Las Roślinażeców

Ines

-Ty serio nadal to pamiętasz? Fajnie wiedzieć, ja już o tym prawie zapomniałam.- powiedziała z lekkim niedowierzaniem, on serio pamiętał? Jej to dziwne. Machnęła ogonem i uśmiechnęła się do Jaela. -Mhm.. a jak Viki z Shajenem?- zapytała owijając ogon wokół łap.

Samuerian

- I wszystko kończy się happy endem! - rzekł z uśmiechem Jael patrząc na skruchę Anabell. Hmm... skoro teraz wiele rzeczy się wyjaśniło można oddać się przyjemnością. Wilk rozejrzał się wokół w poszukiwaniu dziewczyn, a jego wzrok padł znowu na Ferine. Ładnej, intrygującej Ferine... - Viki z Shajenem... - rzekł młody nie odrywając wzroku od Ferine. - A dobrze, dobrze. Nadal razem. - powiedział przenosząc w końcu spojrzenie na Anabell.

Ines

Spiorunowała wzrokiem Jaela. -Panie Jaelu! Zostaw lepiej Ferine bo się załamie przez ciebie psychicznie, w doła ją wpędzisz.- rzuciła do niego zgryźliwie. -Wiecie co? Ja się od was odłączę, Nathaniel idziesz?- zapytała i się podniosła. Machnęła ogonem. Cały Jael! Wilczyca zniknęła w cieniu lasu.

z/t

Nathaniel

Spojrzał na odchodzącą Anabell, a później na Jaela. Kolejny podrywacz? Oj biedna Anabell, od małego nie lubiła podrywaczy. Nathaniel nic nie odpowiedział. W końcu to była jego siostra i nie powinien się mieszać w jej sprawy, a Jaela. Lecz z drugiej strony była waderą. Waderą posiadającą wszystko to co Nathaniel lubił w dziewczynach, no i co on miał teraz zrobić? Chwilę się zastanawiał. Lecz postanowił jednak zostać i poczekać na dalszy tok wydarzeń. Anabell powinna być taka jaka niegdyś, lecz możliwe jest także to, że to Jael mógł się zmienić a nie ona. On tylko wiedział, że to nie jest już jego Anabell. Tamta była intrygująca. -Mhm.. Jael, a Anabell co się stało?- zapytał przekręcając pysk.

Debra

Ferine spojrzała na odchodzącą Anabell. co jej się ostatnio stało że aż tak się zachowuje?! Myślisz, że niby znasz wilka, a ten pokazuje jaki naprawde jest. Ferine popatrzyła na Jaela. Ciekawe co on o tym wszystkim myśli?

Nathaniel

Z pyska Nathaniela wydobyło się westchnięcie. -Nie wiecie czemu..- powiedział. To co przeżyła Anabell.. tego nie przeżyła nawet Kyinra. Nie miała miłej przyszłości, ani miłego zdarzenia z wilkiem, a jeżeli opowiadała im swoją historię to pominęła najważniejszą rzecz.. czy ktoś słyszał o takich osobach jak pedofile? jeśli tak to dobrze, bo to właśnie dlatego Anabell nie lubi podrywaczy.

Samuerian

- Anabell... - rzekł Jael znowu wracając wzrokiem do Ferine, choć mówił do Nathaniela. - ... ma humorki. - Skoro dziewczyny nagadały o nim Ferine, to raczej nic nie wyjdzie z czegoś... więcej, ale chyba popatrzeć na ładną wilczycę można?

Nathaniel

-Ona niema humorków tylko ma powód do nielubienia podrywaczy. I nie wmawiaj mi proszę ciebie, że ona ma humorki.- prawie, że prychnął do niego. Ta... szkoda tylko, że najpierw im nie powiedziała. A on niema zamiaru za nią tego robić. I jak on w ogóle śmie mówić, że ona ma humorki. -Zdążyłem tyle z wami posiedzieć i już stwierdzam Jael, że ty jej w ogóle nie znasz.- dodał i machnął ogonem.

Samuerian

Jael oderwał wzrok od Ferine i spojrzał zdziwiony na Nathaniela.
- Nie znam? Tylko, że akurat An często się tak zachowuje. I bardzo możliwe - nie znam jej za dobrze. - rzekł spokojnym, pojednawczym głosem. - Ale to moja przyjaciółka, i jeśli wiesz o niej coś, co powinienem również wiedzieć, żeby nie zranić Anabell w jakikolwiek sposób, to możesz mi powiedzieć.

Nathaniel

-Ona się tak zachowuje tylko w twojej obecności.- powiedział i usiadł. Otrzepał futro by móc za chwilę znowu spojrzeć na Jaela. -Cóż... gdy była młodsza spotkała pewnego wilka. Też był takim podrywaczem jak ty, zachowywał się zupełnie tak samo jak ty. Zakochała się w nim, on zaczął z nią kręcić i w ogóle było fajnie.. po jakimś czasie Anabell zrozumiała, że zakochała się nie w tym co potrzeba. Otóż chciał ją zgwałcić. Zerwała z nim, ten ją prześladował. W domu miała problemy, z nikim się nie dogadywała i tak dalej. Uciekła z domu. Gdy była w lesie zauważyła tego samego wilka co z nią niby chodził. Udało mu się zgwałcić jej przyjaciółkę, była ona dorosłą waderą. Anabell lekko zdezorientowana wyskoczyła zza krzaków i mu no.. nie zdążyła przeszkodzić. Przyjaciółka kazała jej uciekać, ona się jej posłuchała. Od tamtej pory nienawidzi podrywaczy, bo ma z nimi złe wspomnienia.- opowiedział i ziewnął.

Samuerian

Jael zmarszczył brwi słuchając opowieści Nathaniela. Jeżeli była ona prawdziwa, co można wywnioskować z poważnej miny wilka, to An rzeczywiście miała powód, by nienawidzić podrywaczy. Ale widocznie Nath nie wiedział, że Anabell była jedną z najlepszych przyjaciółek Jaela, więc raczej należy poddać wątpliwościom to, czy nienawidzi młodego wilka. Jednak ten, postanowił zachować te spostrzeżenia dla siebie. Nie miała zamiaru wyprowadzać Nathaniela z błędu, bo i tak już go polubił. (Muhahaha! Teraz nie ma już odwrotu).

Nathaniel

-Błagam cię tylko o to abyś przy niej nie podrywał wilczyc, chyba że na serio chciałbyś aby ona miała cię za kogoś innego niż za przyjaciela. Możesz jej się kiedy podpytać czemu się tak dziwnie zachowuje, ona ci dokładniej opowie. Bo u mnie to było skrócone. Zresztą... ona jest bardziej przekonująca.- powiedział i się zaśmiał. -A właśnie.. któregoś dnia możemy obaj iść na łowy.- dodał i go szturchnął łapą znacząco.

Samuerian

- Możemy, możemy... - rzekł Jael, a na jego pysku znów pojawił się standardowy uśmiech. "Nie podrywać przy An" - zanotował zasadę gdzieś w mentalnym notatniku, o którego położeniu wiemy tyle, że znajduje się w głębi mózgu Jaela.

Nathaniel

-Tyle, że wiesz.. różnimy się. Ty podrywasz każdą. A moja zboczona duma każe mi dzielić wilczycę na części. Mój ideał nie musi być jakiś tam, on musi być idealny. Głębokie zielone, niebieskie bądź żółto-zielone oczy, ładna sylwetka, ładne łapy, namiętny głos. Tak więc wiesz.. różnica między nami spora.- powiedział to co wiedział z dumnym uśmiechem na pysku.

Samuerian

- Każdą? - oburzył się Jael. O nie! On podrywał tylko to, co ładne, mowy nie ma, by jakaś niezbyt ... wilczyca przykuła jego uwagę. Znaczy uwagę na razie przykuwała każda... bo w sumie charakter też się liczy. - Och, bluźnisz, przyjacielu. Nie każda spełnia wymagania Jaela. Musi być bowiem ładna, lub mieć charakter. Lub i to, i to. Taak. I to, i to najlepiej.

Nathaniel

-Oj kolego, musisz się jeszcze wieele nauczyć... jak na razie mym ideałem jest Anabell. Bowiem lepszej wilczycy nie widziałem, lecz masz rację.. charakter też się liczy, a Anabell ma wszystko to czego pragnie ma zboczona męska duma. Zresztą.. jak w mych nieziemsko pięknych oczach widzę, że każda ci się podoba. Ale nie jestem pewny czy ładna wilczyca z charakterem i krzywymi łapami by cie się podobała.- znowu zaczynał te długie wykłady prawić, on to powinien jakimś instruktorem być, albo sędzią. Bardziej się opłaci. -Lecz nie! Anabell to wręcz chodzący ideał! W niej jest wszystko idealne!- dodał podniesionym głosem. Niema to jak szczerość.

KokuRai

Koku przyszła tutaj wesoło i uradowana. Truchtała spokojnie i dostojnie, a na twarzy miała namalowany uśmiech. Zauważyła Jael, a obok niego jakiegoś innego samca. Zamachała ogonem, a następnie usiadła przy drzewie. Wadera kochała to miejsca. Jej oczy zabłysły, a jej wzrok był skierowany w górę.

Samuerian

Jael ziewnął pokazowo na dobre rady wujka Nathaniela, a potem jego wzrok wychwycił nową osobę, która zaszczyciła to miejsce swoją obecnością.
- Siemasz, Koku. - rzekł doń z uśmiechem, który w najbliższym czasie nie opuści jego pyska.

KokuRai

- Cześć - powiedziała do niego z uśmiechem i zamachała ogonem. Na jej kufie widniał wielki uśmiech. - Jak tam u ciebie? - zapytała i spojrzała na nieznajomego. - Część jestem KokuRai - przywitała się wprost do samca Nieznanego. - Widzę że znasz naszego romantyka - rzekła z lekkim śmiechem.

Nathaniel

-No ej, aż tak bardzo cię zanudziłem?- zapytał i zmarszczył nos dla jaj. Ułożył łapę na łapę i spojrzał na przybyłą wilczycę. -Bry. Jestem Nathaniel. Miło mi.- powiedział do niej i machnął ogonem. Był zbyt leniwy na to aby się teraz ruszyć. Zdmuchnął grzywkę z oczu i znowu patrzył przed siebie. Ale jednak musiał się podnieść. Podniósł się i usiadł patrząc to na Jaela to na Koku.-Owszem, znam.- przytaknął.