Las Tajemnicy

Azazello

Uśmiechnął się i przysiadł obok. Odpowiedział
- Nazywają się Agresja i Helios. Ale dotąd jeszcze nie spotkałem ich.

Lightning

-Brak czasu,czyż nie?
Przypatrywała się ostatnim wirującym pyłkom kwiatów. Po chwili milczenia dodała:
-...lub brak sposobności do spotkania się...

Azazello

Uśmiechnął się
- Jeśli nawet brak mi czasu to nie narzekam na sposób spędzania go. - powiedział bo przecież większość czasu spędzał z Light i Ved

Lightning

Uśmiechneła się promiennie:
-Czyli jednak spędzanie czasu ze mną jest przyjemnością? Ciekawe...

Azazello

Zaśmiał się i odpowiedział z wesołymi chochlikami w jarzących się na żółto ślepiach
- No pewnie z tak. Jak możesz wątpić?

Lightning

Uśmiechneła się,skłoniła lekko głowę,poczym powiedziała:
-Dziękuje,dziękuje...
Po chwili dodała:
-Czy to aby próby przekupienia mnie komplementami...?

Luna

Po lesie chodziła Luna z podkulonym ogonem. Wszystko tu było strasszne i zdawało jej się, ze zauważyła kogoś.

Azazello

Udawał że zastanawia się nad jej słowami. Jednocześnie zastrzygł uchem gdyż wyczuł że ktoś się zbliża.
- Przekupstwo? Ależ absolutnie że nie? A do czego miałbym cie przekupić?

Atrita

Przechadzała się bezszelestnym krokiem wśród wysokich drzew. Białe ślepia obserwowały otoczenie bez krztyny zainteresowania. Stanęła pomiędzy dwoma, potężnymi konarami ukryta w cieniu ich rozległych koron. Spojrzała na białego, młodego wilczka. Widziała, iż ten jej jeszcze nie zauważył.

Lightning

Zamyśliła się,po chwili dodała:
-Wiesz powód przekupstwa sam powinieneś wymyśleć.
Jej sierść nastroszyła się gdy wyczuła obce wilki,po chwili jednak opadła...

Azazello

- Wiesz przekupstwo mi niepotrzebne mam zawsze swój urok osobisty..- zaśmiał się głośno i przygarnął ja do siebie łapą.

Lightning

Uśmiechneła się do niego,poczym szepneła mu do ucha:
-Powariować możemy u mnie w podziemiach...ale tu są inne wilki...

Azazello

- Doskonale o tym wiem. - powiedział jej do uch po czym ją pocałował i grzecznie puścił. Uśmiech jednak pozostał na jego pysku.

Lightning

Położyła się na ziemi,oparwszy łeb na łapach. Patrzyła na wilka z niesłabnącym uśmiechem...

Azazello

Zaśmiał się do siebie. Miał ochotę powiedzieć jej jak bardzo ją kocha ale miał się przecież zachowywać obrzucił więc tylko las wokół spojrzeniem stojąc nieruchomo.

Atrita

Leżąc w cieniu była niemal niewidoczna. Czuła zapach innych wilków, jednego nawet obserwowała białymi ślepiami. Prychnęła cicho, zwijając się w kłębek.

Lightning

Wstała,poczym przeciągneła się. Lustrując wzrokiem pobliskie krzaki zauważyła czarną wilczycę. Patrzyla na nią przez kilka minut,aby po chwili ponownie zwrócić wzrok ku Azazello:
-Może pójdziemy gdzie indziej?...Zaczyna robić się troszkę nudnawo...
Spojrzała na niego z uśmiechem na pysku. Na pewno wiedział,że nielubiła nudy,więc być może nie miał jej za złe szybkich zmian planów...

Atrita

Nadstawiła uszu, słysząc w pobliżu trzaśnięcie gałązki. Podniosła leniwie łeb, dotąd oparty na przednich łapach. Rozejrzała się bacznie dookoła, węsząc.

Helmi

Spomiędzy nagich, pozbawionych liści krzewów wyskoczyła nagle mała wilczyca. Wylądowała na czymś z okrzykiem. - Mam cię! - po chwili rozejrzała się i zobaczyła, że jej zdobycz, wielki karaluch, wciąż jest na wolności i ucieka ile sił w małych nóżkach. - Hej, wracaj... - mruknęła Helmi. Podniosła się do pozycji siedzącej i westchnęła. Nie udało jej się upolować nawet robala.

Atrita

Źródłem hałasu okazał się mały wilk o puszystej, kremowej sierści. Wstała i rozprostowała kończyny. Otrzepała jeszcze czarne futro, po czym zerknęła chłodno na małą.
- Spłoszysz całą zwierzynę. - Zamiotła ogonem wierzchnią warstwę śniegu.