Las Tajemnicy

Carly

Las ten został tak nazwany gdyż sam w sobie niesie tajemnicę. Drzewa tu mają gruby pień, rozłożyste gałęzie i duże liście. Przez splątane korony drzew dociera tu bardzo mało słońca, dając temu miejscu spokojny nastrój tajemnicy. Jest to wyborne miejsce by odpocząć i zebrać myśli.

Weszłam tu z lekkim oburzeniem. Usiadłam pod dębem i popatrzyłam w korony drzew. Przez poplątane gałęzie nie docierał jesienny chłód, tylko ledwo chłodny powiew. Weszłam na drzewo i ułożyłam się na gałęzi. Oparłam łeb o łapę, kiedy druga zwisała swobodnie, tak jak prawa noga i ogon.

Brenda

Wilczyca na dwóch łapach weszła zciskając wciąż w łapie laleczkę VooDoo z woreczka jakiegoś tam, zająca. Gdy przelazła przez krzaki rozejrzała się po masywnych drzewach. Przysiadła pod jednym z nich chowając ryjek we włosach.

Carly

Poruszyłam tylko lekko końcówką ogona poruszając uszami. Spojrzałam nie ruszając się na ciemną postać na dwóch łapach. Ah, ciekawe jak jest tak umieć. Ociężale wstałam i zeskoczyłam z gałęzi. Zaczęłam węszyć za jakimś...owocem. Tak, miałam wielką chęć na słodki owoc, było to jedno z moich ulubionych dań. Cóż, każdy ma inny gust. W końcu znalazłam malutki krzaczek jagód. Zerwałam jedną gałązkę i wskoczyłam spowrotem na drzewo wracając do swojej pozycji. Trzymając łapą gałązkę zjadałam z niej jagody.

Brenda

W końcu podniosła łeb i odetchnęła cicho, bo w jej sercu zaczął czaić się niepokój. Jakby w pobliżu coś zamierzało pozbawić ją życia. Nie przejęła się tym. Właściwie, na jej życiu jej nie zależało. Zacisnęła jeszcze mocniej VooDoo. Jak może się nazywać? Pogrążyła się w dziecięcych myślach. VooDka? Nie... Lalezka Baj Też nie... VooMoony.. Czmu nie. Zaczęłam miętosić w palcach Moony i podniosłam głowę by ujrzeć wilczycę jedzącą jagody. Ona nie jadła już dość długo... Ech... Trzeba była zjeść tamyego zająca.

Carly

Oblizałam pysk ze słodkiego soku z jagód gdy...jagody się skończyły. Zeskoczyłam z drzewa i zerwałam cztery gałęzie rozgałęzione pełne fioletowych jagód. Wróciłam na drzewo wciąż obżerając się jagodami.

//ah, jaką ja mam teraz chęć na jagody ;9//

Brenda

/ To leć do sklepu i se kup xD /

Patrzała na wilczycą jedzącą fioletowe owoce. W końcu nie wytrzymała i powiedziała:
- Przestań.
Był to rozkaz. Podniosła się i otrzepała.

Carly

Lekko wystraszona głosem wilczycy w tym spokoju spadłam z drzewa, tym samym brudząc jagody. Spojrzałam z wyrzutem na czarną wilczycę.
- Bo co? - odparłam. I tak już było po wszystkim.

Brenda

Spojrzała na biało-niebieską wilczycę spode łba. Spokojnie do niej podeszła i zaczęła się przechadzać wkoło niej.
- A nic... To mnie po prostu irytuje... - Powiedziała szyderczo miło chowając się pod maską obojętności. Tak naprawde pod grubą warstwą "maski" chował się szyderczy uśmieszek.

Carly

Wstałam i optelepałam się z piasku.
- Gdy jestem głodna to jem, nikt mi nie może zabronić - powiedziałam dość spokojnie, jednak z nutką warknięcia w głosie. Usiadłam i zaczęłam wodzić wzrokiem za czarną waderą. Z jej oczu mogłam wyczytać wszystko, jak z otwartej księgi. Taka już jestem.

Brenda

- Ale ja nie jestem "nikim". - Odparła i złapała ją szybkim ruchem za szyje, żeby nie mogła się ruszyć. - Spokojnie. - Odparła. - Ja chce się tylko pobawić. - Powiedziała cicho wciąż z dziecinnym uśmiechem. - Po prostu mi się nudzi. - Mruknęła.

Carly

Zaczęłam warczeć ukazując kły. Wystawiłam pazury. Byłam gotowa na wszystko.
- Nie ze mną - warknęłam.
Starałam się ruszyć, ale moje ruchy były nieczyste. Trudno mi było je wykonać.

Brenda

Udała, że robi smutą minę.
- Naprawdę?
I zaczęła kręcić nią w kółko z niemałym wysiłkiem. Vood'Moony wypadła jej z łapy i wpadła gdzieś pod krzak pełen wilczych jagód. Słońce zaczęło już zachodzić.

Carly

Ogonem złapałam się jakiejś gałęzi by to przerwać, a zaraz potem kopnęłam nią tylnymi łapami w brzuch, tym samym wbijając pazury. Łapami starałam się "zepchnać" jej łapy z mojej szyi.

Brenda

Auć! To zabolało. Lecz choć krew zaczęła sączyć się po jej brzuchu, wciąż trzymała wilczycę.
- Nudna jesteś. - Mruknęła i odrzuciła ją na ziemię dwoma łapami. Znów otrzepała się i zlizała krew z brzucha. Wspięła się na drzewo i zapatrzyła się w niebo.

Carly

Rzucona o ziemię warknęłam.
- Nie tylko na tyle mnie stać.
Wstałam i otrzepałam się wchodząc na czubek innego drzewa. Usiadłam na jednej z gałęzi i owinęłam łapy ogonem i wzrokiem pełnym gniewu spojrzałam na zachód słońca.

Brenda

Pomarańczowe promienie zachodzącego słońca oświetliły twarz Wery. Ona sama spojrzała w dół. Dojrzawszy swą lalkę VooDoo zeskoczyła na ziemię i podniosła ją. Zaczęła obkręcać ją w łapach. Nie ruszając się z miejsca.

Carly

Zeszłam trochę niżej i popatrzyłam na poczynania Wery. Spojrzałam na laleczkę VooDoo. Czyżby ona... Zmarszczyłam brwi i przeskakując z jednego drzewa na drugie wyszłam z lasu.

Brenda

Skrzywiłam się lekko i wyszłam chowając VooDoo pod płaszcz.

Shade

Przybiegła tutaj z Kiriną na plecach. Pozwoliła jej zejść. Uśmiechnęła się do niej ciepło. - Przepraszam, że do tej pory nie nauczyłam Cię polować... Wiesz, były małe dzieci i nie miałam kiedy. Teraz chcę Cię nauczyć.

Kirina

- Mamo. To nie czas. Jetsem już prawie dorosła i widzę, że nasza rodzina ma poważne problemy. Chodź do naszego legowiska. To ważne. - powiedziała i poszła z mamą.