Las Wiecznej Ciszy

Destiny

Destiny cały czas patrzyła na to co robi Taimi. Gdy skończyła szczeniątko wtuliło się w jej puchate futerko.
- Dziękuję. -Zawołała tuląc się do niej. Mała kulka owinęła się ogonem. Cóż w sumie Destiny przytuliła się do niej prawie jak do mamy której teraz nie miała. Po chwili takiego tulenia spojrzała na nią zadzierając pyszczek na górę.
- Fajna jesteś wiesz. -Powiedziała.

Taimi

zaśmiała się krótko, słysząc komplement. Nie w złośliwy sposób, co to, to nie! Przeciwnie, poczuła się dumna i zaszczycona słowami wilczycy. Pogładziła łapą małą po głowie, delikatnie, żeby przypadkiem jej niepotrzebnie nie rozczochrać.
- Dziękuję, miło mi to słyszeć, szkrabie. - zawołała pogodnie. Może gdyby... nie, odpada, obiecała przecież pomóc małej znaleźć rodziców! Głupie to było, nie wiadomo, czy oni w ogóle jeszcze żyją. I co, ma ją teraz zawieść? Bo tym wszystkim, co usłyszała? Teraz, kiedy młoda jej zaufała? Westchnęła ciężko.
- Ty także jesteś wspaniała. I doskonale polujesz, widocznie Twoim przeznaczeniem jest zwierzyna większa, niż tylko mysz. - dodała, rozpromieniając się nieco.

Destiny

- To są większe zwierzaki niż myszki i zajączki? -Zapytała z wyraźnym zdziwieniem. Mała kulka usiadła i patrzyła się do góry patrząc bacznym spojrzeniem na Taimi.
- Wilki są większe od zajączków i myszek. To znaczy ze mam na nie polować? -Zapytała. W pewnym momencie Destiny dostrzegła że ogon jej towarzyszki się poruszył. Szczeniątko skoczyło na niego łapiąc go łapką.

Taimi

zaśmiała się serdecznie, czując niewinny 'atak' ze strony towarzyszki. Postanowiła się z nią pobawić, niczym z kotkiem, któremu macha się sznurkiem. Zaczęła więc machać ogonem, niezbyt szybko, aby mała mogła go złapać. Poprawa samooceny plus zdolności łowieckich. I zabawa. Cudnie.
- Wiesz, na wilki niewarto polować. Wilki są naszymi przyjaciółmi. Chyba, że zdarzy się ktoś, kogo będziesz nazywać wrogiem. Teraz nie pojmiesz tego, ale pewne wilki... są dla nas niemiłe i zamiast się z nami bawić, dokuczają nam. Dla tych czasami nie warto być miłym. A zwierząt większych jest dużo, niektóre taaaaakie - tutaj nastepuje gest próby objęcia łapami czegoś rozmiarów słonia - wielkie.

Destiny

Destiny przyczajała się i skakała na ogon wadery. Miała zamiar go złapać i nie puszczać. Oczywiście nie gryzła go mocno bardziej tylko śliniła.
- Ale Duchy są dobre! -Oznajmiła.
- Czy są inne złe wilki niż duchy? -Zapytała dmuchając na ucho. Gdy pokazała wielkość zwierzęcia.
- No nie! Aż takie ogromniaste? -Stwierdziła ze zdziwieniem. Destiny czmychnęła miedzy łapami Taimi i przyczaiła się za jej bokiem patrząc na ruszający się ogon.

Taimi

Zauważyła ów podstęp Dess, jednak uśmiechnęła się do siebie, idealnie udając, że niczego nie dostrzegła.
- Duchy? Nie spotkałam dotąd żadnego. - stwierdziła zgodnie z prawdą. Widziała niemal umierającego na jej oczach brata, ale nie ducha. Chyba, że ducha mamy, ale to też jedynie w snach.
- I owszem, taki na przykład łoś, to dopiero kawał zwierzaka! - powiedziała, pełna entuzjazmu, machając nadal ogonem na boki, jak gdyby nigdy nic.

Destiny

- Duchy są fajne i miłe. No i są takie że można przez nie przechodzić. -Dodała wesoło. Destiny w końcu skoczyła na jej ogon.
- Złapałam Antka! -Krzyknęła nazywając tak ogon wader.
- A myślisz ze mogę upolować łosia? -Zapytała się bawiąc się Antkiem.

Taimi

Pokręciła głową.
- Wybacz, ale nie pozwoliłabym Ci. Znaczy nie teraz. Może jak już dorośniesz i zostaniesz wprawnym łowcą, to Ci się uda. Jednak obiecaj mi, że na razie nie będziesz startować do istot znacznie większych od zajęcy, dobrze? NIe zniosłabym myśli, że może stać Ci się krzywda... - wyznała, spoglądając na ogon i uwieszone do Antka maeństwo. Zaśmiała się serdecznie. Mała jej bardzo kogoś przypominała... Taimi była dokładnie taką samą w jej wieku, ciekawska wszystkiego i niebywale energiczna.

Destiny

- No dobrze. -Zgodziła się. Destiny złapała się Antka i gdy zastała podniesiona do góry zapiszczała wesoło. Po chwili puściła się ogonka wilczycy i skoczyła jej na plecy.
- Taimi Taimi patrzy, patrzy złapałam wilka. -Powiedziała wesoło śmiejąc się. Oczywiście udała że złapany wilk nie jest oczywiście waderą.

Taimi

A ona teatralnie padła na brzuch - delikatnie, żeby nie zranić małej. Wydała z siebie jakiś bełkot, co było niezrozumiałe nie tylko dla Dess, ale także i dla samej Taimi - pozbawione jakiegokolwiek sensu. Ot, tak sobie, żeby pomamrotać czy pobełkotać.
- Mhggggfhhhhhrhhh. Masz mnie. - stwierdziła pogodnie, powstrzymując napad śmiechu.
- I co teraz ze mną zrobisz? -rzekła, udając przerażenie.
- Mój los w Twych łapkach!

Destiny

- Utulam! -Krzyknęła wesoło przytulając się do futerka na brzuchu i szyi wadery. Destiny bardzo przypominało w dotyku futerko jej mamusi. Ale pachniało trochę inaczej. Destiny przyczepiła się do niej jak mała kulka którą naprawdę była.
- Lubisz mnie? -Zapytała dalej ją przytulając.

Taimi

Objęła ją delikatnie łapą, nieco się unosząc z podłoża. Ostrożnie, by nikogo nie skrzywdzić.
- Oczywiście, że Cię lubię, Destiny. - szepnęła, gładząc delikatnie waderę po futerku na karku. Uśmiechała się. Cały czas. Przy tej kruszynie nie dało się po prostu inaczej.

Destiny

- No to dobrze, bo ja cie też. -Powiedziała wesoło. Destiny westchnęła czując się bezpieczna. Wiedziała że nic jej nie grozi przy tej waderze. Cieszyła się że znalazła kogoś takiego. Kogoś kto w tym wielkim i przerażającym oraz nieznanym jej świecie jest dla niej miły i dobry.

Taimi

Taimi zawsze starała się być dla wszystkich dobrą, a już zwłaszcza dla szczeniąt. Sama nadal czuła się poniekąd jednym z nich - beztroskim i wiecznie radosnym. Chociaż Destiny zdawała się być raczej przygnębiona i mniej wesoła, niż na szczeniaka przystało. A jednak darzyła ją niesamowitą sympatią.
- bardzo Cię lubię. - dodała. - Jak będziesz miała kiedykolwiek jakiś problem, śmiało wal do mnie jak w dym. Znajdziesz mnie na terenach Watahy Wody, szczeniaczkowi nic nie powinno tam grozić. - rzekła spokojnie.

Destiny

- Ooo... wody? Ja miałam przyjaciela z watah wody. Chodziliśmy razem grać w kamyki nad potokiem. -Opowiedziała przypominając swojego przyjaciela ze swojej rodzinnej krainy od której się bardzo oddaliła.
- A wiesz że ja jestem z watahy ognia. -Dodała zupełnie nie zrażona tym że są z innych watah.
- Dobrze a mogę mówić do ciebie ciociu? -Zapytała.

Taimi

Młoda zaskoczyła ją pytaniem. Pozytywnie. Uśmiechnęła się.
- Jasne, że możesz. Powiesz mi, jak się gra w kamyki? A może chcesz mnie nauczyć? - spytała, pełna entuzjazmu i uradowana, niczym dziecko. Została nieoficjalną ciocią. Cieszyła się.

Destiny

- No pewnie. -Powiedziała zeskakując z jej łapek i lądując w zaspie. Wyskoczyła z niej szybko machając łapkami strzepując z nich śnieg.
- Om... ale potrzeba kamyczków. -Powiedziała myszkując pod śniegiem szukając kamyków. Na powierzchni śniegu widać było tylko końcówkę jej ogonka. Znalazła jeden kamyk. Wyłoniła się z nim trzymając go w pyszczku.
- To będzie TI. -Nazwala kamyk.
- Ale potrzeba więcej kamyków na zamek i armie. -Dodała.

Taimi

Zamek i armie. Zapowiadało sie ciekawie. Taimi poczęła więc odgarniać łapami śnieg, przeglądając zawartość przerzucanego puchu. Co jakiś czas wpadał jej w oko jakiś kamień, więc podnosiła go i składała na głazie, za którym niedawno się kryły, oczekując na zające.
- Jak dużo ich potrzebujemy? - zapytała pogodnie, przegrzebując dalej dzielnie śnieg.

Destiny

- No tak z pięćdziesiąt. -Powiedziała. Destiny po chwili gdy łapki jej zamarzły przestała szukać. Waderka zaczęła na śniegu ustawiać okrąg z kamyków a w środku postawiła TI. Ułożyła po dwadzieścia kamyków po jednej stronie i drugiej w dwóch rzędach.
- Musisz rzucać kamykami tak aby uratować TI z zamku. -Powiedziała demonstrując. Destiny wzięła kamyk i rzuciła tak że stuknął Ti który się przesunął
- To twoja armia. Jak uda wam się odbić TI to wygracie. -Oznajmiła wskazując na dwadzieścia kamyków.

Taimi

Słuchała uważne zasad gry. Ależ ona miała ubogie dzieciństwo, tak fajna gra ją ominęła.
- Ale rzucamy na zmianę, raz ty raz ja, czy raczej rzucamy jednocześnie? - zapytała, strzygąc przy tym dłuższym nieco uchem. Przeszła na swoją stronę zamku, zasaidając dzielnie za swoją armią. Ciekawe, jak sprawdzi się w roli dowódcy.