Las Spokoju

Elena

Elena pomachała Mortowi na pożegnanie planując jeszcze go niedługo spotkać.
Wilczyca skinęła łbem na powitanie Massacre'owi.
- Witam serdecznie opiekuńczego duszka. - powiedziała z uśmiechem i przeniosła spojrzenie na odchodzącą Taimi.
- Do zobaczenia! - krzyknęła za nią i podeszła do Destiny i ducha.

Destiny

Destiny miała koło siebie tyle przyjaciół i znajomych że nie wiedziała komu ma poświęcić uwagę.
- Bardzo dobrze się czuje. -Zawołała wesoło do wilka. -Gdy zapytał czy widziała Morta podskoczyła.
- No pewnie on jest....... -Stwierdziła chcąc wskazać miejsce gdzie był jeszcze kilka minut temu. Jednak nie było go. Destiny usiadła na ziemi zastanawiając się nad tym faktem. Przystawiła nosek do ziemi chcąc złapać trop.
- Nie wiem gdzie jest ale tu był i chyba jest spoko. -Stwierdziła kiwając pyszczkiem. Gdy Taimi odeszła mała kulka jej pomachała z uśmiechem.

Massacre

Massacre zamyślił się na moment.
-Powiadasz, że był tu nie dawno?- rozglądnął się, a swym niematerialnym pyskiem przejechał po ziemi. Czuł jego zapach, ale trochę różnił się od poprzedniego...
-No cóż... Może go niedługo gdzieś złapię to pomówię z nim.- dodał po chwili.
Zwrócił się do Eleny.
-A Ty Eleno jak się dzisiaj czujesz?- troskliwie spytał alfę jednocześnie spoglądając na kuleczkę, która próbowała go przytulić aczkolwiek nie mogła.

Elena

Brązowa przyglądała się spokojnie całej wymianie zdań. Jednak kiedy padło pytanie skierowane do niej skinęła łbem w podzięce.
- Och, dobrze. Trochę spraw watahy i prywatnych ostatnio zwaliło mi się na głowę, ale nie narzekam. Zawsze mogło być gorzej. A ty jak się trzymasz jako duszek? - zapytała uśmiechając się z sympatią.

Massacre

Basior odwzajemnił uśmiech.
-No cóż... Wszystko w porządku... Tak przynajmniej myślę- popatrzył na Elenę z uwagą.
-Widzę, że polubiłaś moją przybraną córeczkę?- wskazał skinieniem łba na małą waderkę, która machała na pożegnanie innej waderze.
-Dziś akurat mam mniej spraw na głowie toteż mogłem odwiedzić małą- rzekł z troską.

Destiny

Tymczasem gdy oni rozmawiali Destiny z noskiem przy ziemi szukała tropów Morta. Hm... było tutaj tyle zapachów ze mała miała problem z wybraniem jednego. Dlatego często kluczyła i kręciła się w kółko.
- Zgubiłam go...-Powiedziała zrezygnowana siadając.

Massacre

Massacre spojrzał na kuleczkę.
-Nie martw się, znajdzie się na pewno.- uśmiechnął się życzliwie.
-Mam tylko nadzieję, że nie wkopał się w jakieś problemy. On miał zawsze do tego predyspozycje.- dodał po chwili zamyślając się na parę sekund.
-Jak Ci dzisiaj mija dzień moja droga?- spytał Destiny.

Destiny

- Skakałam z żabką i polowałam ale łosia nie upolowałam jeszcze. -Powiedziała od razu zaląc się ze nie upolowała łosia. Szczeniątko przeciągnęło się.
- A i jeszcze borsuk mnie gonił. -Dodała kiwając pyszczkiem tak ucieczka przez borsukiem była fajna.

Massacre

-Oj, tylko bądź ostrożna skarbie. Borsuki bywają niebezpieczne dla takich maluszków jak Ty.- rzekł z przestrogą aby uważała na siebie.
-Co do łosi to jeszcze ich napolujesz, obiecuję Ci.- dodał po chwili by dodać otuchy waderce.
-No cóż. Wszystko w porządku także ja będę leciał. Bądź grzeczna i gdyby Mort się znalazł, daj mu szansę. On jest na prawdę troskliwy.- po tych słowach podszedł do szczenięcia i wykonał gest jakby chciał ją polizać po policzku.
-Do zobaczenia wkrótce!- Skinął do Eleny i malutkiej Destiny, odszedł kawałek, a za nim ta przeklęta mgła. Zniknął jakby się rozpuścił w powietrzu.

z.t

Destiny

- Dobrze obiecuję! -Zawołała wesoło. Pomimo tego że nie czuła jak się nią opiekuje to... i tak cieszyła się z tego. Obserwowała jak duch znika.
- Ja też tak chce! Muszę się dowiedzieć jak on to robi! -Zawołała zastanawiając się nad tym bardzo uważnie.

Marley

Marley ocknął się z zamyślenia. Mruknął coś do siebie pod nosem i przyszykował się do odejścia. Wyciągnął łeb do góry, jego oczy błyskały gniewnie. Kroki stawiał wolno i pewnie, szedł przed siebie. Zaraz potem zniknął...

z.t

Elena

El pomachała duchowi łapą na pożegnanie. Schyliła się by Destiny nie musiała zadzierać łebka do góry.
- To co chciałabyś teraz porobić kwiatuszku? - zapytała z ciepłym uśmiechem. Teraz ona postanowiła zaopiekować się maleństwem. W końcu nie mogła jej tak po prostu zostawić, a jako alfa miała obowiązek chronić wilki ze swojej watahy. Dodatkowo teraz była jej ciocią, więc tym bardziej czuła się za Destiny odpowiedzialna.

Destiny

Destiny zaczęła się zastanawiać.
- No nie wiem. A co się w tej krainie robi? Bo wiesz uczyłam się już polować... coś jeszcze fajnego można się tu uczyć? -Zapytała wesoło. Szczeniątko zamachało ogonkiem i zastrzygło uchem.

Elena

Uśmiech wilczycy się momentalnie poszerzył.
- Naturalnie, że można. Widzisz, jak moja córka była mała bardzo chciała być wojownikiem, jak ja... może powiesz mi czym się interesujesz, to pomyślę co możemy porobić, żeby ci się podobało, dobrze? - zapytała i pogłaskała maleństwo delikatnie po główce.

Destiny

- Ja nie chce być wojownikiem. Bo ja nie umiem walczyć i wszystkiego się boje. -Odrzekła spokojnie dając się głaskać. Było to przyjemne i przypominało trochę zachowanie jej mamy.
- Lubie biegać i chodzić za innymi tak aby mnie nie widzieli ale żeby ja ich widziała. -Dodała wesoło. Tak takie zabawy lubiła.

Elena

Teraz się Elenie rozjaśniło.
- Więc mówisz o szpiegu! - powiedziała i klasnęła z radością w łapy. - Szpieg musi być bardzo sprytny, umieć się chować i dowiadywać się rzeczy, które powinny zostać niedostępne dla innych, tajemnice, podsłuchiwać rozmów. - wyjaśniła na czym polega ta profesja. Zaczęła się zastanawiać jak można rozwinąć to wszystko i przyszła jej do głowy zabawa w chowanego.
- Znasz zabawę w chowanego? - zapytała wilczątko i puściła doń oko.

Destiny

Destiny z zaciekawieniem jej słuchała. Coraz bardziej ciekawiło ją to całe bycie szpiegiem. Ciekawe naprawdę ciekawe.
- W chowanego? Niestety nie znam tej zabawy. -Powiedziała kiwając przecząco pyszczkiem.
- Jak się w to bawi? -Zapytała machając wesoło ogonkiem .

Elena

El była wręcz zachwycona maleństwem.
- Bawi się w to tak. Jedna z nas, zakrywa sobie oczy. Dajmy na to ja. A Ty się chowasz. I albo będę liczyła odmierzając Ci czas, albo będę czekała aż nie powiesz mi, że już mogę szukać. Tylko chowasz się gdzieś tutaj. - wyjaśniła spokojnie - To co, bawimy się? - zapytała z figlarnym uśmieszkiem.

Destiny

- No to licz do pięćdziesięciu powoli. -Powiedziała wesoło i jeszcze położyła jej łapki na oczach i pomachała przed nimi.
- Ale nie podglądaj. -Dodała wesoło. Destiny zaczęła się rozglądać szukając miejsca gdzie może się schować. Po cichu przemknęła od wadery do wielkiego głazu a potem do krzaków. Tam pod nimi się schowała.

Elena

Alfa z radością zaczęła liczyć.
- Raz, dwa, trzy.... pięćdziesiąt! - krzyknęła i zaczęła szukać. Rozglądała się dookoła z uwagą. Zaglądała za kamienie, pnie drzew.
- No gdzie się schowała ta mała spryciula... - mówiła z uśmiechem na pysku i dalej szukała. Tak po prawdzie starczyło, żeby się skupiła na zapachu, ale przecież nie o to chodziło.