Las śmierci

Mandyy

Gdzieś zza krzaka wturlała się mała kuleczka. Wleciała na średni głaz. -Rezerwuję. Tak poza tym to hej.

Torak

spojzalem z drzewa na cos w krztalcie wlochatej kulki-hej-powiedzialem-jestem Torak a ty?-dodalem po chwili.

Mandyy

-Jestem Mandyy- Kuleczka rozwinęła się, tworząc małego wilczka, a dokładniej wilczycę. Mandyy zleciała z kamienia i z prędkością błyskawicy zaczęła zbierać duże liście. Wróciła na głaz i zaczęła sobie mościć.

Torak

spogladalem na szybkosc malej wilczycyniezle-oznajmilem-a tak potrafisz?-spytalem blyskawicznie zeskakujac na ziemie i w ciągu kilku sekund pozbieralem 20 jablek kladac je przed Mandyy i spowrotem wskakujac na galaz.

Mandyy

-Nie wiem, ale nie chciałam, żeby ktoś zajął mi moje miejsce. Adrenalina działa na wilka- Na twarzy Mandyy pokazały się rumieńce i nieśmiały uśmiech.

Torak

spojzalem ponownie na mala-jestes troche niesmiala-powiedzialem usmiechajac sie od ucha do ucha-Ale ladnie sie usmiechasz-dodalem mrugajac do mlodej jednym okiem dalej sie usmiechajac.

Mandyy

Na twarzy Mandyy rozkwitł łobuzerski uśmiech. - A maślane oczka działają?- Oczy Zwiększyły się, a ich źrenice zajmowały prawie całą powierzchnię.

Torak

zeskoczyłem z gałęzi-na mnie nie ale napewno niejednego wilka by roztopiły-powiedzialem pół śmiechem.

Mandyy

Oczka zwiększyły się. *Odchodzi*

Torak

spojrzałem ponownie w oczka małego wilka-nie dasz rady-powiedziałem z uśmiechem na pysku,i spojżałem poważnym wzrokiem na samiczke-uwież mi na słowo-dodałem robiąc poważną mine usiadłem na ziemi z łukiem-ehh..ten łuk i kołczan ze strzałami ma wypisane na sobie "spyro" ciekawe o co chodzi-dodalem z zamyśleniem.

Bridget · Gość

Wbiegła z prędkością światła do lasu (xD) rozglądają c się za zwierzyną. Uniosła pysk do góry i niuchnęła w powietrzu. Szła po lesie jakieś kilka minut, kiedy w szalonym tempie popędziła dalej. Znalazła się na leśnie polanie gdzie zobaczyła stado saren. Rzuciła się na młodą sarnę i wbiła w kark ofiary. Po półgodzinie tarmoszenia półżywej zwierzyny zaczęła jeść. Kiedy zjadła już trochę sarny, chwyciła zdobycz i opuściła las.

Seele

Wilczyca powoli weszła do lasu.
-Witajcie, jestem Ciemnofutra-powiedziała do wilków, które tu się znajdowały-Chciałam coś upolować, ale nie czuję głodu. Mi wystarcza jedno polowanie na kilka dni. Lubię chodzić po lesie i tropić zwierzynę, ale tylko czasem poluję.-powiedziała przyglądając się swoim krukom.

Torak

Spojżałem na wilczycę-Witaj Torak jestem-powiedziałem kłaniając się,usiadłem i założyłem kaptur na głowe tak aby nie zobaczyła moich bursztynowych oczu.

Seele

Ciemnofutra spojrzała na Toraka. Nie wiedziała dlaczego nałożył kaptur, ale nie chciała go o to pytać. Poczuła bardzo silną woń zająca. Szybko skoczyła w krzaki. Zając chciał się ratować, ale nim pojął grozę sytuacji, był martwy.
-Chcesz?-spytała się Toraka. Sama nie była głodna więc tylko spróbowała mięsa.

Torak

Zobaczyłem smakowitego królika którego upolowała Ciemnofutra-wiesz jest smakowity ale nie jestem głodny dzieki-powiedziałem ze szczerym uśmiechem.

Seele

Ciemnofutra widząc, że Torak nie jest zainteresowany, szybko zjadła zająca.
-Z której jesteś watahy? Bo ja z Nocy.- spytała się wilka i cierpliwie czekała na odpowiedź.

Torak

Spojżałem na Ciemnofutrą z dalej założonym kapturem-Ja czekam na odpowiedz od Watahy Wiatru-powiedziałem i zdjołem kaptur i pokazałem swoje bursztynowe ślepia.

Seele

Ciemnofutra spojrzała na Toraka. Dostrzegła jego piękne bursztynowe oczy.
- Ja uwielbiam noc. Nie mogłabym iść do innej watahy. Ta ciemność i skrycie. Dlatego najbardziej pasowała mi Wataha Nocy - powiedziała, dalej spoglądając na jego bursztynowe oczy.

Torak

Spojżałem Wilczycy w oczy i uśmiechnołem się-Masz racje co do Watahy Nocy ale ja chce zostać latającym wilkiem więc mówi się trudno-powiedziałem dalej się uśmiechając.

Seele

Ciemnofutra wciąż patrzała mu w oczy. Nie mogła oderwać wzroku od ich blasku.
-Rip, Rek! Do mnie! - powiedziała do kruków, które latały już za daleko.- Kruki to moje ulubione zwierzęta. A ty, jakie lubisz?-spytała się Toraka.