Las śmierci

Samanta

Samanta popatrzyła ironicznie na wychodzącą . Łowczyni jednak nie opuściła tego terenu . Machnęła tylko ogonem i uśmiechnęła się sama do siebie zawadiacko . Zamiotła ogonem powierzchnię ziemi . Oczy otworzyła a uszy postawiła na sztorc .

Ashtare

Samanta

- Nie - Powiedziała obojętnie . Wskoczyła na drzewo i tam się położyła . Skrobała sobie pazurem po korze i machała ogonem . Uśmiechnęła się szyderczo do wiewiórki siedzącej naprzeciwko .

Ashtare

Przyglądała się wilczycy.- Jak masz na imię?- spytała. Podeszła do drzewa i oparła się przednimi łapami o pień. Zainteresowała ją. Obserwowała każdy ruch wadery.

Samanta

Zeskoczyła na nią przewracając to nędzne stworzenie . Ona nie dzieliła się takimi informacjami z obcymi . Ona taka nie była . Uśmiechnęła się szyderczo do wilczycy , która śmiała ja o to zapytać po czym szybko chwyciła za szyję i przywaliła do drzewa . W tej oto pozycji zapytała groźnym tonem - Po co Ci ta informacja ? -

Brenda

Zignorowała to białe coś, co się nazywa wilkiem. Żałosne.
Podniosła wzrok przed siebie, i spostrzegła sylwetkę JAKIEGOŚ wilka. JAKIEGOŚ, do czasu, aż spokojnie podeszła i usiadła obok.
- O, Sam. - wyrwało jej się, jakby spotkała ją na zakupach i zaczynała rozmowe o pogodzie. A przeciez tyle było pytań, jakie same cisną się na usta - "gdzie byłaś?! czemu kurde nie dawałaś znaku życia?!". Ale nie chciała pytać, jak jakiś cnotek-niewydymek.

Samanta

- Witaj Brendo - Rzekła spokojnie . Puściła nędzną białą wilczycę . Nie chciało jej się tracić czasu na takie coś . Usiadła obok Brendy . Popatrzyła na nią i po chwili zapytała - Co u Ciebie ? - Uśmiechnęła się . Co dziwne teraz nie był to uśmiech ani zawadiacki ani szyderczy . Ten wyglądał jakby cieszyła się iż spotkała waderę . Czy tak było naprawdę ? No jasne , że tak ...

Ashtare

Szybko wykonała zwinny unik. Nikt nigdy o to Ash nie podejrzewał, ale nie była łagodną wilczycą. Jej ślepia zapłonęły wściekłością Wyrwała się wilczycy, gryząc ją do krwi w nos. Odskoczyła daleko do agresorki.
- Po to, byś się pytała.- warknęła i opuściła tereny lasów.

Brenda

- Zostaw to gówno, nie jest tego warte. - Rzuciła wciąż gapiąc się w przestrzeń.
- Jest pieknie, krajobrazy sa cudowne, świat bogaty, kraina opływa mlekiem i miodem, a tutejsze wilki wydają się łatwe w obsłudze - Powturzyła jak mantrę.
- Nie jest dobrze.

Heroine

Wróciła. W całej krainie nic się nie działo. Tu mogła chociaż porozmawiać z ciekawymi osobami. Milczała. Usiadła gdzieś z boku i słuchała rozmowy. Nie miała czego dodać. Powiedziała wszystko co chciała powiedzieć. Niby po co gadać bzdury, bo nie wie się co powiedzieć. Słuchała wszystkiego uważnie. Nie odzywała się.

Brenda

Brenda przyjęła już do wiadomości iż Ashtere jest jednym z tych tchórzy, co przyłączyli się do grona Nocy z czystego lęku i głupoty, a teraz udawała złą. Żałosne - powtórzyła setny raz.
Brenda uniosła brwi, rozsiadając sie wygodnie na ziemi. Cóż, jeśliby była sam na sam z waderą, zapewne by się nią sporo pobawiła, ażeby ukarać za te głupie słowa. Jednak nie chciało jej sie, a poza tym była już najedzona.
- Ucisz się, albo wyrwę ci język wraz z głosem... - powiedziała do Ashtere, opierając głowę na dłoni i powróciła do Samanty wyczekując odpowiedzi.

Heroine

Chyba trafiła na ciekawy moment już interesującej konwersacji. Usadowiła się pod drzewem i wpatrywała się we wszystkich po kolei. "Mroczny szczeniak... pff..." Pomyślała wadera i zastanawiając się jak to wszystko się potoczy. Brenda chyba miała przy tym zabawę, lub swojego rodzaju rozrywkę. Przekrzywiła łeb i patrzyła na wszystko.

Ashtare

// Brendo, Ashtare już tam dawno nie ma//

Brenda

- A więc Ave Tsahaylu, i abyśmy się niegdyś spotkały na tym padole łez. - Rzuciła Demonica po czym spojrzawszy w deszczowe niebo wyszła stąd, ot tak, zwyczajnie, ażeby nie robić zbytniego szumu jak to miała w poważaniu. *NMMT*

Heroine

Zerknęła na odchodzącą Brendę. Wyprostowała łeb i obserwowała ją uważnie.
- Do zobaczenia. - Powiedziała tylko i rozmyślała nad przeprowadzoną z nią wcześniej rozmową. Zamachała powolnie ogonem i zerknęła na zieloną waderę, która chyba nie miała ochoty z nią rozmawiać. A niech nie rozmawia. Co jej do tego. Nawet jej to nie przeszkadzało. Zamyślona nie zwracała na nic uwagi.

Nitera

Nitera przyszła tutaj, jak zwykle znudzona. Spojrzała na czerwoną wilczyce i podeszła do niej, przyjrzała jej się uważnie i powiedziała. - Hej, nazywam się Nitera. - Nitera miała nadzieje, że to nie jest typ wilczycy, która lubi robić nazłość. Usiadła na przeciwko nie znajomej i czekała, aż coś powie.

Heroine

- Ja Tsahaylu. - Odparła wyrwana nagle z zamyślenia. Cicho wciągnęła nosem powietrze. Wiatr. Ulgą było dl niej to, że wadera nie jest z Nocy, bo wyglądała na tęczowego wilczka, którego życiem jest łąka kwiatków, lecz nie zastanawiała się nad tym długo, bo nie zwykła była sądzić po pozorach. Nie zadawała pytań, tylko rozmyślała dalej.

Nitera

- Do jakiej watahy należysz? - zapytała wilczycę. Spojrzała w niebo, a potem spuściła wzrok na Tsahayle. Nagle wyczuła zapach królika, ale zlekceważyła go. Była tak najedzona, że nie miała ochoty nawet na soczystego królika.

Heroine

Kolejne pytanie. Ech. Najwyraźniej wadera nie ma niczego ciekawszego do roboty niż zadawanie pytań.
- Noc. - Kolejna krótka, zwięzła i jasna odpowiedź. Nie miała ochoty na udzielanie długich i męczących odpowiedzi. Położyła głowę na łapach i zamknęła oczy. Zamachała znów długą kitą.
- O ile się nie mylę, należysz do Watahy Wiatru. - Wymamrotała nie otwierając oczu. Po chwili wstała, przeciągnęła się i odwróciła do wadery.
- Wybacz, ale już pójdę. - Rzekła i wyszła z lasu.

Kaya

Wparowala tu Kaya. Kiedy była w dogodnym dla niej miejscu zatrzymala się. Rozejrzała i doszla do w niosku, że będzie dobre miejsce. Odwrocila sie w stronę, ktora przybyla i czekała na Kibe.