Las Śniegu

Tornado

Ja też nie - odpowiedział już bez wahania. Nadal spoglądał w oczy białej wadery. Podobał mu się ich odcień i blask. Nigdy nie widział takich.

Shade

Uśmiechnęła się ciepło. - Coś nas łączy. - skwitowała. Cały czas wodziła za jego oczami. Był takim ślicznym wilkiem. Sama nie wiedziała co ma mówić, a normalnie to powinna zagadać go na śmierć.

Tornado

Coś nie tak - spytał po chwili gdyż zauważył w jej oczach lekki przebłysk niepokoju - coś cie trapi śliczna?

Shade

- Ależ nie. - uśmiechnęła się, jej oczy zabłyszczały. Miała nadzieję, ze jej życie może jednak potoczyć się lepiej. - Może z powodu, że sprawiasz iż nie mogę wydusić z siebie słów... - powiedziała tajemniczo.

Tornado

Aha, Naprawdę - spytał - to jak ci to przeszkadza to mogę sobie pójść - powiedział smutno zwieszając łeb lekko spoglądając z nadzieją na waderę.

Shade

Zaśmiała się cicho i podeszła do niego delikatnie ocierająć się o jego bok. - Proszę, zostań. - powiedziała spoglądajać na niego z nadzieją. - Nie chcę żebyś szedł... po prostu... Sprawiasz, że nie wiem co mam mówić... Taki śliczny wilk, prawi mi komlementy. Onieśmiela mnie to, zdaje się. - uśmiechnęła się do niego uroczo.

Tornado

Dziękuję - powiedział i usiadł obok niej lekko się o nią ocierając - nie umiem być nieuprzejmym w stosunku do tak miłej waderki jak ty. Shade - wypowiedział jej imię z uczuciem. - to bardzo piękne imię i niespotykane.

Shade

- Twoje również jest piękne. - wyszeptała. Jej głos lekko drżał. - Tornado. Nie słyszałam nigdy dotąd. - powiedziała opierając się o niego lekko. Było zimno, a od tego wilka szło dziwne ciepło, które ciągnęło ją do niego.

Tornado

Dziękuje - powiedział i pobiegł szybko w las. Po chwili wrócił z dość dużym dzikim królikiem o dziwnym ubarwieniu - biało czarnym - to dla ciebie - powiedział - rzadki i słodki.

Shade

Uśmiechnęła się i dała buziaka w bok pyszczka. - To ja dziękuję. - powiedziała i wgryzła się w królika. Chwilę później oderwała się jednak od niego. - Ale na pół z Tobą, inaczej nie jem. - wyszczerzyła ząbki.

Tornado

ok, ok - powiedział lekko się śmiejąc - twoje życzenie to rozkaz powiedział i wziął gryza z soczystego królika.

Shade

Wilczyca po chwili była już najedzona. - Wspaniały. - powiedziała określając jednym słowem królika, miało to również ukryte znaczenie, było to o czarnym wilku stojącym obok niej.

Tornado

Dziękuje - powiedział - mam oko do takich rzeczy. - odparł z uśmiechem - masz na coś jeszcze ochotę Słodka??

Shade

- A Ty? - spytała cicho uśmiechając się tajemniczo. Spojrzala na resztki królika, później przeniosła wzrok na oczy Tornado. Były takie śliczne... Miał w sobie urok...

Tornado

Nie wiem - powiedział - może mały spacer do wodospadu by zaspokoić pragnienie. Chyba że wolisz coś innego - dodał szybko z lekkim uśmiechem.

Shade

- Może być spacer. - powiedziała znów ocierając się o niego lekko. Wstała i ruszyła powoli do wyjścia. Czekała na niego i po chwili oboje zniknęli.

Tornado

Prowadź - powiedział jeszcze i poszedł w ślad za śliczną wilczycą o jakiej nawet nie myslał a teraz spotkał ja na swej drodze.

Miyo

Przybiegła w to miejsce, gdzie był już śnieg. Wskoczyła na jedno z drzew i położyła się na gałęzi. Zmrużyła oczy i zaczęła rozmyślać o tym i owym.

Jahami

Otworzyła ślepia, pociągnęła pazurem po skale, po czym rytmicznie z niej zeskoczyła wkraczając na jedną ze ścieżek.. nie miała kompletnie koncepcji na miejsce do którego chce podążyć. Po prostu szła przed siebie, nie myśląc o tym, co ją może czekać za rogiem.
Nie lubiła towarzystwa, aczkolwiek dziś, dziś potrzebowała rozmowy z kimś.
Czuła się jakby zawieszona w czasie.

Jah nadal szła tą samą ścieżką, ujrzawszy wilka podążyła w jego/jej kierunku. Z daleko nie wiedziała, czy jest to samiec, czy samica, z jakiej jest Watahy, ani co tu robi. Żaden wilk nie jest wszechwiedzący, a już na pewno nie ona.
W mgnieniu oka znalazła się tuż obok wilczycy, nie pytając czy może się przysiąść walnęła zad na ziemi i wydała z siebie tylko jedno słowo :
- Witam.

Miyo

Odwróciła leniwie łeb w stronę głosu. Rozejrzała się czy to na pewno do niej były skierowane te słowa, ale jak widać tak - Witam - mruknęła ziewając lekko - Jestem Miyo - przedstawiła się, gdyż tak wypadało na początku powiedzieć. Przyjrzała się dobrze wilczycy i mlasnęła klika razy pyskiem.