Las śmierci

Torak

Spojżałem na Ciemnofutra-Znasz je?-spytałem patrząc jej w oczy,ponownie wziąłem kawałek drewna,nóż i zacząłem żeźbić wilczyce.

Seele

-Tak-powiedziała spuszczając wzrok na Toraka, spojrzała na kawałek drewna, który coraz bardziej ją przypominał. Zafascynowana patrzała tak na tą drewnianą figurkę, w której nie brakowało najmniejszych szczegółów.

Torak

Gdy ukończyłem figurke wilczycy podałem ją Ciemnofutrej ale natychmiast ją przysunołem do siebie-Kurde! ale ze mnie gapa zapomniałem o oczach Przepraszam cie bardzo-powiedziałem i walnołem sobie łapą o głowe,wyjąłem dwa szmaragdy i wsadzilem je na mjejsce oczu-Prosze teraz jest gotowe-dodałem podając wilczycy figurke w łapy.

Seele

Ciemnofutra delikatnie wzięła figurkę do łap.
-Dziękuję, jest śliczna- powiedziała przyglądając się figurce. Była zachwycona.- Jeszcze nigdy nie widziałam czegoś tak ślicznego.

Torak

Spojżałem z uśmiechem na wilczyce-niema za co,poprostu lubie rzeźbić-powiedzialem,zchowałem nóż,polożylem się na plecy,oparłem głowe o łapy i spoglądałem w niebo.

Seele

Ciemnofutra spojrzała na Toraka.
-Chcesz być moim partnerem?-spytała po chwili namysłu. Szukała już od dawna, ale nie znalazła jeszcze odpowiedniego. Spuściła wzrok mając nadzieję, że nie odmówi.

Torak

Gdy usłyszalem pytanie Ciemnofutrej usiadłem jak na rozkaz troche zawstydzony
-Chcesz być z człekokrztałtym wilkiem?-spytalem uśmiechając się,na polikach wyskoczyły mi rumience a były tak widoczne na białym futrze jak czarne na białym.

Seele

-Tak, mi to nie przeszkadza-podeszła do niego i polizała go po nosie.-Nigdy nie spotkałam takiego wilka jak ty.-powiedziała i zaczęła lekko machać ogonem.

Torak

Spojżałem jej w oczy i zaczołem machać ogonem-Ja także nie spotkałem wilczycy o takich oczach jak twoje-powiedziałem i polizałem ją po nosie a mój ogon dotknoł jej ogona.

Seele

-A więc jak, będziesz moim partnerem?-spytała się cicho. Chciała być z tym wilkiem, z żadnym innym nie czułaby się szczęśliwa. Znowu polizała go, ale tym razem trochę dłużej.

Torak

Spojżałem jej w oczy a moje zabłysneły-Jasne ze tak-powiedziałem i także ją polizałem ale troch dłużej niż ona mnie.

Seele

-Może pójdziemy nad Romantyczny Wodospad? -spytała się i zaczęła go lizać po nosie i bić ogonem o ziemię. Cieszyła się, że został jej partnerem, lepszego znaleźć nie mogła.

Torak

Spojżałem jej w oczy-ok chodzmy-powiedziałem-a jeśliniechce ci się isć mogę zawołać Willa żeby nas podwiózł-powiedziałem.

Seele

-Może jednak pójdźmy, jeszcze zawiezie nas pod zły adres. -powiedziała i zniknęła za krzakami-chodźmy -powiedziała czekając na Toraka

Torak

Widzac jak Ciemnofutra znika pobiegłem za nią znikając za krzakami.

Akeli

Akeli przybiegła do lasu. I się przeciągnęła. Musi się rozluźnić. Czyli zapolować. Satysfakcja z zabijania mru. Spojrzała na sarnę. Zaczęła się skradać. Aż tu hop na nią. Przygwoździła ja do ziemi i położyła się na niej tak aby kły docierały do jej gardła i ciach! Kły zostały zaciśnięte. Sarna nie żyła.

Rydian

Eragon biegł za Akeli. Gdy dotarł, sarna była martwa. Podszedł do Akeli i powiedział:
-Ja to wezmę.- Mówiąc to chwycił sarnę i ruszył w kierunku miejsca, w którym byli wcześniej. Czekał na Akeli. Po chwili uż go tu nie było.

Akeli

- Zgoda. Skoro nalegasz. - dla niej to było spoko. Ona tylko poluje a resztę robią za nią. Aby tak zawsze było. Ruszyła za nim z dumnie uniesioną głową.

Heroine

Przyszła powolnym krokiem z nudów machając długą kitą we wszystkie strony. Nie widziała wielu znajomych pisków, więc położyła się pod pobliskim... pod drzewem. Przypomniało jej się, co tu si wcześniej wydarzyło. Miała nadzieję, że w przyszłości uniknie takich tarć.

Brenda

Co za chołota. - mrukneła Brenda, idac przez las, z rękoma głeboko w kieszeniach. To już nie była kraina wilków. To było więzienie, zakon! A wilki tu były niczym zakonnice z lękiem spełniające każdą zachciankę Boga zamknięte w czterech ścianach. Nie można było zabijać, ani krzywdzić, nawet jeśli ktoś załużył. Nie można było wybiegać poza ciasne zasady, chociaż kara i tak nie była należyta.
I tak oto doszła do lasu. Uniosła wzrok i dostrzegła wilczycę. Znała ją, Tsahaylu.
- O, Tsah. - wyrwało jej się, jakby spotkała ją na zakupach i zaczynała rozmowę o pogodzie. A przecież nie rozmawiała z nikim w miarę "normalnym" od wieków.