Las Roślinażeców

Samuerian

- Aaa... bez zmian. - rzekł z uśmiechem. - A u ciebie? Coś ciekawego? - Wilk znowu wspomniał dobre czasy, kiedy byli zgraną paczką. A teraz - co u ciebie, a dobrze, dobrze i znowu ich drogi się rozejdą. Gdzie wszyscy? Co się z nimi dzieje? Zero kontaktu...

Nathaniel

Nie miał teraz do roboty nic innego jak słuchanie o czym ta dwójka rozmawia. Westchnął ledwo słyszalnie i machnął ogonem, tak jak zwykle zresztą. Nic innego do roboty poza tym nie miał.. ziewnął przymykając oczy i znowu ułożył pysk na łapach.

KokuRai

- Mimo iż znów miałam nieudaną miłość i mimo tego że mam chore serce, to dobrze - powiedziała i uśmiechnęła się szeroko, a następnie zamachała ogonem. - Mi też miło cię poznać - rzekła do drugiego samca. Koku patrzyła na oby dwóch wesoło. Jej oczy zabłysły, a wiatr delikatnie rozwiewał jej futro.

Nathaniel

Nathaniel wsłuchując się w słowa wilczycy aż się podniósł. Wyprężył pierś. -Kto był taką wstrętną bestią aby łamać tak pięknej waderze jak ty serce?! Co za tupet w ogóle miał ten wilk!- rzucił oburzony. Jak to w ogóle możliwe? Kto był taki aby łamać Koku serce? Ależ chamstwo!

KokuRai

- kiedyś złamał mi serce Schatt, mój przyjaciel, potem Jael, tak ten romantyk, a teraz Veli-Matti Onni, lecz on miał już partnerkę, a ja o tym nie wiedziałam - powiedziała patrząc wesoło na samca. Zamachał ogonem, a jej oczy zabłysły. Niebo zaczęło się zachmurzać.

Nathaniel

-I tak to jest szczyt chamstwa! Tak nie można traktować dam. One nie są tylko po to aby im łamać ruziowe serduska.- powiedział wilk. Tsak.. on rzeczywiście przesadzał, ale to w końcu on, a on prawie z wszystkim przesadza. No cóż może nie z wszystkim, ale z większą połową tak.

Samuerian

Veli-Matti Onni? A któż to? No proszę, więc jednak Koku znalazła sobie nowe towarzystwo. Hmm... Chyba już się uodporniła na łamanie serc, bowiem wyglądała promiennie! Może powinien to powiedzieć?
- Koku, wyglądasz promiennie! - rzekł. - Ale z tym sercem, to chyba nic poważnego? Może to od tych ciągłych złamań...

KokuRai

- Jael z sercem nic poważnego - powiedziała i uśmiechnęła się. ,,Proszę serduszko nie teraz" pomyślała, a po chwili złapała się za klatkę piersiową. - Kto by pokochał taka wilczycę jak ja. Czasami palę, mam chore serce i jeszcze mam fobie na punkcie motyli - powiedziała patrząc na ziemie.

Elena

Gdy padło imię jej ukochanego odwróciła łeb.
- Witaj KokuRai. - powiedziała, wstała i pełnej gracji krokiem podeszła do grupki. - Jak twoje serduszko? - w tym momencie Koku chwyciła sie za serce a Evana natychmiast znalazła się przy niej - Proszę, posłuchaj mnie i pozwól zaprowadzić do lecznicy, akurat to samo nie zniknie...

Genieße

Westchnęła, budząc się z zadumy. Znowu. Ponoć w jej wieku to normalne, żeby tak się uganiać za chłopakami... Czy nie miała czasem nieświeżego oddechu? Futro się jej nie skołtuniło? O matko, jakby chłopak ją taką zobaczył...
-hiena, po co siedzisz na tym drzewie?-zapytała, szukając gałęzi, na których mogłaby wdrapać się na drzewo.

Nathaniel

Nathaniel spojrzał na wilczycę o niebieskiej grzywce. Westchnął prawie, że nie słyszalnie i przeniósł swe zimne i lodowe spojrzenie na Evane. Otulił się ogonem nie wiedząc co ma ze sobą zrobić i ziewnął. Ułożył pysk na łapach i patrzył przed siebie, jego wzrok nie był na nikim ułożony.

Samuerian

- Nic ci nie jest? - spytał zaniepokojony Jael podchodząc do Koku. Nie wyglądała najlepiej. - Jeszcze z tym nie byłaś w lecznicy? Oj, zła Koku, zła... - zganił przyjaciółkę, ale jego oczy jak zawsze były rozbawione. - Lepiej daj się zbadać specjaliście.

Nathaniel

-Mówiąc specjalista nie miałeś siebie na myśli, no nie?- zapytał z ironią. Ciekawe czy Jael zna się chociaż trochę na medycynie, ziołach i reszcie tych bzdur potrzebnych do życia. Ale jednak w tej jego główce sądził, że jednak Jael mówi o sobie.

Samuerian

- Co? - zdziwił się młody wilk. - Nie. Miałem na myśli lekarza. - powiedział zgryźliwym tonem. - Takiego z lecznicy... - dodał jakby chciał być pewny, że kolega go zrozumie. Nie chciał, by zabrzmiało to wrednie, ale zmartwił się zdrowiem Koku.

Debra

Ferine przysłuchując się rozmowie wilków tylko kiwała głową. Spojrzała w stronę nowo przybyłej wilczycy. Kolejna. Och dlaczego Anabell powiedziała jej o swojej przyszłości, a nawet nie wspomniała że ma brata? Spojrzała na Jaela który najwyraźniej też na nią patrzył co jakiś czas. Czemu?

KokuRai

- Nie proszę tylko nie do lecznicy - powiedziała do wilków. Spojrzała na Evanę. - I tak, to nic nie da - rzekła. Koku siedziała i rozejrzała się, a następnie jej wzrok zatrzymał się na Jaelu i drugim samcu.

Samuerian

Wzrok Jaela zaczął zezować w stronę Ferine, która też na niego patrzyła.
- Jesteś pewna? - rzekł jednak do Koku troskliwym głosem. - Bo mogę cię zaprowadzić, jakby co... - powiedział i uśmiechnął się delikatnie.

KokuRai

- Jestem pewna - powiedziała z uśmiechem i puściła klatkę piersiowa. Koku nie żeby chronić serce, to nie mogła wchodzić do jeziora zmian. Uśmiechnęła się wesoło, a następnie spojrzała na Evanę, a następnie na swój ,,stary cel".

Hexe

Hexe powolnym krokiem wszedł między drzewa. Rozejrzał się i westchnął. Kilka samic, kilka samców... żadnych obojnaków... To, co zwykle. Przycupnął niezauważenie pod jednym z drzew. Słyszał szelest liści. Po drugiej stronie pnia wilczyca próbowała wdrapać się na drzewko. Po co jej to? Ach, te dziewczęta. Nic, tylko się malują, piszczą, słysząc Biebera (łuu, podkreśliło! Czyli mój komputer też coś do niego ma!) i włażą na drzewa. Położył się, przyglądając się z ukosa jej wysiłkom, w międzyczasie nucąc swoją mruczankę, której nauczył go kiedyś brat.

Próżny trud, by uciec
od ognia zagłady
Kiedyś nadejdzie koniec
Na to nie ma rady
Po co się wdrapywać
na najwyższe drzewa świata
gdy śmierć ma na to radę-ona lata
Po co płakać, gasząc karmazyn
Gdy nie gaśnie ogień, lecz mocniej parzy
Lepiej po prostu usiąść na trawie i
czekać końca swych dni...
Lepiej po prostu usiąść na trawie
i oddać się dobrowolnie zjawie...
By Ja

KokuRai

Koku spojrzała z uśmiechem na nowo przybyłego i zamachała ogonem, a następnie spojrzała na Jaela. Patrzyła na dwóch samców przez cały czas. Wiatr wiał nawet mocno, a śnieg latał jak oszalały. Jej oczy zabłysły, a śnieg nadal szalał.