Las Śniegu

Snowy

- Skoro tak mówisz.
Nie powiedział nic więcej, ponieważ nie wiedział jaki temat poruszyć. Ucichnął więc, czekając na słowa Hekate.

Idalia

- Myślę, że po naszej rozmowie wiesz już o mnie całkiem sporo. A na pewno więcej niż większość znajomych mi wilków - powiedziała. - Może powiesz coś o sobie?

Snowy

- Pewnie. A co konkretnie chciałabyś usłyszeć?
Zapytał nie wiedząc od czego zacząć.

Idalia

Znów lekko się uśmiechnęła. - Nie wiem- odpowiedziała, układając się na ośnieżonej ziemi. - Mogę posłuchać o Twojej rodzinie, historii, sposobie postrzegania świata, a nawet o tym, którą porę roku lubisz najbardziej. Myślę, że zainteresuje mnie wszystko.

Snowy

- Sądzę, że można ci zaufać, więc będę z tobą szczery. Moja rodzina zginęła kiedy byłem jeszcze szczenięciem. A raczej została zabita. Mi udało się uciec. Od tamtego czasu starałem się o wszystkim zapomnieć i unikać walk jak ognia. Nic z tego co się działo później nie zapadło mi w pamięć, więc szybko o wszystkim zapomniałem.
Powiedział to niechętnie, ale starał się tego nie okazywać. Nie lubił rozmawiać o swojej przeszłości, ale chyba musiał zacząć się już do tego przyzwyczajać.
- Świat. Czasem przynosi radość i szczęście, a czasem ból i smutek. Staram się unikać kłopotów i walk, no chyba, że nie ma innego wyjścia. A z pór roku najbardziej lubię zimę.

Idalia

- Masz za sobą naprawdę trudne chwile - powiedziała, lecz wyczuwając, że wilk zapewne niema chęci na opowiadanie o takiej przeszłości, Hekate postanowiła nie ciągnąć tego tematu. Uniosła brew w geście zdziwienia, pytając. - Zimę?

Snowy

- Tak. Jest najchłodniejsza, biała, pozwala mi wtopić się w otoczenie. To ułatwia polowania. Chociaż przypomina mi też najlepsze chwile mego życia. Zabawy z rodzicami i takie tam.
Uśmiechnął się na myśl wspólnego biegania i baraszkowania z rodziną. Tylko te chwile chciał zapamiętać.

kesame

Po zamarzniętej, ośnieżonej ziemi powoli kroczyła Kesame. Błądząc po lesie natrafiła za to miejsce. Postanowiła troszkę tu zostać, odpocząć. Zauważyła kilka wilków ale nic nie mówiła kiwnęła im łebkiem na przywitanie.

Akita

Wbiegła. Usiadła na zaspie śniegu i czekała na Whitewind. Oblizała kły na myśl o młodym lisku a zwłaszcza o jego przepysznej krwi.

Whitewind

Wbiegła tu tuż za Akitą. Uśmiechnęła się promiennie i usiadła obok niej. - To jak? Łapiemy jelenia czy lisa? - Zapytała prawie, że podskakując.Owinęła łapy ogonem i czekała na odpowiedź.

Akita

- Ty jelonka a ja liska - oblizała kły dodając po tem sie podzielimy co ? Zastrzygła uchem.

Whitewind

- Oczywiście. - Machnęła ogonem, po czym zaczęła węszyć. Chodziła w tą i z powrotem wyostrzając swój zmysł węchu. Uśmiechnęła się sama do siebie kiedy pomyślała o jedzeniu.

Akita

Węszyła i węszyła w poszukiwaniu tropu. Podeszła do niewielkiej wystającej skały i na nią stanęła.- W końcu - krzyknęła i ruszyła przed siebie. Biegła ile sił w łapach aż wreszcie odnalazła tą norę. Wsadziła w nią swój nosek który natrafił na futro. Akita jedną łapką zaczęła pogłębiać dziurę.
Nareszcie po kilku sekundach udało jej się zanurzyć kły w kark lisa wypijając z niego bardzo dużo krwi. razem ze zdobyczą pobiegła prosto do Whitewind.

Whitewind

Akurat wtedy wyczuła dosyć sporego jelenia. Rzuciła się biegiem w tamtą stronę. Zobaczyła potężnego samca. Rzuciła mu się do gardła, a w lesie rozległ się jego ryk. Jednym szarpnięciem powaliła go na ziemię. Dumna ze swej zdobyczy, zaczęła ciągnąć ciało do Akity.

Akita

- no to chyba polowanie mamy załatwione - uśmiechnęła się do niej promieniście i położyła lisa na śniegu. W około niego była wielka plama krwi którą Akita uporczywie wylizywała . - Jak ja uwielbiam lisią krew ja ją po prostu kocham - krzyknęła.

Whitewind

- Tylko mi tu zaraz nie zamień się w wampira. - Zażartowała. Oderwała kawał mięsa i zaczęła zlizywać krew. Po chwili powoli zjadła pierwszy kęs. - Częstuj się! - Rzekła wskazując na jelenia.

Akita

Oderwała dość dużych rozmiarów kawałek . Oblizała kły i go mocno podrzuciła w górę. Otworzyła pyszczek a mięso wleciało jej do gardła. - mniam dawno nie jadłam tak dobrego jelenia może to przez inne tereny - - uśmiechnęła się lekko . Wzięła za kark liska i rzuciła go pod sam nos Whitewind. [/i]

Whitewind

- Po co mi Go dajesz? Wystarczy mi jeleń. - Rzekła i zjadła kolejny kęs. - Smacznego - Dodała z opóźnieniem. Lepiej późno niż wcale.

Akita

-Smacznego - Odpowiedziała Jej i zabrała liska. Pociągnęła go na niewielką zaspę i zaczęła uporczywie wypijać z niego krew. - no to co wracamy nad wodospad czy zostajemy tutaj ? - zapytała się Whitewind

Whitewind

- Mnie to obojętne. - Odpowiedziała przeżuwając kolejny kęs. Ogonem zaczęła toczyć kulkę. Pysk był zajęty przeżuwaniem więc nie powiedziała nic więcej, tylko się uśmiechnęła delikatnie.