Las Spokoju

Enary

Enary zwróciła swe oczęta na nieznajomą i zachichotała cicho. Dlaczego? Sama tego nie wiedziała. Po prostu tak jej się wyrwało samo. Nie mniej jednak pochłonęła waderę grzywka nieznajomej, toteż na niej zawiesiła wzrok. Także ubawienie tej wilczycy było ciekawe. Ach, to zamiłowanie Enary do inności.

Hatsune

Słysząc chichot mimowolnie odwróciła łeb w kierunku, który podejrzewała za źródło.
- Słodko się śmiejesz, mam tylko nadzieję, że tego powodem nie jest moja osoba. - odezwała się, leżąc w bezruchu. Jej wzrok był ulokowany w postaci wilczycy o białej sierści. Jeszcze niedawno ona sama była "jednokolorowa" lecz wolała przełamać monotonność i zaczęły się eksperymenty z fryzurą i barwą sierści. Jednak w głębi jej serducha siedział sentyment, który nie pozwalał napatrzeć się Hacun na nieznajomą.

Enary

- Po prostu podoba mi się twoja grzywka kochanie. - odparła i uśmiechnęła się szerzej. - I dziękuję, ale nie sądzę, by mój śmiech mógłby się podobać. - dodała i owinęła wokół swego smukłego ciałka swój puchaty i przydługi ogon, który był jej dumą. Przyglądała się owej tajemniczej postaci leżącej pod drzewem obok i uznała, że ma bardzo ciekawy kolor futerka. No i musiała przyznać, że była bardzo intrygującą osóbką. Musi ją bliżej poznać.

Hatsune

Uśmiechnęła się do wadery, przechylając lekko łeb na prawą stronę. Zmrużyła przy tym delikatnie oczy, ale któż mógłby to zobaczyć, skoro miała je zasłonięte.
- Jakże się miło złożyło, bo także muszę przyznać, że podoba mi się twoja sierść. Sentyment.. - odrzekła swym cichym, lecz bardzo kobiecym głosem, po czym ostrożnie ułożyła ogon obok jednej z tylnych łap. Komplementy na samym początku rozmowy? Od razu dawało to dużo do myślenia.
- Kompleksy? Skarbie, a tak dobrze zaczęłaś. - odezwała się, kręcąc łebkiem przecząco, po czym jednocześnie zaczęła charakterystycznie "cykać" wyrażając swe niezadowolenie. Chicho, odważna pierwsza wypowiedź, pochlebiająca Hacun i nagle psujące atmosferę wyznanie. Miku znów uśmiechnęła się do nieznajomej.

Enary

- Wiesz co? Nie lubię rozmawiać z takiej odległości. - dodała i wstała z gracją z ziemi. Ponętnym krokiem podeszła do nieznajomej i powoli, bezgłośnie lgnęła obok niej. - Z bliska jesteś jeszcze bardziej interesująca niż z daleka... - dodała przyglądając się z uwagą wilczycy.

Hatsune

Hacun nie odezwała się po wypowiedzi nieznajomej. Nie mogła przecież jej rozkazywać co ma robić, a co nie. Poza tym wcale nie przeszkadzało jej, że będą bliżej siebie. Można powiedzieć, że nawet jej to odpowiadało, acz nie chcąc dawać waderze satysfakcji z tego, jedynie obserwowała jej ruchy z wesołym, lekko chytrym uśmieszkiem.
- Dziękuję. - odpowiedziała na kolejny komplement, zakładając jedną przednią łapę na drugą. - Ty także nie jesteś taka zła. Można powiedzieć, że.. całkiem, całkiem. - dodała cicho. Po cóż mówić głośniej? Sytuacja wydawała się jej tak zabawna, że po szerokim uśmiechu nastąpił głuchy śmiech, okazany przerywanym wydmuchiwaniem powietrza przez nos.

Enary

- Moja droga, czy twój śmiech jest moją zasługą? - spojrzała na waderę podejrzliwym spojrzeniem. Nie lubiła, kiedy takie coś miało miejsce. Bardzo nie lubiła. Uznała jednak, że warto by było poznać imię tej wadery bo mimo wszystko ją pociągała... co było dla Enary nowe, ale ekscytujące. Co z tego wyniknie? To się okaże, jednak najpierw musi się dowiedzieć co tak rozbawiło tą drugą.

Hatsune

- Najważniejsze to potrafić śmiać się z samej siebie. - odpowiedziała cicho. Czyżby ich charaktery okazały się kontrastami? Hacun lubiła się śmiać, chciała żyć na tyle beztrosko, na ile życie jej pozwoli. Czy nieznajoma była typem bardziej ponurej osoby, lubiącej w odróżnieniu do Hats życie samotne?
Patrzyła cały czas na postać samicy, lecz tym razem swój wzrok ulokowała w oczach rozmówczyni. Znajomość zapowiadała się bardzo ciekawa. Miku od pierwszej chwili uznała białą za bardzo atrakcyjną waderę, lecz cóż wobec tego? Wiele spotkanych wilków mogła uznać za niezwykle piękne, jednak nie wszystkie potrafiłyby i chciały wciągnąć się głębiej w uczucie pożądania drugiego ciała.

Enary

- To prawda. - odparła. Wszak śmiech to bardzo ważna rzecz w życiu każdej istoty. Ale Enary już była taka, że musiała wiedzieć więcej niż powinna no i dodajmy do tego jej puszczalski charakterek, to da nam ni mniej ni więcej uśpiony wulkan na wyspie Ischia.
- A może mi się przedstawisz piękna, hmm? - zapytała patrząc prosto w oczy Hatsune. - To ogromna szkoda nie znać imienia takiej osóbki jak ty. Ja noszę imię, które było głośne jakiś czas temu w krainie i posiadało, stety albo niestety, złą sławę. Jestem Enary. - dodała jeszcze i uśmiechnęła się słodko.

Hatsune

Kiwnęła lekko łbem by poprawić grzywkę, która rozrzedziła się na czółku i ukazała jej błyszczące, miodowe oczy zdobione kurtyną kruczoczarnych rzęs. W lesie nie było jasno, a poza tym słońce już się powoli chowało. Dzięki temu ślepia blondynki nie były narażone. Uśmiechnęła się delikatnie, dalej patrząc głęboko w oczęta rozmówczyni.
- Hatsune Miku, dla przyjaciół po prostu Hatsune. - również się przedstawiła. - Mówisz, ze twoje imię było sławne? A.. sławne z jakiego powodu? - zapytała zaraz, ciekawa odpowiedzi Enary. Czy powie prawdę? Czy będzie z siebie dumna albo będzie udawała, że źle postąpiła? Hats westchnęła cichutko.

Shiroi

Tymi szlakami wędrowała również Shiroi. Z odchylonymi doń uszami i lekko pochylonym łbem, próbowała wywęszyć dwie wadery. Zrobiła jeszcze kilka kroków w przód i złapała trop. Lekko podskakując ruszyła w stronę woni. Gdzieś niedaleko krzaków zauważyła dwie białe, smukłe sylwetki. Ruszyła. Kiedy już dystans się zmniejszał, odgarnęła grzywkę i uśmiechnęła się delikatnie. Przecież jej uśmiech czarował wszystkich... to też powinna poczuć ciepło ze strony owych Wader.
- Witajcie, ślicznotki. - zamrugała oczami i usiadła. Jak na razie była szczęśliwa, że będzie miała zaszczyt poznać ładne "panie" - jak to się mówi.

Enary

- Ponieważ jakiś czas temu ceniłam sobie wolność i używanie...panów. Udało mi się nawet rozbić związek, aczkolwiek nie to było moim zamiarem. Zakochałam się i można powiedzieć, że ustatkowałam, ale od kiedy złamano mi serce samców uważam jak na początku za bezsensowne stworzenia,służące jedynie zaspokojeniu lub przelotnym zabawom. Teraz też skłaniam się ku waderom, ponieważ bywa, że pociągają mnie tak jak ty, droga Hatsune. - odparła pięknej w jej mniemaniu Hatsune i właśnie wtedy zjawiła się Shiroi. - Witam... - powiedziała niezbyt zadowolona z faktu, iż ktoś przeszkadza jej w konwersacji i wiążących się z tą konwersacją planach.

Hatsune

Hacun słuchała historii Enary z uwagą, uśmiechając się pod nosem. Podejrzewała, że naturą rozmówczyni było flirtowanie i uwodzenie. Jej hipoteza nabierała przejrzystości z każdym wypowiedzianym komplementem i ponętnym gestem, a została potwierdzona odpowiedzią z samych ust wadery, jeśli można to tak ująć. Gdy jeszcze biała mówiła, Hats lekko zbliżyła łebek do jej, wpatrując się wciąż w jej oczy. Wreszcie przerwała wypowiedź w momencie, gdy chciała wymówić jej imię, namiętnym lecz krótkim z powodu nadejścia kolejnej wadery, pocałunkiem.
- Witaj. - odpowiedziała na powitanie, oblizując ponętnie wargi.

Enary

Enary więcej nie było trzeba. Po pocałunku biała zbliżyła pysk do pyska Hatsune i złożyła na jej pysku długi i namiętny pocałunek. Co z tego, że była tu jakaś tam nieznajoma? To jej w ogóle nie obchodziło. Chciała pocałunków i intymności. Ale w takim razie trzeba by było stąd zniknąć...
- Może znikniemy do mojego legowiska? Tam nikt nam nie będzie się wcinał... - szepnęła na ucho do Hatsune.

Hatsune

Odważny ruch Hacun był spowodowany nasilającym się pożądaniem i nagłością chwili, gdy Enary go odwzajemniła - poczuła się nieco nieśmiało, lecz bardzo spodobał się jej ten pocałunek.
- Prowadź. - szepnęła na jej słowa, uśmiechając się błogo, gdyż szept był jej czułym punktem.

Enary

- Więc chodź... - szepnęła raz jeszcze i wstała. Obrzuciła nieznajomą wrednym uśmiechem ale tak, by Hacunka tego nie widziała i ponętnym krokiem poczęła iść w stronę swego legowiska. Obejrzała się raz jeszcze na swą towarzyszkę i zniknęła za krzakami.

[zt]

ZAPRASZAM

Marley

Wilk przybiegł tu z bananem na pysku. Pomerdał ogonem i przysiadł na ziemi. Było tu tak ... cicho. Wciągnął zapach drzew i wbiegł między to co zostało z krzaków. Rozgrzebał śnieg i odnalazł pod nim trochę ziemi. - Jeszcze tu jest - zawołał radośnie z lekkim zdziwieniem, jakby wątpił że ziemia jeszcze tu jest. Rozciągnął sie na ziemi i rozejrzał się. - Jest tu kto? - zawołał biegając wokoło. Drzewa w miarę osłaniały go przed zimnem ale i tak nie było najcieplej. Jego brzuch dawał o sobie znać jednak Marley nie chciał nigdzie iść. Znów wziął się za penetrowanie krzaków. Potem uniósł łeb i spojrzał na niebo. Chętnie by teraz zawył. Jednak jeszcze bardziej chciał z kimś porozmawiać. Brakowało mu towarzystwa a samotność przyprawiała go o dreszcze. Usiadł na ziemi i niecierpliwie rozejrzał sie wokoło. Znudzonym wzrokiem powiódł po ziemi. I nic ... Marley nie zniesie takiej nudy. Powoli więc odszedł.

Debra

Nowa Wojowniczka Wiatru z uśmiechem na pysku przybyła do ów lasku. Ostatnio czuła się wspaniale. Zdała test, poznała Dante de Cossa, Yakana Kasho i parę innych wilków, dużo podróżowała, rozmawiała z córką. Do idealnego samopoczucia brakowało już tylko teraz dobrego towarzystwa. Usiadła więc przy jednym z drzew, szczerząc się sama do siebie.

Yakan Kasho

Yakan również pojawił się w lesie, snując się powoli po krainie, w której od niedawna mieszkał. Na jego pysk wypłynął lekki uśmiech, kiedy ujrzał wilczycę, siedzącą przy jednym z drzew. Podszedł do niej powoli i usiadł naprzeciwko.
- Piękny mamy dzisiaj dzień, prawda? - zagadnął, mrużąc lekko oczy, jakby z zachmurzonego, szarego nieba, spływały na niego promienie słońca.

Debra

Debra uśmiechnęła się jeszcze szerzej. Teraz już miała tak wysokie samopoczucie, że nie mogę tego opisać w jednym poście, a nie chcę się rozpisywać.
- A no tak, pogoda bardzo ładna. A tak przy okazji- Dzień Dobry Yakanie.- odezwała się wesoło, machając ogonem. Czy wstydziła się tego, co zrobiła ostatnio? Nie. Wtedy była jeszcze wolna, nie znała Dante i takie tam. A poza tym Yakan został dla niej kimś dość wyjątkowym.