Las Roślinażeców

Hexe

Spojrzał znużonym wzrokiem na czarnogrzywą. Co chciała mu przekazać poprzez to machanie ogonem? Nie zastanawiał się długo, szybko bowiem wrócił do poprzedniego zajęcia-do oglądania spadającej z coraz to kolejnych gałęzi wilczycy o niebieskiej grzywie.

Etien

W głębi lasu pojawiła się wilczyca o żółtej grzywce. Szła powoli, nie zwracając nawet uwagi na to czy idzie prosto, jak panienka czy raczej krzywo stawiała łapy, ale jednak stawiała je prosto. I szła nawet z gracją. Rozejrzała się i wskoczyła na jedną z gałęzi drzew. -Witam. - powiedziała na przywitanie.

Samuerian

Jael spojrzał na nową wilczycę, która właśnie się pojawiła.
- Witam serdecznie. - rzekł ze swoim uśmiechem kłaniając się delikatnie waderze o żółtej grzywce. - Jestem Jael. - przedstawił się, a następnie jego rozbawiony wzrok powędrował ku wilkowi, który też niedawno przybył w to miejsce.

Etien

Spojrzała na wilka który właśnie się przedstawił z zaciekawieniem. -Etien jestem, miło mi.- przedstawiła się krótko i uśmiechnęła ukazując rząd białych, jak śnieg zębów. Jej ogon swobodnie zwisał z gałęzi i kołysał się na wszystkie strony. Jej grzywka falowała na wetrze tworząc z ogonem wspaniałą wręcz kompozycję.

Samuerian

- Więc miło mi cię poznać, Etien. - rzekł Jael uśmiechając się nadal czarująco i znów przenosząc wzrok na wilczycę o żółtej grzywce. Młody wilk przekrzywił łeb i machnął kilka razy ogonem, na znak czegoś tam.

Etien

Mruknęła tylko. A może by tak zeskoczyła z tej gałęzi i podeszła do wilka? No cóż, może i to rozsądne i kulturalne, lecz ona kulturę miała w głębokim poważaniu. Tak czy siak zdecydowała się i zeskoczyła lądując na cztery łapy tuż przed wilkiem. Grzywka zasłoniła jej jedno błękitne jak niebo wiosną oko. Nie zwracając uwagi na nią uśmiechnęła się wręcz przeuroczo. -Fajne okulary..- powiedziała tym swoim melodyjnym głosem, nie robiła tego specjalnie - ona już to miała we krwi. Melodyjny i namiętny ton, plus urok.

Samuerian

- Ach, dziękuję droga Etien. - rzekł Jael, jak zawsze się uśmiechając (ależ z niego radosny wilczek). - A ty masz bardzo miły głos. - odwdzięczył się komplementem za komplement i roześmiał się cicho. Dawno nie spotkał żadnych nowych osób, więc pogaduszka z kimkolwiek była wskazana.

KokuRai

Koku uśmiechnęła się do nowo przybyłej. - Jestem KokuRai - powiedziała, a następnie spojrzała na Jaela. Ach ten podrywacz. Zamachała ogonem, a następnie zaczęła słuchać ich rozmowy. Jej oczy zabłysły, a wzrok przenosił się raz na Jaela, a raz na samice.

Etien

-Miło mi, Koku. Ja jestem Etien, jak już słyszałaś.- odpowiedziała wilczycy i przeniosła wzrok na Jaela-Ależ niema za co.- powiedziała i przesunęła płynnym ruchem grzywkę z oka. A tak to sobie z kultury kpiła, a może ma ochotę się pobawić i po podrywać wilka? Wszystko możliwe. -Miły? Ależ bardzo dziękuję.- skinęła pyszczkiem w ramach podziękowania, pierwszy raz jej coś takiego powiedział. -Cóż... jesteś nawet miły..- stwierdziła. To nie był żaden komplement, tylko czysta szczerość.

Samuerian

Jael spojrzał z uśmiechem na KokuRai.
- Czy już wszystko dobrze? - spytał z niepokojem. Miał przecież pestkę... jemu się raczej nie przyda, a jeśli Koku była poważnie chora... mógłby jej dać, w końcu jabłko na cmentarzu mówiło, że leczy każdą chorobę... Kiedy to było...? W halloweenową noc... tak, dobrze pamięta.

Etien

Czyli jednak Jael należał do grupy podrywaczy, troszkę było po nim to widać, ale teraz jak Etien naprawdę będzie miała ochotę na mały flirt to tylko trzeba by współczuć Jaelowi. Znowu przeniosła wzrok na Koku, coś jej dolegało? Cóż... można było wyczuć od niej woń papierosów, dlatego mogłaby mieć problemy z sercem. -No to Panie Jaelu, długo tu pan przebywa, w tej krainie?- zapytała nadal nie rezygnując ze swojego uroczego uśmiechu.

KokuRai

Serce Koku naglę zaczęło mocno boleć, jednak nie przejmowała się tym, a naglę z bólu upadła. - Nic mi nie jest - powiedziała pomału się podnosząc, jednak nie na długo. Jej serce zaczęło mocno boleć. Jej choroba się wzmacniała jak widać. Koku jednak nadal była przytomna.

Etien

Jednak zareagowała szybko gdy tylko Koku upadła. Podeszłą do niej, uśmiech znikł z jej pyszczka. Chciała zostać lekarzem, tylko teraz co miała zrobić? Zachowała jednak zimną krew. Dobrze, że miała na szyi małą kosmetyczkę w której bez problemu mieściła się buteleczka z Streptokinazą. Otworzyła kosmetyczkę i wyjęła buteleczkę. Po chwili na jej łapie pojawiła się tabletka, którą wsadziła do pyszczka Koku, oczywiście podtrzymała jej głowę aby się nie udusiła przy łykaniu. Schowała buteleczkę i zasunęła kosmetyczkę. -To co Ci podałam to Streptokinaza. Jest to pozakomórkowy enzym produkowany przez paciorkowce. Ból powinien ustać na najbliższe dwa dni.- wyjaśniła. Tak ona uwielbiała medycynę, znała wszystkie syropy, zioła, wywary i proszki. Co pomaga i co szkodzi, taka chodząca encyklopedia.

Elena

- Witaj Etien. Jestem Evana. - powiedziała miłym tonem i lekko skłoniła głowę. Gdy KokuRai upadła a Etien podała jej pigułkę Evanie zrobiło się lżej na sercu.
- Czyżbyś planowała zostać w przyszłości medykiem? - zapytała kładąc się obok Koku nie wykonując żadnego zbędnego ruchu.

Etien

Wilczyca tylko na chwilkę spojrzała na Evane. Po czym znowu patrzyła na Koku, czy z nią lepiej. -Miło mi cię poznać, tak zamierzam zostać lekarką. A właśnie.. przepraszam, że na ciebie ciągle nie patrzę przy rozmowie, lecz lekarz musi uważać na swojego pacjenta niż zajmować się ciągłym patrzeniem na rozmówce.- powiedziała co wiedziała i spojrzała na Evane gdy Koku się nie pogorszyło, ani nic nie stało. Zerknęła na Jaela po czym znowu patrzyła na Evane.

Samuerian

Jael uśmiechnął się widząc, że Etien ma zapał do medycyny. Czyżby pojawiła się tu druga Lea? Taak... Lei również dawno nie widział.
- Koku, nie mów, że wszystko w porządku, bo z tego co widzę, najlepiej nie jest... - powiedział wilk spokojnie patrząc na przyjaciółkę i co chwila zerkając w stronę Etien.

Etien

-Nie jest za dobrze? Jest bardzo dobrze..- powiedziała i się zaśmiała. Małe pudełeczka z drobnymi pigułami, kilka maciupkich flakoników z syropami, bandaż gdzieś jest - ona była zabezpieczona. Przygotowana na wręcz każdą sytuację jaka ją może spotkać w drodze. Nawet w czasie głupiej zabawy można sobie łapę zwichnąć, wtedy pielęgniarka Etien rusza w bój! -Będzie z nią dobrze, jak się ocknie dam jej kilka tych pigułek. Więc się nie musisz martwić. Jest pod nadzorem Doktor Etien.- powiedziała przekonująco. Na jej warcie nic się nie może stać! Doktor Etien czyż to nie brzmi uroczo?

Samuerian

- No nie wiem, czy faszerowanie jej cały czas lekami to dobry pomysł. - rzekł Jael nieprzekonany. - W prawdzie nie znam się najlepiej, jednak na prawdę mi się wydaje, że powinna poddać się badaniom i, jeśli to możliwe, leczeniu. Od lekarstw może jej zupełnie wysiąść, ta no... wątroba. - rzekł niezbyt obeznany wilk dumnie, że cokolwiek pamięta z dziedziny medycyny.

Etien

-Panie Jaelu jest gdzieś tu lekarz?- zapytała zupełnie nie przekonana tym co przed chwilą powiedział wilk. Zerknęła na niego z uśmiechem na pyszczku. Możliwi iż może wysiąść jej wątroba, ale prędzej płuca i serce przez palenie. -Jeżeli nie przedawkuje leków to nic jej się nie stanie. Nie mogłaby brać tego dzień w dzień po Bóg wie ile razy. Wystarczy raz na jakieś dwa dni. Co do narządów... jeżeli będzie dalej tak zawzięcie paliła nie wysiądzie jej tylko wątroba, ale też jak sam widzisz serce i płuca. Dlatego nie popieram palenia.. - powiedziała lekko lodowato, ale taka była prawda. nie spodobało jej się to, że Koku paliła. Czyżby chciała się bardziej do ludzi upodobnić?

KokuRai

Koku otworzyła oczy, a następnie spojrzała na Eien. Uśmiechnęła się lekko, lecz nie wstała wała. Jej ogon leżał na ziemi, a wiatr rozwiewał jej futerko. Śnieg nie padał, a raczej pomału topniał. Leżała cały czas, a jej oczy niezamykały sie.