Las Tajemnicy

Helmi

Gdy usłyszała nieznajomy głos, aż podskoczyła zaskoczona. Spojrzała na wilczycę i spytała. - A polujesz, że tak się o to martwisz? - Zlustrowała samicę spojrzeniem. W oczach Helmi nieznajoma wyglądała bardzo dziwnie.

Atrita

Nieprzejęta lustrującym spojrzeniem małej usiadła na wystającym głazie.
- Czy gdybym polowała, rozmawiałbym z Tobą teraz? - zapytała, po czym dodała: - Tam dalej przechadza się jeleń. Jeżeli go spłoszysz, któreś stado zostanie bez obiadu. - Polizała prawą łapę, poruszając leniwie ogonem.

Helmi

Wzruszyła obojętnie barkami. - "Co z tego, że będą głodni? Ja też jestem głodna i jakoś żyję" - pomyślała i podeszłą do wilczycy. - Jakie ty masz dziwne oczy... - powiedziała.

Atrita

- Dziwne? Może - rzekła, spoglądając uważnie na Helmi. Zmrużyła ślepia, prychnęła cicho. - Należysz do któreś watahy?

Helmi

Usiadła i owinęła łapki puchatym ogonem, wciąż przyglądając się Atricie. Pokręciła przecząco łebkiem i zapytała. - A ty?

Atrita

- Noc - odparła krótko. Ponownie prychnęła, po czym szturchnęła łapą Heli. - Chodź - powiedziała, wstając. Ruszyła wolno przed siebie.

Helmi

Przez chwilę patrzyła na oddalającą się Atritę, po czym ruszyła za nią. Nie miała do roboty nic ciekawszego.

Atrita

Nie obejrzała się na małą. Przeszła kawałek, a następnie przystanęła przy wysokiej sośnie.
- Teraz zachowaj ciszę - mruknęła, niemal kładąc się na zimnym podłożu. Na polance skubała odkrytą trawę sarna.

Azazello

Uśmiechnął się do niej jeszcze raz obrzucił las wzrokiem i powiedział
- Jasne. To gdzie idziemy?

Lightning

Zamyśliła się. Po chwili dodała:
-Co myślisz o morzu...?

Azazello

Zastanowił się w sposób wielce zabawny. Sama jego mina była rozbrajająca
- Hmm sypki piasek relaksujący szum fal, zdrowe powietrze... Jestem absolutnie za.

Lightning

-Za mną-zakomenderowała
Pobiegła lekkim truchtem przed siebie. Nie patrzyła czy Azazello idzie-wiedziała że ją dogoni...

Azazello

Uśmiechnął się obrzucił las i wilki jeszcze raz wzrokiem i ruszył za nią tempem porównywalnym do kłusu.

Helmi

Zatrzymała się obok wilczycy i zgodnie z jej poleceniem zamilkła. Utkwiła spojrzenie swoich wielkich, niebieskich oczu w sarnie.

Atrita

- A teraz słuchaj uważnie - mruknęła, kładąc łapę na głowie małej. - Podjedziesz przodem i będziesz udawać nieszkodliwego szczeniaka. Ja zajdę ja od tyłu, a jak dam znak, skoczysz jej do gardła. Zrozumiano? - spojrzała na nią ostro.

Kirina

- Mamo... chyba chcę zostać sama, nie czuję się na siłach by teraz polować. Muszę to wszystko przemyśleć. - powiedziała i wymusiła na sobie uśmiech. Chciała teraz pospacerować i zastanowić się nad wieloma sprawami, później przyjdzie do legowiska. Wyszła stąd powolnym krokiem posyłając matce "uśmiechy". Jakoś nie była w nastroju do polowania.

Shade

Wilczyca westchnęła cicho. Wiedziała, że Kiri poradzi sobie doskonale. Wierzyła w nią. Oddaliła się stąd wolnym krokiem.

Heather

Do lasu weszła heather. "Jak to możliwe że w całej krainie nie ma nikogo kto chce ze mna porozmawiać" zastanaiwała się. Zauważyła dalej pare wilków...

Wasp

A na grubej gałęzi, tuż nad głową Heather spał sobie Waspuś. Ziewnął przeciągle i chciał się przeciągnąć, zapominając zupełnie, że siedzi na gałęzi. Omal nie spadł, lecz udało mu się utrzymać równowagę. Pochylił łeb, patrząc na ziemię. Jego oczom ukazała się wilczyca. Zawołał do niej. - Hej, młoda! Coś ty taka smutna, co?

Helmi