Las śmierci

Shajen · Wysłany: Nie 15:18, 07 Mar 2010 Temat postu:

-A tej co jest?-Wskazał na Liję.-Jak myślisz w kim się zakochała?-Zapytał z ciekawością w głosie.

Reika · Wysłany: Nie 15:20, 07 Mar 2010 Temat postu:

- Nie wiem, ile wilków zna - wzruszyłam obojętnie barkami.
Ogon, który w połowie był zwinięty, a w połowie wisiał, jedynie końcówką się poruszał.

Shajen · Wysłany: Nie 15:23, 07 Mar 2010 Temat postu:

-Ona zna tylko mnie i Raya.-Powiedział-A reszta to wilczyce.To jak myślisz kto?-Zapytał.

Reika · Wysłany: Nie 15:25, 07 Mar 2010 Temat postu:

Nie spuszczając wzroku z Lijy, przeniosłam go na Shajena.
- Raczej tego Ray'a. Bo to widać - odparłam.
Machnęłam ogonem na prawo i lewo, zeskakując na coraz niższe gałęzi. Gdy łapy dotknęły ściółki, usiadłam, zadzierając łeb do góry.

Shajen · Wysłany: Nie 15:27, 07 Mar 2010 Temat postu:

-A skąd wiesz,że Ray'a po czym to poznajesz?-Zapytał i ze skoczył na niższą gałąź.

Reika · Wysłany: Nie 15:34, 07 Mar 2010 Temat postu:

- "A czemu zadajesz tyle pytań?" - mignęło mi przez głowę.
- Jak mówiłam, to widać. Lija inaczej zachowuje się w stosunku do Ciebie, a inaczej do owego Pana Różowego, jak go tam nazywasz - ściszyłam ton głosu, by słyszał tylko Shajen.

Shajen · Wysłany: Nie 15:43, 07 Mar 2010 Temat postu:

-Aha a zresztą ona tylko z nim czas spędza.A mnie olewa..-Powiedział spuszczając przy tym łeb.

Reika · Wysłany: Nie 15:51, 07 Mar 2010 Temat postu:

- Nie maż się. Ważne, żeby pokazać wilczycy, że Ci na niej zależy. Posłuchaj mojej rady - od dołu zadarłam łeb do góry, żeby spojrzeć wilkowi w oczy.
Nie rozstawałam się z delikatnym, a jednak uśmiechem.

Shajen · Wysłany: Nie 16:37, 07 Mar 2010 Temat postu:

-Ja już szans nie mam ona ciągle z Rayem chodzi wcale się nie rozstają nawet raz się polizali ale ja nie podglądam-Powiedział i się do niej uśmiechnął -Ale mi się podoba Mika.-Oznajmił i zamerdał ogonem.

Reika · Wysłany: Pon 14:44, 08 Mar 2010 Temat postu:

- Nigdy nie mów nigdy - mruknęłam, a kąciki ust podniosły się jeszcze bardziej.
Wskoczyłam na gałąź Shajena, siadając na niej spokojnie. Przyglądałam mu się z zaciekawieniem, ot tak.

Kyinra · Wysłany: Pon 18:51, 08 Mar 2010 Temat postu:

-O ranyyy..-powiedziała nie chciało jej się już czekać trzy dni na odpowiedź Raya.Nieco znudzona położyła łeb na łapy.-A jeśli to prawda z tym,że w tym, lesie się umiera?-Myślała nad tym patrząc na Raya który nie gada i wgl.-Fajnie by było gdyby Ray szukał dziewczyny.-pomyślała po kilku minutach takiego myślenia zasnęła.

Reika · Wysłany: Wto 13:11, 09 Mar 2010 Temat postu:

Wybuchłam śmiechem. Tak się śmiałam, że spadłam z gałęzi. Leżałam na ziemi i się chichrałam xd Gdy w końcu przestałam, otarłam łzy ze śmiechu. Co mnie rozbawiło? Nigdy nie wiadomo. Pozbierałam się i odwróciłam łeb w stronę Shajen'a.
- Ja już lecę. Paa - uśmiechnęłam się, truchtem wybiegając z lasu.

Miyoshi

Przyszła tutaj z Hekate. Rozejrzała się dyskretnie dookoła, machnęła porywczo ogonem kilka razy. Te miejsce było idealne. Usiadła na przeciw wadery, przymknęła delikatnie oczy. Rozmyślała. Nad czym? Była to jej tajemnica...

Idalia

Hekate zatrzymała się obok Miyoshi i rozejrzała po lesie. Tak... na pewno kiedyś już tu była. Znała doskonale tę przejmującą cisze i zapach śmierci. Jednak dopiero teraz mogła zobaczyć ten las na własne oczy.

Reika

Przybyła lekkim krokiem. Rzuciła okiem na wilczycę ze skrzydłami. Skinęła łbem czarnej wilczycy na powitanie.
- Witaj Hekate - uśmiech kwitł i promieniał na je pysku.
Zaśmiała się wesoło, machając białymi, puchatymi skrzydłami. Miała wyjątkowo dobry humor. Chciała się wzbic, płynąc, niesiona przez śpiew lasu.

Miyoshi

- Opowiesz coś o sobie? Czy miałaś przyjaciela, który nigdy Cię nie opuścił? - być może te pytania są dziwne, lecz nie dla Miyoshi. Musi chodź trochę wiedzieć, czy jej towarzyszka mogła komuś, kiedyś zaufać.

Idalia

Usiadła na nagiej ziemi. Dziwny był ten las. - Kiedyś tak. Dawno temu - odrzekła krótko. Usłyszawszy swoje imię, obróciła się w kierunku, z którego dochodził. Zobaczyła (tak, tak, zobaczyła) białą wilczycę. - Witaj, Reiko - odpowiedziała z delikatnym uśmiechem. Poznała ją po głosie.

Reika

Nagle coś jej się przypomniało. Właściwie to nie było tak ważne, no ale. Skinęła raz jeszcze łbem, tym razem na pożegnanie i wybiegła z Lasu Śmierci, wciąż wesoła i pełna wigoru.

Miyoshi

Otworzyła oczy, spojrzała na drzewa. Po czym wzrok skierowała na Hekate. Westchnęłą w duchu, oczekiwała dalszego ciągu jej opowiadania. Była bardzo dobrym słuchaczem.

Idalia

Zanim dokończyła urwaną wcześniej wypowiedź, odprowadziła wzrokiem skrzydlatą wilczycę. Nie lubiła poruszać takich tematów przy nieproszonych gościach. - Gdy byłam bardzo młoda, przez pewien splot wydarzeń mnie i moje rodzeństwo wypędzono z watahy, każdego z nas okrutnie okaleczając. Straciłam wtedy wzrok. Ja, moje siostry i bracia, odłączyliśmy się od siebie i rozpoczęliśmy samotne wędrówki. Jako niedoświadczone szczenię pozbawione jednego ze zmysłów, nie potrafiłam poradzić sobie całkiem sama. Po wielu dniach tułaczki bez żadnego pokarmu, kiedy byłam na skraju wyczerpania, znalazł mnie pewien wilk. Zaopiekował się mną, uczył mnie wszystkiego. Wędrowaliśmy razem. Aż do dnia, kiedy napotkaliśmy na wilki z mojej rodzinnej watahy. Między nami a nimi wywiązała się walka i przyjaciel zginął w mojej obronie.