. Najwidoczniej nie zrozumiałam pytania, możesz mi bardziej wyjaśnić?- zapytała i machnęła ogonem. Źle zrozumiałą pytanie. Anabell przyjrzała się dokładniej wilczycy z niejakim zaciekawieniem w oczach.

Elena

- Bardzo dobrze zrozumiałaś. A gdzie jest ten las roślinożerców? - powiedziała z uśmiechem na pysku. Cóż, już nie jednemu starała sie otworzyć oczy na tą odwieczną prawdę zamaskowaną przez zwykłe iluzje umysłów. Jedni rozumieli i brali do serca, inni mieli głęboko w tym na czym siadają. Zobaczymy jak tą prawdę przyjmie ta młoda, bystra Anabell.

Ines

-Ten las znajduje się na łące. Trawa wiosną, zwierzyna no i kłusownicy.- powiedziała i się uśmiechnęła, może jednak zrozumiała to co Evana miała na myśli, te pytania wcale nie były takie trudne, lecz.. jakie będzie następne? Czyżby to był jakiś egzamin wstępny?

Elena

- A gdzie jest ta łąka, w której znajduje się ten las roślinożerców? - zapytała z wciąż tym samym uśmiechem. Wiedziała, że jeszcze nie do końca Anabell złapała. Ale w końcu zrozumie o co chodzi w tym pytaniu.To jedna z podstawowych zasad satori, uświadomienie sobie podstawowych prawd, wyzwolenie się od zgubnych iluzji. Właśnie to chce przekazać tej młodej wilczycy, pragnącej osiągnąć wiele.

Ines

-Ta łąka znajduje się w Krainie Wilków.- powiedziała. Nadal nie do końca załapała o co chodzi wilczycy, ale odpowiadała na pytania. Ile już ich było? Trzy? Czy może cztery? Cóż nie liczyła, byłą zajęta niczym więcej niż odpowiadaniem.

Elena

- A gdzie - puściła do niej oko. - jest ta kraina wilków?
Powoli dochodziły do końca tych pytań. Zastanawiała się tylko ,co Anabell myśli odpowiadając.

Ines

-Gdzie znajduje się ta kraina? W bardzo pięknym miejscu.- powiedziała z uśmiechem. Tu na pewno było ładniej niż u niej w krainie, nie zdawała nawet sobie sprawy z tego, że.. istnieje ładniejsze miejsce od jej domu.

Elena

- A gdzie jest to piękne miejsce, w którym znajduje się ta kraina wilków? - nadal Anabell nie rozumiała. Ale spodobało się Evanie, że księżniczka widzi otaczające ją piękno. Będzie łatwiej otworzyć ją i wprowadzić w szczęście. Evana poczuła, że znalazła kogoś, kto zechce poznać tajemnicę doznania szczęścia w pełni i pod każdym względem.

Ines

-Ta kraina wilków znajduje się na pięknej planecie zwanej ziemią! Chociaż ludzie zanieczyszczają środowisko, ale i tak niektóre miejsca nie tracą przez to swego naturalnego piękna.- może troszkę przesadzała z tą pięknością, ale co na to poradzić gdyż ona właśnie tak spostrzegała świat?

Elena

- A gdzie znajduje się ta planeta? - o tak, zbliżamy się do końca! Ruda z cierpliwością zadawała pytania nie ruszywszy się nawet o milimetr z miejsca. Wróciła dawna ona, na dobre.

Ines

-Ta planeta znajduje się w Układzie Słonecznym, wraz z innymi planetami krąży wokół słońca. - powiedziała. No cóż w końcu te piątkę z geografii miała, tak więc można powiedzieć, że się znała. Zresztą to wiadome, że miała piątkę, w końcu była bardzo inteligentną osobą. W szkole i jak na swój sposób także była bardzo inteligentna.

Elena

- A gdzie jest ten układ słoneczny? - zadała następne pytanie i założyła łapę na łapę. Pazurem napisała "TUTAJ" a pod spodem "TERAZ" pięknym pismem. Zasłoniła to łapą i czekała na odpowiedź.

Ines

-Układ słoneczny znajduje się w kosmosie.- ona była pewna, że usłyszy pytanie "Ile jest planet w układzie słonecznym?" a tu okazało się, że wcale to nie było to pytanie. Spojrzała kątem oka na to co przed chwilą wilczyca napisała, o co chodziło? Postanowiła się nie dopytywać.

Elena

- A gdzie - Evana uśmiechnęła się szeroko i zachichotała. - jest kosmos?
Wiedziała, że to już zaczęło powoli irytować tę młodą wilczycę, ale poznanie tej niezwykłej prawdy było na prawdę tego warte.

Ines

-Kosmos znajduje się w Wszechświecie to oczywiste.- odpowiedziała i ziewnęła. Była niecierpliwa, powoli ją zaczęło to irytować ale postanowiła, że jeszcze przetrwa. Nie podda się teraz, co to, to nie! Wilczyca zmieniła pozycję. Podparła się łapą pod brodę a ogon ułożyła wzdłuż swego ciała.

Elena

- A gdzie jest wszechświat? - i to było końcowe pytanie. Jest na nie odpowiedź?

Ines

-Emmm... sądzę, że znajduje się w kosmosie. Tak naprawdę to on się nie kończy, nie wiadomo gdzie się zaczyna, to nie mogę poprawnie odpowiedzieć na to pytanie.- powiedziała lekko załamanym głosem, a tak fajnie było, podobało jej się a to końcowe pytanie..ojoj..

Elena

-Właśnie! - powiedziała z zadowoleniem. - Bardzo dobrze odpowiedziałaś. Bo właśnie dochodząc do tego stwierdzenia, że nie wiesz gdzie on jest doszłaś też do tego, że tak na dobrą sprawę nie wiesz gdzie się znajdujesz! Czyż nie tak? - zapytała uśmiechając się promiennie.
- Powiem ci jeden sekret. Sekret szczęścia. Nie patrz w przeszłość ani w przyszłość. Szczęśliwi czasu nie liczą, nie zważają na konkretne położenie miejsca, w którym się znajdują. Podejdź tu i spójrz. - odsłoniła łapą napis - To - wskazała - Jest sekret szczęścia. Nie gonić za nim i patrzeć za siebie. Po prostu TERAZ I TU BYĆ szczęśliwa. Rozumiesz? - zapytała siadając.

Ines

Wsłuchiwała się w słowa wilczycy. Spojrzała również na napisy. Nagle się szeroko uśmiechnęła i przytuliła wilczycę. -Dziękuję Ci bardzo za przekaz tejże nauki Evano..- powiedziała i skinęła do niej głową na znak zapamiętania, jakże i podziękowania. To może teraz będzie mówiła do niej Sensei? Nie no bez przesady, sądziła że wilczyca nie będzie tego chciała. Zresztą Anabell też musiałaby dodawać końcówkę przy każdej rozmowie z nią.

Elena

- Nie ma za co. - powiedziała wesoło. - Niewielu potrafi dostrzec szczęście w tym co cię otacza. Padają często pytania, co jest takiego niezwykłego choćby w płatkach śniegu prawda? A jest i to wiele. Każdy jest inny, tworzy piękne wzory, kształty. Skrzą się w promieniach słońca niczym diamenty rozsypane po ziemi i czynią wszystko jak z bajki. I z tego prostego przykładu też powinnaś wyciągnąć kolejną prawdę życiową. Spróbujesz? - zapytała z uśmiechem zachęcając Anabell do próby odgadnięcia. - Dodam, że nie jest to jedna prawda, którą możesz odkryć w moich słowach. - puściła do niej oko.