Las śmierci

Akeli

-Ta cześć..-rzuciła do niego i uderzyła ogonem o ziemię.Rozejrzała się.Gdy zauważyła odpowiednie miejsce na drzewie.Zaczęła skakać po gałęziach aż trafiła na tą co chciała.Położyła się.Jedna przednia łapa i ogon zwisały wolno w powietrzu.

Apokalipsa

Tajemniczy cień pełznoł po ziemi.Z za drzew widać było czerwone ślepia.Cichy charkot,który wydawała Apokalipsa mroził krew w żyłach.Jej czarna i chuda sylwetka wędrowała spokojnie miedzy drzewami.Nagle wzieła zamach,i zwinnie jak kuna wdrapała się na drzewo.Położyła się na gałęzi chyląc łeb w duł.Ślepia lustrowały zebrane wilki.

Seele

Ciemnofutra wyskoczyła z zarośli, chwyciła za kark bezbronnego zajączka i zaczęła go jeść.
-Witam wszystkich-powiedziała ze spokojem-Dawno nic nie jadłam.

Rydian

Mały wilk musiał poszukać dla siebie jedzenia. Wolał z samego rana pozbyć się głodu. Rozglądał si dookoła. Nigdzie nie widział potencjalnej ofiary. Jednak wiedział, że lepiej słuchać węchu. Podniósł nos do góry i zaczął węszyć. Wyczuł małą sarnę. Zrezygnował z tej zwierzyny, bo wyczuł w okolicy dorosłą łanię. Okazało się, że w pobliżu znajdowała się zajęcza nora. Wystraszył zające i łapał je po kolei za kark. W sumie złapał ich aż pięć. Zadowolony zabrał je do swojego legowiska.

Edward

Tajemniczy cień poruszył się za drzewami.Niebieskie ślepia lustrowały teren w skupieniu.Białe kły zabłysły i Edward wyłonił się z mroku.Lśniąca czarna sierść zafalował wolno,a długie pazury wbite w glebe rwały rośliny.Wilk przysiadł na ziemi spogladając na ściane drzew za jego grzebietem.Wyczywał zwierzyne,ale nie drgnoł czekając na Sekaje.Powinna się zjawić.

Sekai

No i się zjawiła.Spojrzała na Edwarda.-Jestem szepnęła i przysiadła obok Edwarda.-To na co polujesz?-zapytała pół szeptem.Ona też coś czuła..sarne.

Edward

Obrócił łeb w strone Sekai z szerokim uśmiechem.
-Na te statko.
Zerknoł na skupisko saren za drzewami.Pasły się na polanie za lasem.Jeleń,pięć maluchów z dorosłymi sarnami.Pochylił się nad ziemią i przyczaił sie w gąszczu.Skamieniał na chwile i skupił się na chwile na jednaj sarnie.

Sekai

-Aha..pomóc Ci może?-zapytała go i wskoczyła na gałąź.Znajdowała się dokładnie nad sarną z nowo narodzonym młodym.Szła cicho po gałęzi i hop.Chwila nie uwagi a już siedziała na sarnie.Złapała ją za kark przygniatając do ziemi.Gdy sarna leżała zeskoczyła z niej i podeszła do sarny.Zacisła kły na jej krtani.Sarna leżała martwa.Załatwiła tak samo młode.-Ja już.-powiedziała do Edwarda szeptem aby nie spłoszyć jego stadka.

Amidia

-Edward!Potowarzysze ci bo cie kocham wybieraj jedną z nas-powiedziałam i puściłam oko do sekai.

Sekai

-Ja już mam partnera.-powiedziała i się zaśmiała.-Głodna?-zapytała Amidi i zaczęła znowu jeść sarnę.-Jak tak poczęstuj się.-dodała.

Brenda

Pojawiła się niespodziewanie na jednej z grubych gałęzi bezlistnego drzewa. Właściwie to nie pojawiła się, tylko po prostu przybyła tu "dość" szybko. Spojrzała na wilki w dole, lecz nie interesowała się nimi zbyt długo. Bo po co? Nudne jak flaki z olejem. Feniks Slaughter okrążał powoli teren na którym znajdowała się Brenda próbując znaleźć jakąś bezdrzewną polankę gdzie mógłby wylądować nie podpalając połowy lasu.
Łowczyni przysiadła na gałęzi lecz nie miała najmniejszego zamiaru z niej schodzić, póki nie zdarzy się tam, na ziemi coś ciekawego.

spyro-san

wskoczylem na drzewo a potem na galaz obok brendy-spisz?-spytalem i ugryzlem ja lekko w ucho.

Brenda

Brenda siedziała w bezruchu, aż nie doszedł jej czyiś stłumiony głos z dołu. Spuściła wzrok, lecz wilk, którego dojrzała nie zdawał się być wart jej zainteresowana. Po chwili pokazał się przy niej i zbliżył pysk do jej ucha. Odtrąciła go ze wstrętem. Nie był dla niej nikim ważnym.
Brenda zeskoczyła z gałęzi na następną, i tak wylądowała z gracją na ziemi. Slauhter nie mógł znaleźć miejsca, by wylądować na ziemi, więc wciąż bezdźwięcznie unosił się w powietrzu wypatrując zwierzyny.

spyro-san

spojzalem brendzie w oczy i spytalem-po co mnie wolalas?-i usmiechnolem sie w przyjacielskim gescie

Layne

Layne wleciała do lasu, leciała prosto przed siebie, przelatując przez każde drzewo co stało na jej drodze, szukała kogoś z kim mogłaby porozmawiać. Po chwili usłyszała wilczy głos, nie wiedziała kto to jest ale zaczęła lecieć w jego stronę.

spyro-san

stojac przed brenda zobaczylem lecacego ducha w jego strone-CZESC-zawolalem do ducha.usmiechnolem sie od ucha do ucha.

Brenda

- Nie wołałam. - Rzuciła zniesmaczona i oparła się o pień spróchniałego drzewa. Urywki dzisiejszego dnia przelatywały przez jej myśli, lecz nie tworzyły spójnej całości. Przymknęła oczy i postarała się trzeźwo myśleć. Nagle do głowy wpadł jej ciekawy pomysł. Czy nie mogłaby się trochę zabawić? A czemuż nie? Podeszła do Spyro-san'a i powiedziała:
- Lecz chętnie z tobą porozmawiam.
Uśmiechnęła się chytro w myślach, lecz na jej twarzy widniał nieodgadniony wyraz.

Layne

Layne wreszcie doleciała do drzewa na którym siedział wilk, lecz on nie przykuł jej uwiagi, jej uwagę przykuła wilczyca która siedziała pod drzewem. Layne zawisła w powietrzu i patrzała co Brenda będzie robić.

spyro-san

podszedlem do brendy i zaczolem zaloty przytulilem ja za boki i powiedzialem
-masz naprawde miekkie futro-usmiechnolem sie i spojzalem w oczy brendy.

Brenda

Zignorowała ducha, jej wzrok spoczął na Spyro-an'ie. Najchętniej by go teraz zamknęła w klatce i dźgała kijem, no ale gra to gra. Potem przyjdzie czas na prawdziwe przyjemności. Przynajmniej dla niej. Jej palce wciąż były całe w krwi, lecz pozwalała jej swobodnie spływać, choć drażniła jej zatoki i zbliżała do jakże cienkiej granicy szaleństwa.
- Dziękuję. - Mruknęła wciąż pod maską miłej samiczki. A taka nie była, Była Demonem dla którego wielu nie istnieje, a jeszcze mniej się liczy. Przejechała palcem po jego ogonie powstrzymując się by go nie pociągnąć. - Masz śliczny ogon.