Las Tajemnicy

Sasori

Katem oka spojrzał na Yumi, która właśnie zmieniła miejsce bytu.
-Wiesz.. łatwo odpuszczasz złotko.. - usmiechnął się przezornie, pewny siebie patrząc jej w oczka. Powiedział to tak by tylko ona usłyszała. Zamiatał sobie luzacko ogonem po skale.

Yumi

Spojrzała w górę na Sasoriego... - Złotko? - Zapytała zdziwiona. - Ale dlaczego sądzisz, że łatwo odpuszczam? Po 1 zaraz obok mnie była Reika. Gdybym jakoś zaczęła reagować nie wiadomo co by zaczęło się dziać... A po 2 czasami chyba lepiej jest odpuścić sobie. - Powiedziała z uśmiechem.

Sasori

-Może.. ale ja i tak nie rozumiem.. - zasmiał się lekko, no tak w przypadku Sasa to było "Nie ma szans, że odpuszczę jeśli pierwszy zaczął.." - jednak ta myśl zawsze prowadziła go w stan gdzie nie był już sobą, mio tego nie był zbyt uważny.

Yumi

-Nie no nie wiem... Jestem tu zbyt krótko i też nie do końca czuję się na siłach, żeby mieć kłopoty. Jak na razie chcę się tutaj zaaklimatyzować. Muszę też bardziej w siebie wierzyć - Przyznała...
-Ale będzie dobrze... A do tego pierwszy raz widziałam gryfa... Ale nie wiedziałam, że one są takie wredne... - Ostatnie słowo powiedziała ściszonym głosem.

Sasori

-I tchórzliwe.. - dodał pewnie kierując wzrok na owo dziwadło.
-Nic ciekawego.. - mruknął i mlasnął językiem znudzony. Zawinął ogonem po chłodnej skale i ponownie spojrzał na wilczyce.
-Napewno będzie dobrze.. - uśmiechnął się do niej kącikiem pyska jakby dobrze wiedział co będzie się działo, czego w sumie nie mógł przewidzieć.

Emperor Demons

- Co ja słyszę?! Nazywasz gryfa tchórzem?! - był lekko zdziwiony, ale tym samym trochę podenerwowany - Cóż. Nie mam zamiaru dalej ciągnąć tej dyskusji ze słabeuszem - z irytacją w głosie zakończył zdanie. Zamachał ogonem przewracając krzaki z jagódkami.

Reika

//Do jasnej ciasnej >.< Pomyliły mi się postacie~! Dobra, niech będzie, że Kan to napisała.

Obserwowałam wszystko z góry. Machałam przy tym ogonem. Na widok pana Sasori'ego, bledniący uśmiech powrócił do dawnego, promiennego stanu.
- Dobry~! - słowa przywitania były skierowane do Sasori'ego.

Kanna

Błyszczące kły schowały się za wargą ciemnej wilczycy. Nie spuszczała z oka gryfa. Tak, to był gryf. I ona o tym wiedziała. Wskoczyła na wcześniejsze drzewo, patrząc to na Yumi, to na Sasori'ego, to na młodą wilczycę Reikę. "A więc znów się spotykamy..." przemknęło jej przez myśl. Mimo wszystko z przywróconym opanowaniem przyglądała się z góry całej sytuacji.

Sasori

-Owszem, nazywam tchórzem istotę o jedynie mocnym pysku.. - zakpił, a na jego pysku nadal widniał spokojny irytująco pewny siebie uśmieszek. Czyżby dziwadło widocznie zniechęciło się do dalszej dyskusji, gdyż nie miał już co wymyślić. Ruchy gryfa nie robiły na wilku nawet najmniejszego wrażenia. Jak gdyby nic do niego nie docierało z pyskatych eee no własnie z pyskatego czego? A tak.. dzioba. Cała ta istota mogła wydać się odmienna, a tym samym interesująca.. ale nie dla Sasoriego. On nie przejmował się żadnym gestem Empe.
-Dobry.. - skinął pogodnie do młodej Rei. Dziwne.. przy zwykłym polowaniu oczy zalewały mu się krwią, a przy wyzwiskach nie wychodził z równowagi opanowania.

Reika

Spojrzałam jeszcze raz na dziwaczne zwierzę. Widząc, jak zachował się przy Kannie, wolałam go swoim sposobem nie drażnić. Westchnęłam głęboko. Nim zdążyłam się obejrzyć, goła gałąź drzewa zapadła się pod moimi łapkami.
- Znoowu?! - zdążyłam jęknąć, niż po raz wtóry spotkałam się z glebą.
To było zbyt bliskie spotkanie. Tym razem ze ślepym wyrazem twarzy nawet nie próbowałam wstać. Wiedziałam, że próby będą daremne. Gdy świat przestał się kręcić, usiadłam. Siedziałam około trzy metry od zwierzęcia. Odetchnęłam z ulgą.

Emperor Demons

- Ha! To twoim zdaniem ja mam jedynie mony dziób, tak? A myślałem tak samo o Tobie... - zaśmiał się kpiąco - Niby jesteś taki opanowany, spokojny... A tak naprawdę? pokaż swoją prawdziwą stronę - prychnął. Spojrzał na Reikę i głośny skrzek wydobył się z jego dziobu.

Sasori

-Wybacz ale ja nie mam dzioba.. - oznajmił jakby chciał douczyć cwaniackiego ptaszka. "Nie chciałbyś jej poznać.. Uwierz" - zaśmiał sie w duchu. Nadal nie dał się sprowokować. Arogancka mina mierzyła dziwadło przeszywając.

Emperor Demons

- Tak? To świetnie - zaśmiał się kpiąco. Uderzył gonem o jedno z pobliskich drzew, a wtedy z gałęzi spadła mała wiewiórka. Empe chwycił ją pazurami i wsadził do swojego dzioba. Odgryzł jej ogon, który wyrzucił prosto pod łapy Reiki. Połknął zwierzątko bez najmniejszego ruszenie dziobem.

Sasori

-Ulalaaaa.. Cóż za siła.. - zakpił lecz nadal z kamiennym wyrazem pyska. Leżał obserwując z satysfakcją dziwadło. O tak napewno zrobiło na nim wrażenie połknięcie czegoś mniejszego od niego o spooooro razy. Cóż, to była naprawdę dziwna istota. Cała sytuacja zaczęła go poważnie zabawiać, a raczej rozśmieszać. Obserwował jak gryf "rządzi się" jako nowy mieszkaniec krainy. Kiedy Empe rozwalił drzewo i zrobił kilka gestów samiec nawet nie drgnął, ze spokojem obserwował jego błahe poczynania. Trochę nudziło go już takie przedstawienie.

Emperor Demons

- Muszę się trochę rozerwać - bąknął pod nosem wstając. Szedł wolno machając na boki swym ciężkim ogonem. Przechodząc obok Sasori'ego niby przypadkowo strącił go ze skały swoją dłuższą kością ogonową. Podszedł do przeciwległego drzewa i położył się pod nim.

Sasori

Niestety Sas mimo opanowania nie dał się zwieść i odskoczył zanim ogon dziwadła zdążył go dotknąć.
-Tak mi przykro ptaszku.. - mruknął cwanie uśmiechając się szyderczo kątem pyska. O tak Sasori też chętnie by się rozerwał.. Obserwował dokąd ów gryf ógłby się udać by się zabawić. Co jak co ale pasował charakterem do samca.. był do niego nieco podobny ale tylko i wyłącznie momentami.

Emperor Demons

- No niestety - bąknął. Przeciągnął się ziewając. Był znudzony. Chciał się rozerwać, zabawić. A tu nic! Kompletne nudy! Nic do zniszczenia, zaczepienia, zdenerwowania...

Sasori

Usiadł spokojnie i przypatrywał się gryfowi z cwanym uśmieszkiem. Tak po prostu coś go zainteresowało. Zawinął łapy ogonem i z bystrym wyrazem pyska, spokojnie mierzył dziwadło. Był ciekawy skąd takie coś mogło przybyć do krainy.

Emperor Demons

- Czy jestem aż tak cudowny, że się we mnie wpatrujesz? - spytał z irytacją w głosie. Łapskiem zaczął miażdżyć kolejne krzaczki z jagodami. "Chociaż one skończą żywot" - pomyślał.

Yumi

-Czy ty wiesz jaki jesteś wkurzający?! - Wykrzyknęła zirytowana.
-Co ty sobie myślisz? Że jesteś tu najważniejszy i w ogóle? - Powiedziała ze zdenerwowaniem z głosie. Wstała energicznie.
-Świat nie kręci się tylko wokół ciebie... Myślisz sobie, że jak powiesz pare kwestii i pochwalisz się ile znasz słów to zrobisz na nas wrażenie?! Otóż nie... - Oznajmiła zimnym tonem a w jej oczach było widać oburzenie zachowaniem gryfa...