Las Roślinażeców

Elena

- Nic nie szkodzi, rozumiem. - powiedziała do Etien z ciepłym uśmiechem na pysku. Jej oczy koloru płynnego złota nadal patrzyła na KokuRai z troską. - Jak się czujesz? - zapytała gdy czarnogrzywa otworzyła oczy.

Etien

-Mam do ciebie prośbę Koku.. nie pal tak często, bo sobie tylko psujesz płuca, serce i wątrobę, tylko tyle. A jeżeli chcesz, mogę ci to dać..- powiedziała i wyjęła buteleczkę z pigułkami. Z tym samym lekiem co jej wcześniej podała. -Wiem co mam robić! nie musicie mnie pouczać.- warknęła prawie.

Samuerian

- Lekarze zazwyczaj są w Lecznicy. - powiedział Jael w stronę Etien delikatnie się uśmiechając. - Koku, nie bój się. Tylko pozwól się zbadać specjaliście. Może coś poradzi. I nie pal. Etien ma rację. - dodał.

Natja

Natja przechadzając się wkroczyła na teren owego lasu. Nie miała pojęcia po co tu idzie, ale spacerek nie zaszkodzi. Tak naprawdę przeszła przez terytorium miejsca. Następnie pobiegła... gdzieś, nie mając upatrzonego celu.

z.t

Hexe

Hexe zamachał ogonem, widząc nową. Przestał, gdy niejaka Koku się przewróciła. Spojrzał na nią z niepokojem malującym się na jego czarnym pysku. Zawahał się na chwilę, po czym wstał i szybko doń podbiegł.
-Co się stało?-zawołał, nie do siebie, a jednak w miarę normalnie. W takiej sytuacji po prostu jego obowiązkiem było zachować zimną krew.

Etien

-Nic się nie stało, źle się czuje. -powiedziała do Hexe i uśmiechnęła się w stronę Evany i Jaela. No cóż dobrze, że oni chociaż jej bardzo nie przeszkadzali. Bo by było takie coś - O matko! Coś jej się stało? Koku Koku.. a biedna Etien by na nich nakrzyczała, za to że się mieszają i ją rozpraszają. No i kto byłby górą?

KokuRai

Koku wstała i wzięła pigułki. Spojrzał na Jaela, a następnie na niejakiego Hexe. Wadera schowała pigułki, a jej ogon leżał na ziemi. - Już czuję się lepiej - powiedziała. Samica zlustrowała otoczenie i uśmiechnęła się szeroko. Wiatr wiał delikatnie.

Etien

-No to dobrze.- powiedziała i odetchnęła z ulgą. -Ile na dzień palisz?- zapytała i przeszyła ją ciekawskim spojrzeniem. Pewnie z dziesięć na dzień pali, no dobra może i mniej. Ale lepiej by było gdyby ograniczyła się gdzieś do.. czterech na cały dzień.

KokuRai

- Dzięki Waspowi się ograniczam - powiedziała dumna z siebie, a następnie uśmiechnęła się. - Oj. Przepraszam ja już muszę iść - rzekła i ukłoniła się na znak że dziękuje. Zamachała ogonem, a następnie wyszła w lekkim pośpiechu. Jej oczy lśniły, a zostały po mniej tylko ślady łap.

zt.

Etien

-Ha! Pegaz powinien być z siebie dumny!- rzekła dumna z zachowania Pegaza i się uśmiechnęła gdy Koku odchodziła. Dobrze, że jej stan się nie pogorszył. No i raczej się nie mógł pogorszyć, chyba że coś innego by zaistniało. Wylew wewnętrzny? Cóż, wtedy to by już nic się nie dałoby zrobić, no zostałby zawodowy lekarz.

Fari

Wilczyca przybiegła tu z Kusketą. Usiadła i czekała na niego. Zauważyła sarnę i zabiła ją. Zjadła mięso i czekała na Kusketę jak pies za panem.

Samuerian

Jael skinął głową Koku na pożegnanie, po czym przeniósł wzrok znów na Etien.
- Więc... - zaczął. - Długo tutaj jesteś? - spytał z uśmiechem przyglądając się wilczycy, która właśnie przyszła, a potem ponownie spojrzał na Etien.

Fari

- Ty zapewne jesteś Jael? - wtrąciła się. - Je jestem Fari. - odparła i niecierpliwie potrząsała ogonem.

Etien

-Czy długo? Cóż.. na pewno krócej od ciebie kochasiu.- powiedziała z tym samym uśmiechem co wcześniej. -Od jakiegoś... miesiąca.- dodała. To była odpowiedź którą na pewno chciał usłyszeć wilk. -Cóż, sądzę że znasz tu wiele miejsc, czyż nie?- zapytała nie spuszczając go z oka.

Yotto

Kusketa przybiegł tu głodny i zasapany za Fari. Glebnął na ziemię, lecz widok mięsa go ożywił. Natychmiast się podniósł i nie zważając na tego, kto jest właścicielem mięsa zaczął jeść natychmiast. Zrobił potem obrót o trzysta sześćdziesiąt stopni i sam o tym nie wiedział. Jego oczom ukazała się Fari. Witam Panią.-Powiedział z uśmiechem do wadery. Usiadł i oblizał swój pysk po najedzeniu się. Był teraz jeszcze bardziej wesół, niż wcześniej. Wystawił język i począł oddychać szybko, bo był jeszcze i tak zasapany. Z jakiej jesteś watahy? Bo ja z Ognia.-Powiedział i przy lada okazji czekał na odpowiedź.

Samuerian

- Trochę znam... - powiedział Jael z uśmiechem, po czym zwrócił się do szarej wilczycy - Taak. Jael to ja. A skąd mnie znasz, jeśli oczywiście mogę spytać? - rzekł, a uśmiech nie opuszczał jego rozbawionej twarzy.

Etien

-No nie śmiem w ogóle wątpić w to, że nie znasz żadnego kąta.- rzekła i się zaśmiała. Jej lodowate spojrzenie dostrzegło parę wilków. Westchnęła cicho. Co oni mają z tymi parami? Jej, przecież partner jest jeden na całe życie, bynajmniej tak być powinno.

Fari

- Chyba kiedyś się widzieliśmy... - zanurzyła się w wspomnieniach.
- E kto zjadł mi mięso? - zrobiła złą dla zabawy minę. Zauważyła kawałek mięsa w pysku Kuskety i zaśmiała się: Taki głodny byłeś? A co do watahy to nie pamiętam. Chyba Wiatr. Nieeeee na pewno wiatr! - uśmiechnęła się i odparła: - Częstować się wilki mięsem, bo po to tu jest!

Yotto

Ku się zaśmiał i spojrzał na Fari, która miała groźną minę. Wyczuł, że tak zrobiła dla zabawy, więc on zrobił też złą minę i diabelski uśmiech, oraz zaczął lekko podwarkiwać. To też było dla zabawy. Potem jednak przestał. Wiatr to całkiem miła wataha.-Pomyślał po chwili i na tą myśl uśmiechnął się mocno. Zauważył, że z jego pyska sterczy kawałek mięsa. Szybko go zjadł i udawał, że nic się nie stało. Siedział jednak ciągle. To o czym pogadamy?-Zapytał się Fari z lekkim, lecz miłym uśmiechem.

Etien

Zerknęła przelotnie na parę wilków, po czym jej spojrzenie znowu wróciło na Jaela. Ciągle na niego patrzyła tak.. inaczej. Wyglądała słodko i niewinnie. A przecież tak nie jest, jednak dobrze że tak wyglądała. Ciekawa była jednak czy Jael się zgodzi zabrać ją w kilka ładnych miejsc. Musiała pozwiedzać, jeśli miała tu zamieszkać musiała znać każdy kąt tej cudownej krainy.