Las Wiecznej Ciszy

Carly

Carly rozciagnela pysk w cwanym usmiechu. - Nie mam nic przeciwko.. - zaraz po skonczeniu wypowiadania tych slow ich wargi zlaczyly sie w jednosc. Skrzydlata przytulila mocno wilka, nie zaprzestajac namietnego pocalunku. Jej jezyk delikatnie bladzil w jego pysku, dotykajac lekko podniebienia wilka od czasu do czasu, tanczac w tancu jezykow.

Wasp

Wasp nie przerywał pocałunku, nie ustając w pieszczeniu pyszczka ukochanej językiem. Przymknął szkarłatne oczy i łapą mocniej objął partnerkę. Ta chwila mogłaby trwać dla niego wiecznie, nigdy się nie kończyć. Z ukochaną w ramionach wszystko było wspanialsze.

Carly

O tak. Carly czuła się, jakby Wasp był od nowa w niej zakochany. Zakochany bez pamięci. Bo przecież kiedyś nie okazywali sobie tak wylewnie uczuć. Teraz dużo bardziej. W końcu wilczyca przerwała pocałunek, gdy zbrakło jej tchu. Oparła pysk o pierś wilka, przymykając oczy. Taharaki ma czwórkę szczeniąt, kocha tak bardzo Sharerę, jak Carly i Wasp kochają siebie. I ona chciała to zepsuć? Chciała zepsuć oba tak piękne związki? Mało tego, dowiedziała się, że i ona spodobała się owemu wilkowi. I że on myślał dokładnie o tym samym. Oboje chcą dla swoich rodzin jak najlepiej. Zostali przyjaciółmi. Czy to nie najlepsze wyjście?

Wasp

- Tak się cieszę, że ta burza tak dobrze się skończyła - mruknął cicho, lekko opierając pysk o łebek wtulonej w niego Carly. Jego oczy powiodły wzrokiem po okolicy, by dobrze zapamiętać ten las. To było dla niego wyjątkowo szczęśliwe miejsce.

Carly

- Tak. O niczym wiecej nie marzylam, kochanie - uniosla leb i polizala go czule po pysku. Bardzo go kochala, nie chciala go stracic bezpowrotnie. Na szczescie wrocil do niej. I kocha ja jeszcze bardziej, niz kiedykolwiek. - Kocham cie, kocham najmocniej na swiecie. Pamietaj, ze nie wolno ci nawet dopuscic do mysli, ze kiedykolwiek zdradze cie z nawet najwspanialszym wilkiem na swiecie - rzekla cicho. Choc Taharaki pod kilkoma wzgledami, choc tak podobny do Waspa, byl lepszy, ona i tak nie zostawilaby swojego serca.

Wasp

- Z najwspanialszym na pewno nie, bo to jestem najwspanialszy na świecie - odpowiedział z rozbawieniem w głosie. Prawda, że Wasp miał o sobie wysokie mniemanie, lecz nie aż tak przesadne. Dodał. - A ty jesteś najwspanialszą wilczycą, więc wyśmienicie się dobraliśmy.

Carly

Skrzydlata zaśmiała się. Najwspanialszy na świecie. Owszem. Carly chwilami nadal nie wierzyła, że to jej udało się otrzymać najwspanialszy na świecie skarb, jakim jest uczucie tego oto wilka. Przecież tyle było przed nią wilczyc, tyle miała konkurentek - ale jednak on wybrał ją. Niebywałe szczęście!

Hiretsuna Shinigami

Wbiegl tutaj Rav spadając z jednego z drzew. Tak on wolał przeskakiwać z jednego drzewa na drugie niż pędzić dołem. Usiadł pod drzewem i czekal tylko na Fer. Rozmyślał o niej dużo. Czemu robilo mu sie ciepło w jej pobliżu? Nie wiedział...

Debra

Ferine przybiegła najszybciej jak tylko mogła za wilkiem.
-Już jestem!-krzykneła gdy doszła na miejsce. Podeszła bliżej niego i uśmiechneła się lekko.

Mara

Przechodziła przez lasy, aż dotarła tutaj. Widząc w oddali Rava podeszła do niego.
-Witaj!- uśmiechnęła się i usiadła na przeciwko. Spojrzała na samicę. - Jestem Mara. a ty? - spytała miło.

Hiretsuna Shinigami

Basior sie uśmiechnął.
- No witam cię Maro - powiedział. Wtedy dojrzał jakąś grupke starszych i młodych jeleni.
- Biore tego największego! - powiedział. Tak ten największy z nich był potężniejszy od samego Rav'a i do tego te ogromne poroża ahh jak fajnie bedzie sie ubrudzic w krwi.

Mara

Spojrzała na stado jeleni.
-O nie! Jest mój! - nie chciała pozwolić mu wygrać. Z uśmiechem popędziła ku jeleniowi ścigając się z Raven'em. to go wyprzedzając, to on ją.

Wasp

Kiedy przybyły tu inne wilki, Wasp z wyraźnym niezadowoleniem zmarszczył swój czarny jak węgielek nos. Chciał być sam na sam ze swoją ukochaną, ech... czy zawsze w takiej sytuacji musiały w okolicy zwalać się istne tłumy?
- Może zmienimy miejsce, hm? - zaproponował, powracając wzrokiem na Carly.

Carly

Wilczycy, chociaz lubila tlumy i obecnosc innych osob, tez to troche przeszkadzalo. Chyba Carly i Wasp moga miec chwile dla siebie? Caly czas, gdzie oni, tam tlumy. Spojrzala na ukochanego i kiwnela lbem. - Jakie miejsce proponujesz? - spytala, mimo wszystko wciaz usmiechajac sie uroczo i wtulajac w wilka.

Mara

Zatrzymała się. Spojrzała na basiora, a potem na Ferine. Odwróciła się i wyszeptała:
-Żegnaj. - po czym odbiegła w stronę drzew. Zanim odeszła odwróciła się i odrzekła:
-Na zawsze.... - i znikła.
[z.t.]

Debra

Ferine podbiegła do grupki. Była trochę zmęczona, więc postanowiła złapać jakąś mniejszą sarnę. Biegła za nią w tym samym tempie. Co jakiś czas spoglądała na Ravena. Ciekawe, o co chodziło z tą waderą?

Hiretsuna Shinigami

Basior chciał warknąć na Mare za to że dobierała sie do jego Jelenia. Lecz ta wyszła. Nie wiedzial o co jej mogło chodzić, wzruszył obojętnie barkami i ruszył ku ogromnemu Jeleniowi,najwyraźniej przewodnikowi stada. Szybko wskoczył na drzewo i popędził ku niemo skacząc z drzewa na drzewo. Po chwili będąc nad nim rzucilsie na niego z tak głośnym rykiem że echo odbiło sie na wszystkie strony lasu. Co dziwne kiedy sie na niego rzucił owy Jeleń sie przewrócil pod ciężarem basiora lecz po chwili wstał i próbował kopnąc Ravena w pysk. Ten robił uniki tylko łbem lecz po chwili wskoczył mu na grzbiet i pędził wraz z nim na jego grzbiecie. Wyjął Sakse i kierował sie ku brzuszkowi jelenia. Rozciął go na pół i tym samym wcisnął sie do jego środka. Po chwili jeleń padł na ziemie a z niego wyskakiwaly wnętrzności niczym z procy. Po następnej jeszcze chwili z brzucha jelenia wyszedł basior umorusany cały we krwi. Oblizał krew z pyska po czym zabrał sie do konsumpcji jego mięsa. Skore odgryzł i odrzucil bo nie smakowała mu. Spojrzał na Fer z uśmiechem któa goniła jakiąś mniejszą sarne.

Carly

Wilczyca przygladala sie calemu zdarzeniu. Gdy Raven wyjal Sakse, jej oczy blysnely. Torak mial taka! Torak, jej przyjaciel, ktory odszedl z krainy. Dla niej tez taka zdobyl. W tym momencie skrzydlata wyjela ten prezent - okazaly noz. Slonce blysnelo w jego ostrzu. Tesknila za nim. Zawsze wspaniale sie z nim gadalo..

Debra

Ferine ostatnio była zmęczona codzienną pracą, dlaatego wybrała mniejszą samicę. Z całej siły odbiła się łapami od ziemi i... Wskoczyła na plecy sarny. Zwierzyna wierzgała i biegła coraz szybciej, chcąc by Fer spadła.
-Mam kłopot.-mrukneła łapiąc się mocniej szyi zwierzyny.

Hiretsuna Shinigami

Basior schował Sakse do pochwy na noże u tylnej lewej łapy. Spojrzał na Fer.
- Kłopocik?! - spytał krzycząc bo ta była dość daleko od niego. Na wszelki wypadek wybiegł z tego miejsca lecz po niecałych 5 minutach wrócił z łukiem i kołczanem na plecach. Usiadł jakieś 20 metrów od biegnącej sarny. Jakby był kłopot to postrzeli ją w kończyny.